Συντάκτης: Παύλος Γιαννακόπουλος
Δεν υπάρχουν πια τόσοι πολλοί από εκείνους τους πρωτοπόρους θρύλους μουσικούς που μπορούν να περηφανεύονται για μια καριέρα 5 δεκαετιών με μερικά από τα πιο επιδραστικά outfits στην ιστορία του ροκ και του heavy metal.
Ο εμβληματικός τραγουδιστής Joe Lynn Turner, σίγουρα μπορεί.
Από τη δεκαετία του 1970, ο Joe Lynn Turner περνάει τον χρόνο του γράφοντας, παίζοντας και τραγουδώντας με τους Fandango, Rainbow, Cher, Billy Joel, Glen Hughes, Deep Purple, Yngwie Malmsteen (για να αναφέρουμε μερικούς) και παρόλα αυτά βρίσκει τον χρόνο να αφοσιώνεται και στις σόλο προσπάθειές του.
“Belly Οf Τhe Beast” (Στην κοιλιά του Κτήνους).
Αυτή είναι η τελευταία του σόλο κυκλοφορία και από τις πρώτες νότες της, τα τραγούδια σε πιάνουν από το λαιμό και σε ταρακουνούν.
Ο ίδιος ο Joe Lynn Turner προσφέρει μια ωραία φωνητική απόδοση, χωρίς να ουρλιάζει ή να γρυλίζει, διατηρώντας ένα σχεδόν τέλειο τόνο για να ταιριάζει στους ρυθμούς των τραγουδιών.
Εάν πιστεύετε όλοι εσείς που παρακολουθείτε τις δουλειές του καλλιτέχνη όλα αυτά τα χρόνια ότι θα ακούσετε έναν ακόμη AOR δίσκο θα πέσετε τελείως έξω.
Ο δίσκος είναι τίγκα Heavy Metal. Το ξαναγράφω. Ο δίσκος είναι τίγκα Heavy Metal.
Εμένα προσωπικά που παρακολουθώ τις δουλειές του αγαπητού Joe από τις αρχές των ‘80ς γνωρίζοντάς τον για πρώτη φορά στον δίσκο των Rainbow “Difficult Τo Cure” εκείνα τα χρόνια, δεν με εξέπληξε, ίσα ίσα περίμενα πως ίσως κάποια στιγμή θα τολμούσε να κυκλοφορήσει ένα ‘βαρύ’ album, απλά γιατί μπορεί.
Οι φωνητικές του δυνατότητες είναι τέτοιες που ό,τι πιάνει γίνεται χρυσός.
Ας μη ξεχνάμε μάλιστα τη συνεργασία του με τον Yngwie Malmsteen στον δίσκο "Odyssey" αλλά και τον δίσκο διασκευών “The Sessions” στον οποίο ο καλλιτέχνης διασκεύασε με επιτυχία θα έλεγα τραγούδια όπως τα ‘Back in Black’ των AC DC , ‘Two Minutes to Midnight’ των Iron Maiden και το ‘Hellraiser’ του Ozzy.
Όπως προανέφερα ο καινούργιος του solo δίσκος “Belly Of Τhe Beast” είναι ένας in your face (παρ’τα στα μούτρα) δίσκος.
Σχεδόν όλα τα τραγούδια συνοδεύονται από επιβλητικά βαριά χορωδιακά φωνητικά θυμίζοντας μπάντες όπως οι Accept, οι Rammstein και οι Therion.
Στιχουργικά ο Turner λογικά επηρεάστηκε από τα παγκόσμια γεγονότα των τελευταίων χρόνων.
Το Καλό ενάντια στο Κακό, και η προτροπή του καλλιτέχνη να ξυπνήσουμε από το λήθαργο και να πάρουμε τη κατάσταση στα χέρια μας.
Σε αυτό το άλμπουμ, ο Turner ένωσε τις δυνάμεις του με τον καθιερωμένο παραγωγό Peter Tägtgren (HYPOCRISY, PAIN, LINDEMANN).
Εκ πρώτης όψεως, αυτή η συνεργασία μπορεί να φαίνεται μάλλον αντισυμβατική αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση όλο αυτό λειτούργησε πολύ καλά αφού η παραγωγή του δίσκου είναι εξαιρετική.
Τα τύμπανα κοπανάνε, οι ‘δίκασες’ πυροβολούν όπου και όταν πρέπει, οι κιθάρες "ξυρίζουν" και τα πλήκτρα είναι επιβλητικά δίνοντας αυτό το κάτι παραπάνω σε όλα τα τραγούδια.
Θα μπορούσα να σας προτείνω κάποια από τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου αλλά οι προτιμήσεις μου αλλάζουν μέρα με τη μέρα και άκουσμα με το άκουσμα.
Ενδεικτικά θα αναφέρω τα τραγούδια ‘Black Sun’, ‘Don’t Fear Τhe Dark’, ‘Belly Οf Τhe Beast’, ‘Tears Οf Blood’, την υπέροχη μπαλάντα ‘Requiem’ που θυμίζει έντονα 80ς αλλά και το κατά τη γνώμη μου main song του δίσκου ‘Tortured Soul’.
Εν κατακλείδι, που λέω και εγώ, ο Joe Lynn Turner μας παραδίδει ένα άλμπουμ που πλημμυρίζει από ποιότητα και μεγαλοπρέπεια.
Ορμώμενος από το τραγούδι των Rainbow, ‘I Surrender’ θα σας έλεγα πως ο Joe Lynn Turner δεν έχει καμία διάθεση να παραδοθεί ακόμα.
Α Ν Ε Τ Α στο βάθρο των μεταλλίων των καλύτερων δίσκων για το 2022.
Βαθμολογία: 97/100
Για το Rock Overdose,
Παύλος Γιαννακόπουλος
Comments
