Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Ερχόμενοι από το Hull της Αγγλίας, οι Smiling Assassin δηλώνουν τους εαυτούς τους ως μια loud, thrash punk τετράδα, κάτι το οποίο σε ένα μεγάλο βαθμό με βρίσκει σύμφωνο, αλλά θα ήθελα να προσθέσω αρκετά πραγματάκια. Δημιουργημένοι μόλις το 2019, το ντεμπούτο άλμπουμ τους κυκλοφορεί ένα χρόνο μετά με τίτλο “Plight Of The Millennial”. Το άλμπουμ αποτελείται από εννέα συνθέσεις, εκ των οποίων η πρώτη και η τελευταία δεν είναι τραγούδια, αλλά εξυπηρετούν ως intro και outro στο άλμπουμ.
Βλέποντας αρχικά το “Plight Of The Millennial” στο σύνολό του, μου δίνει την εντύπωση ότι οι μισοί της μπάντας θέλουν να παίξουν punk, οι άλλοι μισοί θέλουν hardcore, αλλά τελικά το βρίσκουν κάπου στη μέση. Το αποτέλεσμα είναι αυτή η μίξη punk/thrash/hardcore που ομολογουμένως λειτουργεί αρκετά καλά, αλλά επειδή είναι τόσο χιλιοπαιγμένη, αν δεν έχει κάτι χαρακτηριστικό ο ήχος της μπάντας, γίνεται προβλέψιμη με κίνδυνο να γίνει αδιάφορη. Δυστυχώς, στην παγίδα αυτή πέφτει το ντεμπούτο των Smiling Assassin.
Εξαιρώντας τα “Prologue” και “Aftermath”, τα οποία είπαμε δεν είναι τραγούδια, αλλά εξυπηρετούν σαν intro και outro στο άλμπουμ, το "Plight Of The Millennial" ξεκινά με το ομώνυμο τραγούδι που έχει διάρκεια μόλις 10’’ ! Ξεπερνώντας το … “You Suffer” των Smiling Assassin, πάμε στο πρώτο «κανονικό» τραγούδι του άλμπουμ, με τίτλο “Psycho-Apathy”, όπου ξεδιπλώνονται πλέον όλα τα στοιχεία της μπάντας. Οι επιρροές από punk/thrash/hardcore είναι εμφανέστατες σε όλα τα σημεία του τραγουδιού, με τα τύμπανα να κλέβουν την παράσταση. Γενικότερα, η δουλειά που έχει γίνει στα drums είναι εξαιρετική. Επόμενο τραγούδι στη σειρά το σαφέστατα ανώτερο “Divide & Conquer”, αλλά με τα ίδια χαρακτηριστικά και με την ίδια μικρή διάρκεια. Στη συνέχεια, έχουμε το “Coping”, που είναι μα από τα ίδια, ενώ το “News Corp. Monopoly” φέρνει και έναν αέρα από ska στα κουπλέ του. Πλησιάζοντας στο κλείσιμο του δίσκου, έχουμε το “National Pride”, που αποτελεί ίσως το πιο thrash τραγούδι του άλμπουμ και για τελευταίο τραγούδι του ντεμπούτου των Smiling Assassin έχουμε το “With All Due Respect”.
Κανένα τραγούδι στο “Plight Of The Millennial” δεν ξεπερνάει τα τρία λεπτά, επομένως μιλάμε για ένα άλμπουμ με αρκετά μικρή διάρκεια, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι αποτελείται από εννιά συνθέσεις. Δεν είναι ένα κακό ντεμπούτο, αλλά θεωρώ ότι δεν έχει απολύτως τίποτα καινούριο ή φρέσκο να προσφέρει δυστυχώς. Η μουσική των Smiling Assassin στο πρώτο τους δισκογραφικό εγχείρημα ακούγεται οικεία στον ακροατή γιατί πολύ απλά την έχει ξαναακούσει από πάμπολες παρόμοιες μπάντες που κυκλοφορούν. Τα riffs, τα breaks, ακόμα και η θεματολογία του άλμπουμ, δίνουν την αίσθηση ότι το συγκρότημα απλά έκανε μια καλή «ανακύκλωση».
Βαθμολογία: 45/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
