Με διαφορά ακριβώς μιας εβδομάδας από την επεισοδιακή εμφάνιση των Bauhaus, ξαναβρεθήκαμε στην Πλατεία Νερού για τη δεύτερη ημέρα του φετινού Release Athens, προσδοκώντας τούτη τη φορά το κλείσιμο της βραδιάς να είναι σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύμματος από εκείνο της περασμένης Τετάρτης.
Στην ώρα τους έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι Royal Arch. Θυμίζοντας κάτι από Vaccines, που είδαμε πριν πολλά χρόνια σε αυτήν εδώ τη σκηνή, κρατήσαν το επίπεδο σε κλασικά indie επίπεδα. Επιχείρησαν διάδραση με το πολύ λιγοστό κοινό που είχε φτάσει εκεί από νωρίς και την πέτυχαν, ενώ γενικότερα έκαναν μία πολύ καλή εμφάνιση σε αυτόν το λιγοστό χρόνο που τους δόθηκε. Εν ολίγοις, χορός και κέφι, με τους ίδιους να λικνίζονται επί σκηνής, και έκαναν ένα πολύ καλό ζέσταμα.
Ακολούθησαν οι Sugar For Τhe Pill, με τους οποίους δεν είχα πριν επαφή αλλά στο άκουσμα του ονόματός τους δεν παρέλειψα να τους συνδέσω με τους Slowdive. Τελικά ο συσχετισμός δεν ήταν άτοπος, καθώς το συγκρότημα παρουσίασε μία σειρά από shoegaze και dream pop κομμάτια που ανέλαβαν να κατευνάσουν λίγο τα πνεύματα, σε σχέση με τους Royal Arch. Υπό τις συνθήκες εκείνης της στιγμής, η προσθήκη τους ήταν πολύ καλή, καθώς λειτούργησε υπέρ τους το γεγονός ότι δεν είχε φτάσει σε ακραία επίπεδα η θερμοκρασία και ο ήλιος είχε κρυφτεί. Η μουσική αυτή ταιριάζει πιο εύστοχα σε πιο intimate στρατόπεδα, αλλά οι Sugar For The Pill κατέκτησαν επάξια τη σκηνή του Release, έστω και με τον εξίσου λιγοστό κόσμο που είχε ήδη καταφτάσει.
Σειρά όμως για το πρώτο μεγάλο όνομα της ημέρας και τους Ιρλανδούς Fontaines D.C. Προσωπικά δεν είχα την τύχη να τους δω στην πρώτη τους εμφάνιση σε Ελληνικό έδαφος και περίμενα πολύ τη στιγμή αυτή της Τετάρτης. Απρόσιτοι και γοητευτικά σκυθρωποί παρατάχθηκαν στη σκηνή και, πολύ απλά, ξεκίνησε το πάρτι. Με το “Skinty Fia” που ήδη έχει μπει στις λίστες μας για τους δίσκους της χρονιάς, οι Fontaines αφιέρωσαν μεγάλο κομμάτι του set τους σε αυτό, ενώ έγινε μία ίση κατανομή στους προηγούμενους δίσκους τους με περίπου 4 κομμάτια από τον καθένα.
Ακολουθώντας και αυτοί στο στιλ που λίγες μπάντες από το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν καταφέρει, δημιουργούν την εντύπωση ότι μπορούμε χωρίς αμφιβολία να μιλάμε για το next best thing. Είναι πολύ αναζωογονητικό να ακούγεται μία μπάντα τόσο οικεία αλλά και τόσο φρέσκια ταυτόχρονα, και ενώ δεν απευθύνεται ποτέ στο κοινό, αυτό να σπαρταράει από κάτω. Δεν πρόκειται για ροκσταριλίκια ή περίεργες συμπεριφορές. Αλλά από την άλλη, δε θα μπορούσα να τους φανταστώ και αλλιώς. Εξάλλου, όταν έχεις στίχους σαν αυτούς του “Jackie Down The Line” και του “I Love You”, έχεις ήδη πει όσα έπρεπε να πεις. Δε χρειάζονται περισσότερα φρουφρού και αρώματα. Κοιτάω ήδη πού θα τους δω το φθινόπωρο μετά από αυτό.
