Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Είναι, λίγο-πολύ, γνωστή η συνταγή (της επιτυχίας) των δίσκων του Αμερικανού keyboardist-α. Μονοψήφιος αριθμός κομματιών (ό,τι καλύτερο δηλαδή), βιρτουόζοι καλεσμένοι, όλοι τους εξέχουσες προσωπικότητες στο χώρο της μουσικής, διάρκειες συνθέσεων σε λογικά πλαίσια, καλές παραγωγές και φύγαμε. Το “Vortex” ακολουθεί αυτό το μονοπάτι, δύο χρόνια μετά το πολύ καλό “The Phoenix”. Μόνο που ο νέος δίσκος του Derek Sherinian είναι καλύτερος του προκατόχου του, τουλάχιστον αυτό μπορώ να υποστηρίξω τη δεδομένη στιγμή, εστώ και στα σημεία. Και το λέω αυτό διότι δεν έχω βάλει να παίξουν τα δύο αυτά άλμπουμ το ένα μετά το άλλο. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να επισκεφθώ ξανά το “The Phoenix”. Με συγκρίσεις σαν κι αυτές βέβαια, κινδυνεύεις να χάσεις το αληθινό νόημα, που είναι η μουσική αυτή καθαυτή. Και από τέτοια, ο Καλιφορνέζος μουσικός μάς προσφέρει πάντα ποιοτική, είτε μιλάμε για το supergroup των Sons Of Apollo ή για τις προσωπικές δουλειές του.
Το “Vortex” λοιπόν, αποτελεί την ένατη εντελώς προσωπική δουλειά του Derek. Εδώ, ο δημιουργός απλώνει την βάση του prog συνθετικού του χαρακτήρα πάνω σε 8 πλήρεις συνθέσεις, παίζοντας παράλληλα με ήχους και μελωδίες από διάφορα είδη. Σε αυτό βοηθάνε οι καλεσμένοι και η ποικιλία στα όργανα. Ο Nuno Bettencourt κάνει το “Fire Horse” να ηχεί περισσότερο metal, με τους Joe Bonamassa και Steve Lukather να χαρίζουν λίγο blues και κλασσικό rock παίξιμο στο “Key Line Blues”. Eπίσης, ο Steve Stevens χαρίζει το κιθαριστικό του παίξιμο στα “The Vortex”, “Seven Seas” και το σούπερ δίδυμο των Michael Schenker, Zakk Wylde στο “Die Kobra”, όπου συναντάμε έναν οργασμό από ηχοτοπία, όργανα (τσέλο, sitar, theremin-αλλιώς θερεμίνη, αρχικά αιθερόφωνο, βιολί, βιόλα) και πολλούς άλλους καλεσμένους (Tony Franklin, Armen Ra μεταξύ άλλων). Jazz, rock και fusion ρυθμοί εμφανίζονται τόσο στο προαναφερθέν κομμάτι, όσο και στα “Nomad's Land” (Mike Stern στην κιθάρα, Ernest Tibbs στο μπάσο) και ”Aurora Australis” (11 λεπτά πανδαισίας με τον Ron "Bumblefoot" Thal στην κιθάρα και την εκκεντρική και ιδιαίτερη περσόνα του Armen Ra στο theremin).
Μόνο σταθερό μέλος είναι ο ντράμερ, Simon Phillips, ο οποίος συνυπογράφει επίσης 7 από τα 8 κομμάτια του δίσκου, ενώ εμπλέκεται σε παραγωγή και μίξη, με τον Stevens επίσης να εμπλέκεται συνθετικά στα “The Vortex” και “Seven Seas”. Όσο για τον Sherinian, τα πλήκτρα του είναι πάντοτε σε πρώτο πλάνο, χωρίς να ασχολείται με φανταχτερές κι ανούσιες επιδείξεις και ακροβατικά. Ανέκαθεν δηλαδή, σε κάθε κυκλοφορία του, ήταν άνετος και μετρημένος, δεν τράβαγε από τα μαλλιά τη σύνθεση και πάντα παρουσίαζε ορθά δομημένα τραγούδια. Το “Vortex” το ευχαριστήθηκα όσο και τα αγαπημένα μου “Inertia” και “Black Utopia”, το θεωρώ ήδη ένα εξαιρετικό άλμπουμ με καθαρά οργανική, προοδευτική μουσική, χωρίς ενοχές και ορίζοντες και πιστεύω θα εκτιμηθεί στο έπακρο από αυτούς που είναι κολλημένοι με κυκλοφορίες της Inside Out.
Βαθμολογία: 81/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
