Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Μία πάρα πολύ μεγάλη αλλά και ευχάριστη έκπληξη μας ήρθε πριν λίγο καιρό από την Βέροια, πατρίδα των Hypnagogia, οι οποίοι έχουν πρόσφατα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους “Carving The Subconscious” και όχι απλά συμβάλλουν στο να ισχυριστούμε ότι το 2023 έχει ξεκινήσει ιδανικά για την ελληνική σκηνή –και με νέο αίμα όπως αποδεικνύεται- αλλά έχουν ήδη λάβει θαυμασμό και εκτός χώρας. Πως συνέβη αυτό; Το κανάλι Black Metal Promotion ανέβασε τον δίσκο τους στο Youtube και ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο δίσκος έχει πάρει πάνω από 11.000 προβολές αυτή τη στιγμή. Επίσης αυτό που έμαθα εκ των έσω, είναι ότι ενώ το συγκρότημα έκοψε κάποιες περιορισμένες κόπιες για να τις δώσει σε φίλους και γνωστούς, πλέον συζητάει με εταιρείες για την κυκλοφορία του δίσκου με κανονική διανομή και αυτό μόνο χαρά πρέπει να μας δίνει για μπάντα από τη χώρα μας. Πως φτάσαμε ως εδώ θα πείτε τώρα… Οι Hypnagogia δημιουργήθηκαν το 2021 και είναι ένα τρίο που παίζει ατμοσφαιρικότατο black metal. Paris, Pelo, Sotiris, τόσο απλά, τόσο λιτά, χωρίς ψευδώνυμα στα ονόματα τους όπως συνηθίζεται στις μπάντες του είδους, ενώ και το όμορφο εξώφυλλο η αλήθεια είναι ότι δεν παραπέμπει σε black metal δίσκο όταν το βλέπεις πρώτη φορά.
Ο δίσκος ξεκινάει τέρμα ατμοσφαιρικά με το “Hypnagogia”, δεν γνωρίζω αν το κομμάτι έδωσε και το όνομα στο συγκρότημα εν τέλει, αλλά σε βάζει μέσα στο κλίμα του δίσκου από την αρχή. Ο ήχος είναι πολύ καθαρός, ειδικά για black metal κυκλοφορία και από την αρχή μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι η κιθαριστική δουλειά είναι υψηλότατου επιπέδου. Ο Paris μάλιστα εκτός ότι έχει γράψει όλη τη μουσική, έχει κάνει και τον προγραμματισμό των τυμπάνων, ενώ συνεισφέρει και στιχουργικά όπως οι υπόλοιποι. Ο Sotiris στο μπάσο κάνει πολύ καλή δουλειά και είναι πολύ καλό ότι τα μέρη του ακούγονται και προσδίδουν ταυτότητα στο τελικό αποτέλεσμα. Τέλος, ο Pelo έχει τέτοια άρθρωση που μπορείς να καταλάβεις κάθε στίχο χωρίς να κοιτάς κάποιο βιβλιαράκι. Σπανίζει αυτό στον ακραίο ήχο γενικότερα, ενώ αποδίδει και με το απαραίτητο πάθος αλλά και πόνο κάθε στίχο. Μιλώντας για στίχους και με βάση και το ατμοσφαιρικό του ήχου τους, αναφέρονται σε απώλεια, μοναξιά, το υποσυνείδητο (προφανές κι από τον τίτλο του δίσκου) και το σύμπαν γύρω μας. Κοινώς όλα δένουν αρμονικά και το σημαντικότερο όλων, είναι ότι το συγκρότημα παίζει μουσική πάνω απ’όλα, δε θα ακούσετε ένα δίσκο ωδή στο τετρακαναλικό black metal παλιών ημερών, όταν αυτό μεσουρανούσε.
Οι Hypnagogia υπηρετούν τη διαφορετικότητα τους παρά τις πιθανές επιρροές τους, καθώς οδηγούν τα κομμάτια τους χτίζοντας τα με υπομονή και αφήνουν πρώτα από όλα το συναίσθημα διάχυτο, είναι μια μπάντα, που πρέπει να την ακούσεις αν θέλεις να αφεθείς σ’αυτά που έχουν να εξιστορίσουν. Το τέμπο του δίσκου παραμένει αργό στο μεγάλο κομμάτι “Sadness Of Insanity”, όμως στη συνέχεια τα δυο επόμενα κομμάτια, μας δείχνουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν καλά και σε υψηλές ταχύτητες. Το μπάσιμο του ομότιτλου “Carving The Subconscious” δεν το φαντάζεται κανείς που έχει ήδη κολλήσει με τα δυο πρώτα κομμάτια, ενώ πίσω δεν πάει και το επόμενο “Impearled Visions”, που διατηρεί τις ταχύτητες ψηλά και μας δείχνει πόσο πολυποίκιλοι είναι οι Hypnagogia. Οι αντιθέσεις δε σταματάνε, καθώς στη συνέχεια πέφτουν πάλι οι ταχύτητες με το ατμοσφαιρικό “Astral Journey”, το οποίο κάνει ένα φοβερό πέρασμα προς το τέλος του δίσκου, ενώ το “Mournful Congregation” (ωραίο συνειρμό με την ιστορική doom/death μπαντάρα κάνει) ενώ ξεκινάει αργά, ξεσπάει μοναδικά και μέχρι τέλους αποτελεί ίσως μια κραυγή απόγνωσης με τέρμα συναίσθημα. Οι Hypnagogia έχουν καταφέρει να σε κρατήσουν καθ’όλη τη διάρκεια του δίσκου με το ενδιαφέρον αμείωτο και το τέλος ενδεχομένως να είναι όπως το περιμένεις βάσει υλικού.
