Συντάκτης: Νίκος Χήναρης
Μόνο αγάπη για τα συγκροτήματα που διαλέγουν το δύσκολο δρόμο του να βγάλεις μουσική στη μητρική σου γλώσσα -αν αυτή δεν είναι η αγγλική-.
(Ετοιμάζεται κανείς άλλος για Sigur Ros στο Ηρώδειο;)
Ακόμη περισσότερη όταν μας βουτάνε στο παρελθόν του τόπου τους και μας εισάγουν στις μελωδίες του.
Όταν η νύχτα πέφτει στα υπαρκτικά τοπία της Χώρας των Χιλίων Λιμνών, στο λυκόφως του δάσους και των βάλτων, τα πέπλα μεταξύ της πραγματικότητάς μας και του άλλου κόσμου λεπταίνουν. Εκείνες τις στιγμές είναι που ιστορίες όπως «το παραμύθι που δεν υπήρξε ποτέ» διαρρέουν στους στίχους και τη μουσική των Tenhi.
Στο έκτο άλμπουμ τους, "Valkama", που μεταφράζεται ως "λιμάνι" ή "καταφύγιο" μεταξύ άλλων, οι Φινλανδοί ξεκινούν να αφηγούνται αρχικά ένα ταξίδι που προοριζόταν ως παραμύθι σε ένα φλεγόμενο, κατεστραμμένο από τον πόλεμο χωριό και τη διάσχιση σε σκοτεινά νερά προς ένα νησί των νεκρών. Το νησί ονομάζεται Verisurma («το μέρος για όσους έχουν υποστεί αιματηρό θάνατο) στη φινλανδική λαογραφία, όπου κατοικούν αιώνια όσοι πέθαναν στον πόλεμο ή σκοτώθηκαν με λεπίδα και έχυσαν αίμα στην ακτή του.”
Αποφάσισα λοιπόν να ακούσω αυτό το άλμπουμ όπως θα το ακούσει ο μέσος ακροατής. Χωρίς να ψάξω σε πρώτη φάση τα λόγια των κομματιών και τη μετάφρασή τους και εξερευνώντας τις εικόνες που θα μου δημιουργήσουν.
Μια χορωδία θα δώσει τη θέση της σε μια ακουστική κιθάρα για να μας εισάγουν παρέα στο άλμπουμ. Η φωνή ταλαιπωρημένη από την αλμύρα και τους κόπους μιας ζωής μας τα λέει στα Φιλανδικά αλλά δε μας ενοχλεί. Είναι σαν να τον καταλαβαίνουμε, σίγουρα μιλάει για κάποιον πόνο, αποχωρισμό, απώλεια ή για το ότι θέλει να φύγει μακριά και να μην κοιτάξει πίσω. Ή απλά κάνω projecting.
Ήδη από το πρώτο κομμάτι δημιουργούνται εικόνες στο μυαλό μου και αυτό μόνο καλό είναι.
Στο "Kesävihanta" εισάγεται και δεύτερη φωνή με πιο παραδοσιακή χροιά. Ο διάλογος ανάμεσα στις δύο κιθάρες, μαγικός.
Περνάμε στο ομώνυμο με πιο πλούσια ενορχήστρωση, όμορφη μελωδία στο πιάνο και την πρώτη εμφάνιση των κρουστών. Η φωνή εδώ ακόμη πιο απόκοσμη. Νιώθω λες και είμαι στη βάρκα του Αχέροντα και μου λέει ιστορίες μέχρι να με περάσει στον κάτω κόσμο.
Ίσως να μην πέφτω πολύ έξω στη θεματολογία, αφού το εξώφυλλο του δίσκου είναι μια ξύλινη βάρκα και Valkama σημαίνει λιμάνι (ή καταφύγιο).
Ανεβάζουμε λίγο tempo και ο marching ρυθμός με το χορωδιακό ρεφρέν μας κάνει να θέλουμε να τραγουδήσουμε με το υπόλοιπο χωριό για κάποιον που έφυγε από κοντά μας. Καλωσορίζουμε και το φλάουτο στην παρέα μας.
"Rannankukka" και τραγουδάμε σιγά, σαν να προσπαθούμε να μην ξυπνήσουμε κάποιον ή μας παίρνει γλυκά εμάς ο ύπνος.
H μικρότερη σύνθεση του δίσκου μας οδηγεί στο "Hele" όπου έχουμε και την πρώτη αίσθηση full band. Μία από τις πιο συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές με το βιολί και τα πλήκτρα να πρωταγωνιστούν.
Μία αναπάντεχη αλλαγή στο "Ulapoi" μας πετάει ξαφνικά σε ένα φωτεινό λιβάδι, για να μας επιστρέψει πάλι στο υγρό, σκοτεινό νησί μας.
Προμηνύουν ένα πιο χαρούμενο κομμάτι μήπως;
Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζουμε με το "Elokuun Linnut" και ενώ απολαμβάνω τη φωνή που μου χαϊδεύει τα αυτιά, νιώθω πως θέλω μια αλλαγή πλεύσης.
Όμως ο δίσκος κυλάει και ολοκληρώνεται έτσι. Πανέμορφα, ταξιδιάρικα, μελαγχολικά αλλά… χωρίς εκπλήξεις.
Ένα μαγικό άλμπουμ το οποίο αδικείται από την επανάληψη των μοτίβων του. Oι Tenhi θέλοντας να διατηρήσουν το σκοτεινό και μελαγχολικό ύφος του δίσκου, χάνουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν κι άλλα μονοπάτια.
Το "Valkama" θα σας κάνει να κλείσετε τα μάτια, να ταξιδέψετε σε νησιά και επαρχίες που δεν έχετε βρεθεί ξανά αλλά και να ζητήσετε προς το τέλος κάτι διαφορετικό.
“Άσε με να διαλέξω 4 κομμάτια από οποιοδήποτε άλμπουμ και θα σου κάνω ένα καλύτερο ΕΡ”, είπε πρόσφατα ο King Buzzo των Μelvins και τον καταλαβαίνω απόλυτα.
Μη παρεξηγηθώ, το "Valkama" είναι ένας πανέμορφος δίσκος και οι fan του dark folk μπορείτε να προχωρήσετε άφοβα. Απλώς όταν βλέπεις μουσικούς τέτοιου επιπέδου να έχουν πιάσει τέτοιο feel, θες να τους δεις να ρισκάρουν και λίγο παραπάνω.
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose,
Νίκος Χήναρης
Comments
