Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη που κάναμε με τον Esa Holopainen (τον κιθαρίστα των λατρεμένων μου Amorphis δηλαδή), ανέφερε ότι δεν είναι fan των συνηθισμένων solo albums από κιθαρίστες. Δηλαδή, ότι δεν του αρέσει όταν επικεντρώνονται στο να γράψουν μουσική που τους αναδεικνύει και δε δίνουν σημασία σε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, με αποτέλεσμα τα τραγούδια να ξεχνιούνται εύκολα.
Ανέφερε επίσης, πως προτιμά τα τραγούδια με “κλασική” δομή, δηλαδή κουπλέ, ρεφρέν και τα συναφή. Σε αυτές ακριβώς τις πεποιθήσεις του έμεινε πιστός, φτιάχνοντας το “Silver Lake”. Κάπως έτσι, μάζεψε επτά εξαιρετικούς τραγουδιστές και έβαλε μπρος το καραντινο-project του, το οποίο θα λατρέψεις, είτε σου αρέσουν οι Amorphis, είτε όχι.
Ο δίσκος αποτελείται από εννέα κομμάτια, όπου το καθένα είναι μια ξεχωριστή ιστορία. Και είναι πραγματικά ένα κι ένα, είναι όλα super ατμοσφαιρικά και έχουν αυτό που λέμε “ταυτότητα”. Έχω ακούσει το δίσκο ξανά και ξανά, τουλάχιστον επτά φορές και δεν προβλέπω να σταματάω σύντομα. Ο Esa Holopainen έχει κάνει εμπνευσμένη δουλειά, δεν κυκλοφόρησε ένα δίσκο απλά για να λέει ότι κάτι έκανε μέσα στην καραντίνα του.
Ας τα δούμε από την αρχή: Ο δίσκος ξεκινάει με instrumental εισαγωγή, ένα όμορφο κομμάτι, ακουστική κιθαρίτσα, ωραίες εικόνες, σε βάζει στο κλίμα σιγά σιγά. Αυτό που λέει, είναι πως δε σε περιμένει ένα πολύ βαρύ άλμπουμ. Και έτσι είναι, ως επί το πλείστον.
Και προχωράμε με το δεύτερο κομμάτι, το “Sentiment” με την πρώτη συνεργασία του δίσκου. Τραγουδά ο Jonas Renkse των Katatonia, με το γνωστό και αγαπημένο του στυλ. Δεν πρέπει να το χάσεις. Ακολουθεί το “Storm” με τον Håkan Hemlin, ένα Σουηδό τραγουδιστή, που φυσικά δε γνώριζα μέχρι σήμερα, αλλά τώρα θέλω να τον μάθω. Το ηχόχρωμά του είναι πραγματικά ξεχωριστό και δίνει βάθος στη σύνθεση, η οποία είναι από μόνη της άκρως συναισθηματική. Λατρεύω το κιθαριστικό solo σε αυτό το τραγούδι, παρόλο που δεν είναι από τα πλέον τεχνικά που έχω ακούσει από τον Holopainen.
Και συνεχίζουμε με το αγαπημένο μου κομμάτι από το δίσκο. Και αγαπημένο μου κομμάτι για αυτό το μήνα. Ίσως και τρίμηνο, θα δείξει. “Ray Οf Light” και Einar Solberg των γνωστών και μη εξαιρετέων Leprous. Τι ερμηνεία είναι αυτή ψυχούλα μου; Γιατί έχεις τόσο τέλεια φωνή; Προφανώς, οι περισσότερες επαναλήψεις έχουν ήδη πάει στο τραγούδι αυτό. Θα το ακούσεις και θα με θυμηθείς.
Και κάπου στη μέση του δίσκου έχουμε το “Alkusointu”, ένα πραγματικό highlight του δίσκου. Είναι κάπως πιο βαρύ και επιβλητικό, οι στίχοι απαγγέλλονται αντί να τραγουδιούνται και μάλιστα είναι γραμμένοι στα φινλανδικά. Το θέμα είναι η δημιουργία του κόσμου, σύμφωνα με τη φινλανδική μυθολογία. Μόνο και μόνο γι’ αυτό, εύχομαι να ήξερα φινλανδικά. Και η ενορχήστρωση είναι μοναδική σε αυτό το κομμάτι, ειδικά τα πλήκτρα είναι άψογα.
“In Her Solitude” για τη συνέχεια και επιτέλους έρχεται στα φωνητικά ο Tomi Joutsen των Amorphis, γιατί προφανώς και συμμετέχει στο “Silver Lake”. Αυτό είναι ίσως και το πιο heavy κομμάτι του δίσκου, ενώ έχει και περισσότερα στοιχεία που θυμίζουν Amorphis.
Ακολουθεί το “Promising Sun” με τον Björn 'Speed' Strid στα φωνητικά. Άλλη μια εξαιρετική φωνή εκ Σουηδίας ορμώμενη, που όμως δε γνώριζα μέχρι σήμερα. Μου αρέσει πολύ το ρεφρέν, είναι πολύ catchy, αλλά δεν είναι καν έκπληξη πλέον, όλα τα τραγούδια του δίσκου μου φαίνονται κάπως έτσι!
Και στη συνέχεια, έρχεται ο Esa και ρίχνει βόμβα. Γιατί επόμενο στη λίστα είναι το “Fading Moon”. Ξεκινάμε με χορωδίες, θα γίνει χαμός. Ε και μετά μπαίνει η Anneke Van Giersbergen. Χρειάζεται αλήθεια να πω άλλα; Η φωνή της αγγελική, όπως πάντα. Και το τραγούδι τής ταιριάζει 100%. Βασικά, αυτό είναι το αξιοσημείωτο γνώρισμα του “Silver Lake”. Δεν έχουν επιλεγεί τυχαία οι τραγουδιστές, αλλά στον καθένα έχει σταλεί ένα κομμάτι που πραγματικά αναδεικνύει τη μοναδικότητα των φωνών τους. Και φυσικά, το στυλ τους. Εξαιρετική δουλειά στην επιλογή ατόμων για κάθε τραγούδι.
Και για το σβήσιμο έρχεται ξανά ο Jonas Renkse, με το τραγούδι “Apprentice”. Έχει κοινά στοιχεία με την εισαγωγή, κάνει δηλαδή έναν πλήρη κύκλο, για να κλείσει τον δίσκο. Ακούω τον Renkse και αισθάνομαι μια ηρεμία να απλώνεται στην ψυχή μου. Και νομίζω πως προσφέρει το ιδανικό κλείσιμο για μια τόσο όμορφη δουλειά. Έχει ηρεμία, αλλά και δύναμη. Έχει χαλάρωση, αλλά και έντονο συναίσθημα. Δε μπορεί ο καθένας να φτιάξει κάτι τέτοιο.
Και κάπως έτσι, χρειάστηκε να γράψω κάτι για κάθε τραγούδι του “Silver Lake”, ενώ συνήθως αρκούμαι στο να περιγράφω τα highlights του δίσκου. Μα εδώ όλα είναι highlights! Ανυπομονώ να προσθέσω τα τραγούδια στις playlists μου και εύχομαι ο Holopainen να συνεχίσει και με δεύτερο δίσκο, με ακόμα περισσότερες συνεργασίες. Αναμφίβολα, ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει μέσα στο 2021.
Βαθμολογία: 86/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
