Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Τηρουμένων διάφορων αναλογιών, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άκρως σημαντικότατο δίσκο που πάρα πολλοί περίμεναν με αγωνία και προσδοκίες για επίπεδο ίσως και υψηλότερο απ’όσο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Κι αυτό γιατί οι Judiciary από το Lubbock του Texas μαζί με τους Enforced που θα κυκλοφορήσουν κι αυτοί σύντομα το επίσης πολυαναμενόμενο άλμπουμ τους, λογίζονταν ως η μπάντα που θα στεκόταν δίπλα στους Power Trip σε ότι αφορά την καθιέρωση αυτού του πιο μοντέρνου thrash/crossover/metalcore ύφους που ήρθε σε έξαρση με την επιτυχία των Power Trip.
Δυστυχώς όμως, οι ήρωες αυτού του κινήματος έχασαν πρόωρα τον τραγουδισταρά τους Riley Gale με το μέλλον τους να είναι αβέβαιο παρά τα ψήγματα ζωής που δείχνουν κατά καιρούς.
Οι Judiciary μπορεί να μην προκάλεσαν τα βλέμματα να στραφούν άμεσα πάνω τους με το αρχικό τους EP “The Axis Of Equality” το 2016, το κατάφεραν όμως με το παραπάνω με το παρθενικό τους άλμπουμ “Surface Noise” το 2019, το οποίο ήταν ΤΟΣΟ κορυφαίο που μαζί με το “Kill Grid” των Enforced το 2021, αναφέρθηκαν ως ότι κοντινότερα σε ποιότητα δίπλα στο μνημειώδες πλέον “Nightmare Logic” των Power Trip. Κάτι τέτοιο, πέρα από άκρως τιμητικό, όσο να’ναι σε γεμίζει με ευθύνη όσο τίποτα.
Η διαφορά των Judiciary με τους Enforced είναι ότι ενώ κυκλοφόρησαν μαζί τα ντεμπούτα τους (“At The Walls” το αντίστοιχο των Enforced) το 2019, οι μεν Judiciary τήρησαν σιγή ιχθύος χάνοντας λίγο το momentum, ενώ όπως είπαμε οι Enforced με το “Kill Grid” έλαβαν την αναγνώριση που έπρεπε και ετοιμάζονται για το επόμενο μεγάλο βήμα.
Οι Judiciary στα 4 και κάτι χρόνια (Γενάρη ’19 βγήκε το “Surface Noise”) από το ντεμπούτο τους, ίσως έχασαν ευκαιρία να θεωρούνται ακόμα μεγαλύτεροι, από την άλλη όμως το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο “Flesh + Blood” έρχεται να τους καθιερώσει με τη σειρά τους ως μια από τις πιο απαραίτητες μπάντες εκεί έξω για το μέλλον.
Χρησιμοποιώ διόλου τυχαία αυτή τη λέξη, καθώς θεωρούσα –κι ακόμα θεωρώ- τους Power Trip την αντίστοιχα πιο απαραίτητη μπάντα για όλους μας εκεί έξω, ήταν τέτοια η δυναμική τους που μπορούσαν να πάνε το metal γενικά εκεί που το πήγαν κάποτε οι Pantera και οι Sepultura παίρνοντας τα κλειδιά της αίθουσας του θρόνου από τους απερχόμενους Metallica.
Οι Judiciary υποθέτω ότι δε θέλησαν να βιαστούν στο να μας δώσουν ένα νέο δείγμα και η αναμονή αυτή τους δικαίωσε με το παραπάνω στο τελικό αποτέλεσμα, καθώς ο δίσκος σπέρνει.
Το “Flesh + Blood” δεν έχει το φρενήρες μοτίβο του μόλις 26’ διάρκειας του προκατόχου του, αντίθετα μας γνωρίζει ένα άκρως βαρύτερο πρόσωπο των Judiciary όπου πέραν της επιρροής των Power Trip, τέμνονται σε ίσες δόσεις ο όγκος των Machine Head και η παικτική φρενίτιδα των Lamb Of God, ειδικά σε κάποια ξεσπάσματα των riffs και στο πως ανεβαίνουν οι ταχύτητες, οι Judiciary παίζουν το καλύτερο υλικό που δεν έχουν παίξει οι LOG μετά το 2006 και το “Sacrament” (ναι, ΤΟΣΟ σοβαρά είναι τα πράγματα).
Μπορεί ο δίσκος να ξεκινάει ψαρωτικά αργά με το “Flesh” το οποίο όμως ξεσπάει για να δώσει τη θέση του στο “Blood” και εκεί να αρχίσει η καταιγίδα από riffs που σε πάει καροτσάκι για τα επόμενα 31 και κάτι λεπτά του δίσκου.
