Η 22η μέρα του Απρίλη θα έφερνε στα μέρη μας έναν θρύλο της κιθάρας. Ο Steve Vai, ένας υπέροχος μουσικός και καλλιτέχνης, με το φοβερό “Inviolate” στις αποσκευές του, θα παρουσίαζε πολλά κι ενδιαφέροντα από την εκπληκτική καριέρα του στο αθηναϊκό κοινό, το οποίο τον περίμενε καρτερικά για μια ζωντανή εμφάνιση εδώ και 11 χρόνια περίπου. Σε ένα sold out Fuzz και με τον κόσμο ανυπόμονο, λίγο μετά τις 21.00 αρχίζουν και ξεπροβάλλουν τα τρία μέλη της μπάντας του Steve.
Μια μικρή εισαγωγή προλογίζει την έναρξη του “Avalancha” και μια κιθαριστική γιορτή διάρκειας 2 και πάνω ωρών ξεκινά. Ο Vai, με την άνεση ενός από τους καλύτερους κιθαρίστες παγκοσμίως, στέκεται στο κέντρο της σκηνής, προσφέροντας μαγικές στιγμές κάθε φορά που αγγίζει την ταστιέρα ή μάλλον τις ταστιέρες, διότι από τα χέρια του έκαναν παρέλαση γύρω στις 6 διαφορετικές κιθάρες. Μέσα από 18 γεμάτες συνθέσεις, κάναμε ένα ταξίδι στο χρόνο και τις δουλειές του αγαπημένου μας κιθαρίστα. Συνοδευόμενος από τον παικταρά ντράμερ Jeremy Colson, τον μπασίστα Philip Bynoe και τον κιθαρίστα Dante Frisiello, ο εξωγήινος Steve Vai παρουσίασε σχεδόν στην ολότητά του το “Inviolate” (6 από τα 9 τραγούδια) και επιπλέον μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Ξεχώρισαν αναμφίβολα η εκτέλεση του συγκλονιστικού εννιάλεπτου, prog rock έπους “Incantation”, με τους κιθαρίστες να πολλαπλασιάζονται σταδιακά επι σκηνής, καθώς ανέβηκαν τεχνικοί και βοηθοί να συνοδεύσουν το συγκρότημα, το πειραματικό “Greenish Blues”, που ηχεί ζωντανά πιο metal, φυσικά το τολμηρό “Teeth of the Hydra”, άκρως προοδευτικό και με έναν avantgarde αέρα, όπου εκεί έγιναν και τα αποκαλυπτήρια της ξεχωριστής Ibanez Hydra του Vai, με τις τρεις ταστιέρες, το “Zeus in Chains” και ασφαλώς το “For the Love of God”, ίσως η κορυφαία σύνθεση του υπερταλαντούχου αυτού καλλιτέχνη.
Στο encore, και αφού είχαμε υπερβεί τις 2 ώρες καθαρής μουσικής, ακούσαμε και το “Taurus Bulba”, το τελευταίο μέρος της “Fire Garden Suite” για να τιμηθεί με δύο συνθέσεις το “Fire Garden” όπως του αρμόζει (“Dyin' Day” η άλλη). O ψιλόλιγνος παικταράς δίδαξε για μια ακόμα φορά τι εστί κιθαριστικό παίξιμο, με κάθε νότα, μελωδία, σόλο του και riff vα σε διαπερνά από την κορφή ως τα νύχια. Με αυτόν τον τόσο ζεστό, οργανικό και 100% αναγνωρίσιμο ήχο του, ο «μικρός Ιταλός βιρτουόζος» (παρατσούκλι από τον μέντορά του, Frank Zappa) γονάτισε κάθε χορδή ταστιέρας που άγγιξαν τα δάχτυλά του. Μεγάλη μαεστρία να κρατάς με κομμένη την ανάσα ένα κοινό τόσων ατόμων με τραγούδια χωρίς φωνητικά. Ευγενής όπως πάντα, έδωσε πένα ο ίδιος σε οπαδό, ενώ υποσχέθηκε σύντομη επιστροφή. Σε περιμένουμε Μαέστρο.
Για το Rock Overdose,
Mιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός (John Metalman Photography & Light & Motion Photography)
Comments
