Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Αισίως φτάνουμε στην εκπνοή του 2022 και κανένας μας δεν πρέπει να έχει παράπονο, γιατί και καλή καινούργια μουσική ακούσαμε φέτος και καλά live είδαμε, για όλα τα γούστα. Ομοίως, δε μπορούμε να έχουμε παράπονο από τις κυκλοφορίες στο τέλος του χρόνου, ειδικά με δουλειές σαν αυτή των The Riven. Αν και σχετικά καινούργια μπάντα, με λιγότερα από δέκα χρόνια παρουσίας στη σκηνή και λιγότερες από πέντε κυκλοφορίες, εχουν ένα πολύ ωραίο στυλάκι που πιάνει κοινό από διαφορετικά ακούσματα και τους κάνει μια παρέα.
Το "Peace And Conflict" - και θα το πω εξαρχής, μιας και δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο, κοντεύει να βγει και ο Δεκέμβριος - είναι σίγουρα από τους δίσκους της χρονιάς. Είναι διασκεδαστικός και άκρως αναζωογονητικός, σε σημείο που πιάνει στοιχεία classic rock και heavy metal, τα παντρεύει και το αποτέλεσμα ακούγεται ολόφρεσκο. Για να δανειστώ την περιγραφή στη σελίδα τους στο Facebook, είναι: “Classic Rock for the 21st Century”.
Το “On Time” είναι το κομμάτι που κάθε rock μπάντα θα ήθελε κατά βάθος να έχει για να ανοίγει τον δίσκο της. Δυναμικό, in-your-face, κατάλληλο για headbanging ή χορό, ανάλογα με τις ορέξεις καθενός, έχει εξίσου πιασάρικο riff και ρεφρέν και απλώς σε κάνει να θέλεις να ακούσεις κι άλλα. Βέβαια, το ίδιο ισχύει και για το “The Taker” και άλλα κομμάτια του "Peace And Conflict". Για να είμαι ειλικρινής, κάπου πολύ στο βάθος νιώθω ότι ακούω κάτι με την ψυχή των Scorpions από τα ‘70s και αυτό ξεκάθαρα μου χαϊδεύει το αυτάκι, ίσως είναι κι αυτός ένας λόγος που το αγάπησα αμέσως.
Το instrumental “La Puerta Del Tiempo” κάνει μια απρόσμενη, αλλά ευχάριστη αλλαγή στο κλίμα με την ισπανική κιθάρα του, ανοίγοντας για το “Sorceress Of The Sky”, το οποίο κατ’ εμέ έχει τα καλύτερα φωνητικά για τον δίσκο, μαζί με το “Sundown” που είναι η μπαλάντα της παρέας, κάπως πιο συναισθηματικό και χαλαρό από τα υπόλοιπα. Βασικά, θα ήθελα γενικώς να βγάλω το καπέλο στην τραγουδίστρια της μπάντας για την ψυχή που βάζει στην ερμηνεία της, την οποία βρίσκω αρκετά πολυδιάστατη, με την άποψη ότι έχει αφενός μια μελαγχολία - γιατί Σουηδία ξέρω γω - και από την άλλη έχει δύναμη, έχει την αλητεία του Rock n’ Roll. Πολύ όμορφα πράγματα.
Θαρρώ πως έδωσα τον μεγαλύτερο αριθμό επαναλήψεων μου στο “Fly Free”, με το ρεφρέν που δεν ξεχνάς ούτε πέντε μέρες μετά την πρώτη ακρόαση και που είναι ένας πανέμορφος ύμνος στην ελευθερία του πνεύματος, είτε στο “On Time”, που όπως ήδη ανέφερα, είναι το κομμάτι με το οποίο κάθε rock μπάντα θα ήθελε να ανοίξει τον δίσκο της. Ωστόσο, καθένα από τα εννιά κομμάτια του δίσκου έχει προοπτικές να γίνει αγαπημένο της εβδομάδας, του μήνα ή του χρόνου για τους rock believers (να πάλι η αναφορά στους Scorpions, δεν άντεξα).
Ουσιαστικά δεν έχω κάτι αρνητικό να πω για το "Peace And Conflict", εκτός ίσως του ότι διαρκεί λιγότερο από 40 λεπτά; Αλλά και πάλι, όπως έχω πει στο παρελθόν, θεωρώ ότι μια μπάντα είναι καλύτερα να λέει την ιστορία της σε όσο χρόνο θεωρεί απαραίτητο, όσο μεγάλος ή μικρός κι αν βγαίνει ο δίσκος. Το να προσπαθείς να φτάσεις τη μία ώρα με τραγούδια - fillers, δεν εξυπηρετεί κανέναν και μπορεί να κάνουν τους ακροατές να νιώσουν ότι το αποτέλεσμα κάπου κάνει κοιλιά. Οπότε είναι μια χαρά τα 40’, το βάζεις να παίξει από την αρχή και ανεβαίνει και η ψυχολογία σου επιτόπου, win-win.
Δεν ξέρω τι κοινό έχουν οι The Riven στην Ελλάδα εν έτει 2022, άλλωστε ούτε κι εγώ τους γνώριζα πριν την κυκλοφορία του "Peace And Conflict", αλλά ελπίζω πολλοί να τους μάθουν και να τους αγαπήσουν όσο εγώ, μπας κι έχουμε την ευκαιρία να τους φέρουμε στη χώρα μας για live εμφάνιση - μια εμφάνιση που θεωρώ ότι θα κάνει τον καθένα να αποχωρήσει στο τέλος, έχοντας ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Ανυπομονώ να δω τι έχουν για τη συνέχεια!
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
