Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Οι Black Falcon είναι ένα stoner metal συγκρότημα από το Bradford του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται ως hard rock, αλλά θεωρώ ότι το stoner metal σαν ταμπέλα τους χαρακτηρίζει καλύτερα. Μετά την κυκλοφορία του αρκετά συμπαθητικού “Turn Around And Face The Sun”, του πρώτου full-length του συγκροτήματος, οι Black Falcon επιστρέφουν ένα χρόνο αργότερα με την κυκλοφορία του “Ego Mortem Machina”. Οδηγημένοι από τις συνθήκες των τελευταίων μηνών με το παγκόσμιο lockdown λόγω του ιού, οι Άγγλοι ήθελαν να αντισταθούν κατά μία έννοια στην απομόνωση λόγω καραντίνας και αποφάσισαν να συνθέσουν, να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν το εν λόγω EP. Πράγμα το οποίο και έκαναν, ο καθένας από το σπίτι του, ηχογραφώντας τα κομμάτια του και στέλνοντάς τα στον μπασίστα του συγκροτήματος για να κάνει το τελικό mix και master.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο ήχος στο “Ego Mortem Machina” φαίνεται ότι δεν έχει επεξεργαστεί από επαγγελματία ηχολήπτη καθώς είναι χαρακτηριστικά «ξερός» και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με την ποιότητα του ήχου, που έχουν οι Black Falcon στο “Turn Around And Face The Sun”. Δεν είναι απαράδεκτος ο ήχος, αλλά ας πούμε οτι δεν είναι και ιδανικός. Το EP αποτελείται από πέντε συνθέσεις, εκ των οποίων οι δύο (η πρώτη και η τελευταία του άλμπουμ) είναι σαν soundtracks από κάποια ταινία ή videogame και εξυπηρετούν σαν εισαγωγή και επίλογο του EP. Τα δύο συγκεκριμένα κομμάτια του άλμπουμ θεωρώ ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης στο EP και εξηγώ: δεν συνδέονται με κανέναν τρόπο με τα τρία τραγούδια του EP, ειδικά το “Hawkmoon” που είναι το πρώτο, κόβεται εντελώς απότομα στο τέλος και μπαίνει το intro για το “Ego Mortem Machina”, δηλαδή το πρώτο «κανονικό» τραγούδι του άλμπουμ. Περίπου τα ίδια ισχύουν και για το “Neon”, το instrumental τύπου beat που βρίσκεται στο τέλος του “Ego Mortem Machina”, που δεν έχει καμία σχέση με τον ωμό και ξερό ήχο των υπόλοιπων τραγουδιών ή το aggressive ύφος τους.
Όσον αφορά τα τραγούδια του “Ego Mortem Machina”, τα riffs είναι απολαυστικά και δυναμικά, ο ντράμερ κοπανάει σωστά και τα φωνητικά είναι τόσο επιθετικά όσο χρειάζεται. Από μουσικής άποψης, το EP των Black Falcon είναι ίσως κάτι παραπάνω από τίμιο. Παρ’όλα αυτά χάνει πολύ στο θέμα της ποιότητας του ήχου και στο γεγονός ότι το μπάσο γενικότερα ψιλο-αγνοείται. Αν προστεθούν σε αυτά και τα δύο αψυχολόγητα instrumentals στην αρχή και στο τέλος του EP, μας οδηγούν στη χαμηλή βαθμολογία του “Ego Mortem Machina”. Όποιος νιώθει την ανάγκη να τσεκάρει τους Black Falcon καλύτερα να ακούσει το “Turn Around And Face The Sun” πάντως, με το εν λόγω EP να αποτελεί μία συμπαθητική και τίμια μεν, εμφανώς βιαστική δε προσθήκη στη δισκογραφία του συγκροτήματος.
Βαθμολογία: 46/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