Το “Hypnopompia” είναι το άλλο 9λεπτο έπος του δίσκου μετά το “Sadness Of Insanity” το οποίο σε τέρμα μελαγχολικό τόνο, κλείνει το άλμπουμ θριαμβευτικά και δεν έχεις παρά να θαυμάσεις την όλη ατμόσφαιρα σε όλο της το μεγαλείο. Αναδεικνύει τις δυναμικές των Hypnagogia σε όλο τους το φάσμα και ακούγεται σαν θρήνος για όσα πραγματεύονται οι στίχοι καθ’όλη τη διάρκεια του δίσκου. Εδώ μην μπερδευτείτε καθώς μπορεί στιχουργικά να περιγράφονται όσα αναφέραμε παραπάνω, αλλά οι Hypnagogia δε μπαίνουν σε αχρείαστο καλούπι τύπου depressive black metal, το black metal τους είναι σοβαρό, καλοδουλεμένο και πάνω απ’όλα με προσωπικό ήχο. Τα κάνουν όλα σωστά και σε ωθούν να επαναλάβεις τις ακροάσεις του δίσκου, διότι έχεις την αίσθηση ότι αν στην πρώτη ακρόαση γέμισες τόσο σαν ακροατής, τότε οι επαναλήψεις του δίσκου θα σε βοηθήσουν να συνάψεις μαζί του(ς) μια ιδιαίτερη σχέση που μελλοντικά θα γίνει πολύ στενή, αν όχι εθιστική. Το τελευταίο δίλεπτο ειδικά του “Hypnopompia” είναι πραγματικά κορυφή, κάνει ένα φοβερό break που ανεβάζει σταδιακά τις ταχύτητες μέχρι να τελειώσει και να σε αφήσει με την εκπλήρωση της οπαδικής σου υπόστασης. Σου δίνει την αίσθηση ότι τη μάχη με τους δαίμονες τους την κερδίζουν στο τέλος οι Hypnagogia με πολύ κόπο.
Το “Carving The Subconscious” είναι ένα άλμπουμ πολύ υπεράνω του μέσου όρου, το οποίο ενισχύεται από το γεγονός ότι είναι ντεμπούτο. Βάλτε και το γεγονός ότι σκάνε μύτη τελείως απροειδοποίητα, τις συνθήκες που περιγράψαμε στην αρχή και θα καταλάβετε γιατί ενδέχεται να είμαστε προ των πυλών μιας δουλειάς που μπορεί να τους καθιερώσει σε υψηλό επίπεδο γενικότερα, πάντα με την προϋπόθεση ότι θα έχουν τον χρόνο και την διάθεση να ασχοληθούν περισσότερο. To black metal δείχνει ότι τα τελευταία χρόνια ελίσσεται πολύ πιο ικανά σε σχέση με το παρελθόν και συνεχώς ξεπηδούν νέες μπάντες που έχουν κάτι πραγματικά σημαντικό και ποιοτικό να πουν και να προσφέρουν. Αν υπολογίσουμε και τις κυκλοφορίες των Thy Darkened Shade, Wothrosch, Deviser, οι Hypnagogia μπορούν να αναφερθούν δίπλα σε αυτές τις σπουδαίες μπάντες και άλμπουμ δίχως δισταγμό και να προσπαθήσουν να διεκδικήσουν αυτό που τους αξίζει. Η αξία του “Carving The Subconcious” τους το επιτρέπει και από τη στιγμή που αναγνωρίζονται ήδη εκτός χώρας –μια και η Ελλάδα «τρώει» συχνά τα παιδιά της- δεν έχουν να φοβηθούν απολύτως τίποτα. Δηλώνω εντυπωσιασμένος και χαρούμενος από την προσπάθεια τους κι ελπίζω κι εύχομαι να συνεχίσουν να μας απασχολούν και στο μέλλον με την ίδια ποιότητα και έμπνευση.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