Setlist:
In ár gCroíthe go deo
A Lucid Dream
Sha Sha Sha
Roman Holiday
I Don't Belong
Chequeless Reckless
Televised Mind
Nabokov
Big Shot
Too Real
A Hero's Death
Jackie Down The Line
Boys In The Better Land
I Love You
Αν οι Fontaines D.C. αδιαμφισβήτητα διαθέτουν το momentum και την απαραίτητη νεανική ορμή, οι Mogwai που ακολούθησαν έχουν να αντιπαρατάξουν εκτός από την αξιοσημείωτη συνέπεια τους μέσα στα χρόνια, και μερικά cornerstones στην ιστορία του post-rock. Στη συγκεκριμένη εμφάνιση βέβαια, -αν και φεστιβαλική- επέλεξαν να πορευθούν προσηλωμένοι στην τελευταία τους δουλειά “As The Love Continues” . Ανάμεσα στα κομμάτια του, τοποθετήθηκαν εμβόλιμα ένδοξες στιγμές από το παρελθόν του σκωτσέζικου σχήματος όπως τα “Killing All The Flies”, “Remurdered” και “I'm Jim Morrison, I'm Dead”, που σκόρπισαν ενθουσιασμό στους συνειδητοποιημένους φίλους τους, αλλά μάλλον απέτυχαν να τραβήξουν το ενδιαφέρον του πιο casual κοινού, που είχε έρθει αυστηρά για τον Nick Cave και τους Bad Seeds.
Οι ίδιοι, ψαγμένες φατσούλες παρά την ηλικία τους, σπόρταραν tshirts των Special Interest και των Hot Snakes -μεταξύ άλλων- και είχαν φυλάξει τις δυο πιο heavy στιγμές τους για το τέλος, τα “Mogwai Fear Satan” και “We're No Here”, τα οποία έκλεισαν ιδανικά τη -μάλλον- σύντομη εμφάνιση τους.
Setlist:
To The Bin My Friend, Tonight We Vacate Earth
I'm Jim Morrison, I'm Dead
Dry Fantasy
Killing All The Flies
Ritchie Sacramento
Ceiling Granny
Drive The Nail
Remurdered
Mogwai Fear Satan
We're No Here
O Nick Cave δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχει λατρευτεί διαχρονικά όσοι λίγοι καλλιτέχνες από το ελληνικό κοινό. Καθόλου τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι η προσέλευση ήταν ιδιαίτερα αυξημένη σε σχέση με την ημέρα των Bauhaus, ούτε ότι το παρόν έδωσαν άνθρωποι όλων των ηλικιών.
Η έναρξης της εμφάνισης του με τα “Get Ready For Love” και “There She Goes, My Beautiful World” μας έκανε να ξανατσεκάρουμε τα ρολόγια μας, για να σιγουρευτούμε ότι δεν έχουμε 2004, ενώ η “Abattoir Blues / The Lyre Οf Orpheus” τριπλέτα, έκλεισε λίγο αργότερα με το σαφώς πιο χαμηλών τόνων “Oh Children”. Κεντρικό ρόλο και στα τρία κομμάτια είχε η τριμελής gospel χορωδία, η οποία τον συνοδεύει στη συγκεκριμένη περιοδεία, που αφενός βοήθησε τα μέγιστα στην όσο το δυνατόν πιο πιστή στο κλίμα του δίσκου απόδοση τους κι αφετέρου έδωσε ξεχωριστό χρώμα και στο υπόλοιπο της βραδιάς.
Στο μεταξύ, είχε προηγηθεί μια καταιγιστική εκτέλεση του “From Her To Eternity” και αμέσως μετά το πλέον κλασικό “Jubilee Street”, με το σαρωτικό ξέσπασμα στο δεύτερο μισό του να μας παίρνει και να μας σηκώνει. O Cave πετάει μικρόφωνα, αλωνίζει τη σκηνή και κραυγάζει: “I'm transforming, I'm vibrating. Look at me now!” κι εμείς τον ακολουθούμε εκστασιασμένοι.
