Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Μετά από κάποιους εξαιρετικούς δίσκους, οι IDLES εν μέσω πανδημίας έρχονται με καινούριο υλικό και φαίνεται πως έχουν βρει το απόλυτο χαρακτηριστικό τους στοιχείο. Ίσως να μην έχουν πολλά να πουν, ίσως και να έχουν. Ό,τι και να είναι όμως δεν τους σταματάει από το να μας δώσουν ένα ακόμα έξαλλο άλμπουμ, επεκτείνοντας το πεδίο της όποιας διαμαρτυρίας τους, δείχνοντας παράλληλα την κατάλληλη ενσυναίσθηση για την πραγματικότητα την οποία ζούμε στο “Ultra Mono”.
“How d'you like them clichés?” λέει ο Talbot και μόνο για εξ ορισμού κλισέ δε μπορούμε να μιλήσουμε για τους IDLES. Στίχοι άστοχοι εκ πρώτης όψεως, αλλά ποτέ άδειοι και χωρίς νόημα. Το συγκρότημα δν συμβιβάζεται και αυτό ακούγεται από τη σχεδόν μάχη στην οποία ακούγεται σαν να πηγαίνουν στο “Ultra Mono”. Ένα αποτέλεσμα ενεργητικό, που κοπάζει όπου πρέπει, πριν βαδίσει ξανά με γρήγορο ρυθμό.
Ο ειλικρινής ενθουσιασμός των IDLES φροντίζει να πρωταγωνιστεί σε κάθε μουσικό βήμα και στο ‘Ultra Mono” ο ανάλογος “ενθουσιασμός” είναι όντως στο ultra. Το αίμα βράζει και ο Talbot βροντοφωνάζει “Consent! Consent! Consent!”. To μήνυμα είναι σαφές και ξάστερο και συνοδεύεται από ξέφρενες μελωδίες. Αλλά δεν είναι μόνο εκεί ο βαθμός κατά τον οποίο το συγκρότημα εμπλέκει κοινωνικά θέματα στις συνθέσεις του. Κάποιοι θα πουν ότι πλέον κάτι τέτοιο είναι όντως κλισέ, αλλά στο πλαίσιο του φινετσάτα ξεσηκωτικού αυτού δίσκου, προσφέρει καλύτερα ένα καταφύγιο κάποιας μορφής και πετυχαίνει διάνα το να γίνει η φωνή μίας χρονιάς που είχε ομολογουμένως τα πάντα - και μιας γενιάς συνάμα.
Το ‘Ultra Mono” συγχέει τους δύο πρώτους δίσκους των IDLES, δημιουργώντας ένα χιουμοριστικό μανιφέστο για να μιλήσει για μία άρρωστη κοινωνία, η οποία πρέπει να γίνει υγιής. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά άδικο δεν έχουν το σωτήριο έτος 2020. Παρά την υπερβολή και το πιο ιδιαίτερο και εκκεντρικό punk υφάκι, οι IDLES είναι αναγκαίοι και αν έχει ένα πράγμα να αποδείξει το “Ultra Mono”, είναι αυτό. Όπως και να το κάνουμε, μερικά χρόνια τώρα, το συγκρότημα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά και συγκεκριμένα στο σωστό βήμα. Παράλληλα, είναι φανερή η δεξιότητα που κρύβεται πίσω από την τρέλα και την ιδιαιτερότητα, που παρουσιάζουν. Και εκεί που έχεις μείνει να κοιτάς το κενό, βάζεις το “Ultra Mono” από την αρχή.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
