Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Ξεκινώντας με τις απαραίτητες συστάσεις, οι Longshots είναι μια ανερχόμενη μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, που αν κι έχει λίγα χρόνια στη σκηνή, έχει καταφέρει να κάνει μικρά βηματάκια έτσι ώστε να γίνει γνωστό το όνομά της. Συναυλίες επί συναυλιών, βγαίνοντας και εκτός των συνόρων της συμπρωτεύουσας, μόνο έτσι θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν το πολυπόθητο, δισκογραφικό τους αυτή τη φορά, επόμενο βήμα. Αυτό ονομάζεται “Hard Reset” λοιπόν.
Περιλαμβάνει οκτώ πλήρεις συνθέσεις γνήσιου, κλασικού κι αγαπημένου hard rock & roll, ενός ήχου αυθεντικού, χαλαρού, ρυθμικού, όπως τον θέλουν οι φίλοι του να είναι. Οι Longshots έγραψαν ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. Από αυτά που μπορείς να σιγοτραγουδήσεις, να λικνιστείς και να το ευχαριστηθείς. Ακολουθούν βέβαια, και καλά κάνουν, την πεπατημένη, με τις κιθάρες των Λεωνίδα και Πάρι να οδηγούν εκ του ασφαλούς τις συνθέσεις, χωρίς καινοτομίες μεν, αλλά με σιγουρία δε. Η πολύ μεγάλη μαγκιά της μπάντας, εντοπίζεται σε δύο κομβικά σημεία.
Πρώτον, μονοψήφιος αριθμός κομματιών, θα το λέω και θα το φωνάζω μέχρι να φορέσει ο Χάρντεν δαχτυλίδι. Γίνομαι κουραστικός, το ξέρω, αλλά με προδιαθέτει θετικά αυτό πάντα κι ένας λόγος παραπάνω εδώ, που έχουμε ένα άλμπουμ του hard rock. Είναι τέτοιο το ύφος που επιλέγουν οι Longshots να μας παρουσιάσουν, που πρέπει να είσαι παίκτης με κάκαλα, μεγάλος μάστορας του είδους, για να καταφέρεις να γράψεις 10 και άνω συνθέσεις και να ΜΗΝ κουράσεις ή επαναληφθείς αρκετές φορές.
Δεύτερον και σημαντικότερον, Ζωή Καραθανάση στα φωνητικά. Σκέφτηκαν τα παιδιά και σου λένε «για κάτσε, κάπως πρέπει να πρωτοτυπήσουμε για να ξεχωρίσουμε. Να μπασταρδέψουμε τον ήχο μας; Κρίμα είναι. Να συνθέσουμε με το κιλό; Ούτε καν». Και τι έκαναν, έντυσαν με γυναικεία φωνητικά τη μουσική τους. Πάσο κύριε και τα λεφτά δικά σας. Στο στόχο κατευθείαν, χτυπήστε στην καρδιά. Για να πετύχεις, πέρα από ταλέντο, χρειάζεται τύχη και ευφυία. Τύχη δε γνωρίζω αν έχουν, αλλά έχουν ευφυία. Όχι μόνο με την επιλογή της Ζωής, αλλά και με τη σειρά των τραγουδιών.
Up και mid tempo συνθέσεις, τοποθετημένες εναλλάξ και στη μέση η μπαλάντα “Last Chance”. Από τη μία το εναρκτήριο “Loud Cry”, το “Deceit” και τo “Running” να σε ανεβάζουν και από την άλλη τα “No Longer”, “Bring Ιt On Υour Majesty” να σε χαλαρώνουν, ενώ το “Forgive Μe Not” έχει κάτι απ’ όλα. Και ο δίσκος κλείνει με το “I Want Some More”. Μεγάλη αλήθεια παίδες, όντως θες κι άλλο. Τα εύσημα επίσης στους Πάνο Θεοδωσιάδη (μπάσο και δεύτερα φωνητικά) και Τεό Κουτσό (ντραμς). Όσον αφορά λοιπόν την ελληνική σκηνή, το “Hard Reset” είναι από τα καλύτερα της χρονιάς σίγουρα. Αν κι εφόσον ταξιδέψει και «στα ξένα», πιστεύω όλοι θα έχουν να πουν καλά λόγια για ένα εξαιρετικό, αναμφίβολα, άλμπουμ. I want some more…
Βαθμολογία: 81/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