Η μπάντα πίσω του φυσάει, οι Bad Seeds με τ'όνομα. Μπαρουτοκαπνισμένοι μουσικοί, οι περισσότεροι εκ των οποίων βρίσκονται στο πλευρό του δεκαετίες και μπορούν μαεστρικά να χτίσουν και κατόπιν βάναυσα να κατεδαφίσουν συνθέσεις, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Πρώτο βιολί (στην κυριολεξία!) ανάμεσα τους ο συνθέτης/μαέστρος Warren Ellis, ο οποίος καθήμενος οκλαδόν διατηρεί το γενικό πρόσταγμα και ενίοτε σηκώνεται όρθιος στις στιγμές αδρεναλίνης.
Συνέχεια με τα πιο ήπιων τόνων “Bright Horses”, “Ι Need You” “Waiting For You” και “Carnage”, όπου ο Cave το πήρε πάνω του από άποψη ερμηνείας και σε στιγμές συγκλόνισε. Παρ'όλα αυτά, η αίσθηση μου είναι κάπως χάθηκε το momentum στο συγκεκριμένο σημείο, το οποίο πάντως σύντομα ανακτήθηκε με ένα “Tupelo” από άλλο πλανήτη. Μπάσο που ξυρίζει, κιθάρες/βιολί να στριγγλίζουν, καταιγισμός κρουστών και ένας Cave να πηγαίνει το performing σε άλλο level, παραδομένος στα χέρια του κοινού.
Πιο σαλονάτες καταστάσεις με το “Red Right Hand”, συλλογική αγαλλίαση με το αξεπέραστο “The Ship Song”, αλλά σαν το “The Mercy Seat” δεν έχει και το ξέρετε. Ταξίδι ανατριχίλα μέχρι τη Γενεύη με το “Higgs Boson Blues” στην ίσως κορυφαία στιγμή της βραδιάς και κατόπιν ανέλπιστο “City Of Refuge”, με τη gospel τριάδα να παίρνει θέση στο κέντρο της σκηνής για το αέναα επαναλαμβανόμενο ρεφρέν και παραμονή της σε ρόλο πρωταγωνιστή στο κλείσιμο του κυρίως set, με το “White Elephant”.
Ώρα για το καθιερωμένο encore. Προς έκπληξη μας ο Cave επιστρέφει άνευ συνοδείας, κάθεται στο πιάνο και εγένετο “Into My Arms”, που τραγουδήθηκε από άκρη σε άκρη της Πλατείας Νερού. Επιστροφή και από τους λοιπούς Bad Seeds για το ακυκλοφόρητο μέχρι πρόσφατα “Vortex” από την εποχή των Grinderman και “σβήσιμο” πάνω στο δίωρο με το “Ghosteen Speaks”.
Αντιτουριστικό setlist θα έλεγε κανείς και δε θα είχε και άδικο. Στην πράξη πάντως δούλεψε και αποδείχθηκε πανηγυρικά ότι μεγέθη τέτοιου διαμετρήματος μπορούν να υποστηρίξουν προγράμματα μακρυά από αυστηρές “best of” λογικές, που -εδώ που τα λέμε- έχουν κουράσει.
Τεράστιος καλλιτέχνης, απόλυτος performer, larger than life φιγούρα ή απλά ο Nick Cave. Παρέα με τους Bad Seeds εξύψωσε την Πλατεία Νερού το βράδυ της Τετάρτης κι έγραψε ακόμα μια χρυσή συναυλιακή σελίδα στη χώρα μας.
Setlist:
Get Ready For Love
There She Goes, My Beautiful World
From Her Τo Eternity
O Children
Jubilee Street
Bright Horses
I Need You
Waiting For You
Carnage (Nick Cave & Warren Ellis cover)
Tupelo
Red Right Hand
The Ship Song
The Mercy Seat
Higgs Boson Blues
City Of Refuge
White Elephant (Nick Cave & Warren Ellis cover)
Encore:
Into My Arms
Vortex
Ghosteen Speaks
Για το Rockoverdose,
Γεωργία Λαδοπούλου, Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
