TALES OF THE OLD – “The Book Of Chaos”

Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη

 

Πιάνω το υλικό για τον νέο δίσκο των Tales Of The Old και διαβάζω: “Symphonic dark ambient power metal”. Να κάτι που δεν ακούς συχνά. Πριν καν ακούσω την πρώτη νότα του δίσκου, ξέρω ότι με περιμένει κάτι… διαφορετικό. Οι Tales Of The Old, λοιπόν, είναι ένα project που ξεκίνησε από τον πληκτρά Mike Tzanakis στην Αθήνα το 2010. Το 2012 έκαναν την πρώτη τους κυκλοφορία, το EP "The Passageway From Hell To Earth".

 

Και τώρα, εννιά χρόνια αργότερα, ο ιδρυτής της μπάντας επανέρχεται με νέα μέλη και με συνοδοιπόρο στην παραγωγή τον Bob Katsionis, αποφασισμένος να κυκλοφορήσει ένα full length album, που θα σταθεί επάξια ανάμεσα στις μεγάλες κυκλοφορίες του 2021. Το album λέγεται “The Book Of Chaos” και περιλαμβάνει έντεκα κομμάτια με διάρκεια περίπου από τρία έως πέντε λεπτά το καθένα.

 

Και αρκούν αυτά τα λίγα λεπτά για να παραδώσεις ένα επικό αποτέλεσμα στο λαό; Απ’ ότι φαίνεται ναι, αρκούν. Αρκεί να έχεις το όραμα και τους κατάλληλους ανθρώπους να σε βοηθήσουν να το υλοποιήσεις. Το “The Book Of Chaos” είναι δίσκος, όπου φαίνεται πως έχει πέσει πολλή δουλειά. Μόνο και μόνο στα φωνητικά, έχουν συμμετέχει περισσότεροι από δέκα τραγουδιστές (συμπεριλαμβανομένης της χορωδίας - α ναι, επίσης συμμετέχει ο Σάκης Τόλης, δε σε χάλασε).

 

Κεντρικός είναι βέβαια ο ρόλος του Mike Tzanakis, ο οποίος έχει αναλάβει όλα τα πλήκτρα και screaming vocals. Και εφόσον είναι επίσης επικεφαλής στον τομέα της σύνθεσης και της παραγωγής, δεν προκαλεί έκπληξη ότι το πρώτο πράγμα που θα προσέξεις στο δίσκο είναι ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας των πλήκτρων. Μάλιστα, ίσως κάποιες στιγμές παρατηρήσεις ότι οι κιθάρες είναι λίγο “παραμελημένες” στο συγκεκριμένο πόνημα, αλλά δε νομίζω πως πρόκειται για παράλειψη του καλλιτέχνη, απλώς ταιριάζει στο context.

 

Όμως στα πλήκτρα σε περιμένει εξαιρετική ποικιλία, αφού θα ακούσεις ένα ευρύ φάσμα ήχων που ταιριάζουν στο όλο επικό - μεσαιωνικό σκηνικό που στήνεται μπροστά σου. Αγαπημένη μου πινελιά είναι το εκκλησιαστικό όργανο, που αν χρησιμοποιηθεί σωστά -όπως εδώ λόγου χάρη- μπορεί να κάνει ένα κομμάτι πραγματικά επιβλητικό, όχι απλά ατμοσφαιρικό.

 

Όμως, η περιγραφή του είδους υποσχέθηκε μια γερή δόση power metal! Και ποιος θα ήταν καλύτερος για να υπογραμμίσει το ύφος, από τον Fabio Lione; Ο Lione συμμετέχει στα φωνητικά του “Heavens In War” και “Beware”, δίνοντας την απαραίτητη power νότα που χρειάζονται τα κομμάτια, για να μην κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν απλώς symphonic metal. Και γιατί να χαρακτηριστούν ως symphonic; Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν αρκετά στοιχεία στα κομμάτια, με αγαπημένο μου highlight τα φωνητικά στο “Dark Witch”.

 

Και τι άλλο σου υποσχέθηκε ο δίσκος; Ambient. Πολύ καλά λοιπόν. Το “The Book Of Chaos” σπάει στη μέση με το “Tortured Souls”, ένα instrumental κομμάτι που διαρκεί μόλις ένα λεπτό και τριάντα δευτερόλεπτα, αλλά είναι η επιτομή του dark ambient. “It doesn’t overstay its welcome”, που λέγαμε και στο χωριό μου. Είναι τόσο όσο, μια γέφυρα από ένα κεφάλαιο, σε ένα άλλο.

 

Και μιας που ανέφερα τη λέξη “κεφάλαιο”, ξέρεις τι μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον σε αυτό το δίσκο; Το ότι βάζεις να ακούσεις τα τραγούδια με τη σειρά και σου δίνει την αίσθηση ενός παραμυθιού. Όχι με την κλασική αίσθηση του παραμυθιού, όπως είναι το “Mr. Funker The Myth” των Groove Therapist, αλλά και πάλι, σου δίνει την αίσθηση της συνέχειας, σε κρατάει στο κλίμα από την αρχή, ως το τέλος.

 

Σε πολλά σημεία θα πάρεις vibes από Nightwish (για τα γυναικεία φωνητικά έχουμε να ευχαριστήσουμε πρώτα απ’ όλους τη Χριστίνα Αλεξίου) και φυσικά, Rhapsody (όχι μόνο εξαιτίας του Lione). Ωστόσο, υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή ανάμεσα στις επιρροές από καλλιτέχνες και τη στεγνή αντιγραφή και με μεγάλη μου χαρά δηλώνω ότι δεν αισθάνομαι σε καμία περίπτωση στεγνή αντιγραφή, στην περίπτωση των Tales Of The Old.

 

Σύνοψις: Εξαιρετικά ατμοσφαιρικό, καλοδουλεμένο, εμπνευσμένο, άκρως μελωδικό και με πολύ ωραίες εναλλαγές. Τρομερή δουλειά στα πλήκτρα και τα φωνητικά. Συνιστάται ανεπιφύλακτα.

 

 

 

Βαθμολογία: 83/100

 

 

 

Για το Rock Overdose,

Δάφνη Γεωργαδάκη



 

Comments