Φοβερή παραγωγή που έχει τονίσει τα πάντα άψογα, οι κιθάρες γδέρνουν, με τους Kyle Calfin και Israel Garza να θυμίζουν έντονα τα δίδυμα Robb Flynn/Phil Demmel και Will Adler/Mark Morton σε απίστευτη χημεία και αλληλοσυμπλήρωση μεταξύ τους, ενώ το μπάσο του Jerel Ramirez πατάει πάνω τους και δίνει το κατάλληλο έδαφος να έρθει σαν πυροβολαρχία ο Austin Scott-Looney να προσφέρει τύμπανα εξυψωτικά για τον μέσο ακροατή, με κάθε του χτύπημα να συγκλονίζει.
Ο παίχτης χτυπάει ΔΥΝΑΤΑ και με απόλυτη επίγνωση του τι πρέπει να κάνει για να ανεβάσει το επίπεδο. Κερασάκι στην τούρτα, η ΦΩΝΑΡΑ του Jake Collinson που ακούγεται τόσο τσαμπουκαλεμένος που θαρρείς ότι είναι σε διάθεση να τα βάλει με ένα ολόκληρο στρατό και να τους ισοπεδώσει όλους. Φτύνει κάθε στίχο με πρωτοφανές πάθος και είτε σε κομμάτια σαν το βίντεο “Engulfed” ή το άκρως Machine Head-ικό “Paradigm Piercer”, προσαρμόζει τη φωνή πάνω σε κιθάρες και τύμπανα με τέτοιο τρόπο που κάνει τη διαφορά.
Οι Judiciary όσο περνάει ο σύντομος μεν, πλουσιότατος σε ρυθμούς δε δίσκος τους, καθιστούν σαφές ότι παίζουν με αέρα πολύ μεγάλης μπάντας και ενώ τα μισά κομμάτια του “Flesh + Blood” παίζουν σε διάρκεια κάτω των 3’, είναι τα πιο μεγάλα κάπως κομμάτια που ξεδιπλώνουν τις αρετές τους.
Δε γίνεται να μην κολλήσεις στη ροή του δίσκου όπου τα κομμάτια δε σε αφήνουν σε ησυχία μέχρι τέλους, τα δυο δίδυμα των “Knife In The Dirt”/”Stare Into The Sun” αρχικά και ειδικά το επόμενο των “Cobalt” και “Steel Hand God” σε κάνει να τελειοποιήσεις τις τεχνικές moshing που γνωρίζεις και αδημονείς για το αν και πότε θα τους δεις ώστε να τις θέσεις σε εφαρμογή άνευ διακρίσεων.
Ακόμα και το λιτό εξώφυλλο που δεν περιέχει καν το λογότυπο τους λέει πάρα πολλά, είναι εικόνα που σου μένει και αρτίστικα πανεύστοχη. Οι λεπίδες αντί για κιθάρες στο “Obsidian” λίγο πριν το τέλος σε κόβουν φέτες όπως κι όταν το αποφασίζουν, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου έχει αφεθεί στο τέλος με τον εντυπωσιακό τίτλο “Eschatos Hemera”.
Τρομερή αρχή σε λίγο πιο πειραματικό μοτίβο, με τον Looney να το οδηγεί με τα τύμπανα του σε tribal παίξιμο και με το που μπαίνει η φωνή του Collinson, να ανεβαίνει το τέμπο και να κλείνει δοξασμένα το δίσκο. Ειδικά λίγο πριν τη μέση η αλλαγή είναι για να αφήσει πτώματα αν παιχτεί τελευταίο στις συναυλίες τους, ενώ η ΣΟΛΑΡΑ που μπαίνει δε σε έχει προϊδεάσει ότι θα υπάρξει.
Κάνοντας εικόνα το εξώφυλλο, κι ακούγοντας το τέλος, νιώθεις ότι όλα γύρω σου έχουν πάρει φωτιά και οι Judiciary είναι το εύφλεκτο υλικό που θα την κάνει πυρκαγιά κι όχι ο πυροσβεστήρας, καθώς το τελειωτικό riff 40 δευτερόλεπτα πριν το τέλος –έπρεπε να ξεκινάει νέο κομμάτι εκεί- φέρνει το οριστικό τετέλεσται σε όσα θες να σκεφτείς.
Ένας κορυφαίος δίσκος από ένα κορυφαίο συγκρότημα που αν δεν χαθεί πάλι για 4 χρόνια, θα κάνει κόσμο να παραμιλάει στο μέλλον.
Βαθμολογία: 92/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
