Μπήκε ο Οκτώβρης και φορτσάρουμε για πολύ δυνατές συναυλίες. Οι RIVERSIDE και οι Mother of Millions είναι ένας πολύ καλός λόγος για να τρυπώσουμε από νωρίς στο Fuzz, όταν δε οι Πολωνοί έρχονται και με το “ID.Entity” στις αποσκευές τους και οι Έλληνες prog rockers έχουν τόσο πλούτο στη δισκογραφία τους, τότε οι λόγοι πολλαπλασιάζονται και οι προσδοκίες αυξάνονται κατακόρυφα.
Και φυσικά πιάσαμε από νωρίς θέση για τους Mother of Millions, οι οποίοι μπορεί να μην είχαν ολόκληρη τη σκηνή διαθέσιμη, αλλά για μια ακόμα φορά έδωσαν όλη την ψυχή τους και την καρδιά τους στην εμφάνισή τους. Με ένα setlist που ισορρόπησε μεταξύ “Artifacts” και “Sigma”, παρέδωσαν μαθήματα για το πως κάνεις τον θεατή να βιώσει μια συναυλία με όλα του τα συναισθήματα κι όχι απλά να ακούει και να βλέπει. Το heavy art/prog rock/metal τους, που τόσα διαφορετικά είδη εσωκλείει, αποτέλεσε την ιδανική έναρξη για ένα βράδυ που δεν θέλαμε να τελειώσει.
Από το ξεκίνημα με το “Amber” εως τα εκπληκτικά “Silence” και “Rome”, μέχρι και το κλείσιμο του “Artefact”, γεμίσαμε εικόνες και σκέψεις, φανταστήκαμε τον Μάκη Τσαμκόσογλου να βρίσκεται με τους συμπαίκτες του πάλι εκεί και ταξιδέψαμε με τις ερμηνείες του Γιώργου Προκοπίου. Δεν θα είμαι ποτέ αντικειμενικός με τους Mother of Millions, καθότι μου αρέσουν υπερβολικά και κάθε τους ζωντανή εμφάνιση είναι μια ιεροτελεστία. Περιμένω νέο δίσκο και θα τους βλέπω πάντα. Κρίμα που δεν είχαν περισσότερο κόσμο από κάτω.
Πήγε 22.00 και όλα ήταν έτοιμα για την επιστροφή των Πολωνών. Τα πέντε μεγάλα φώτα σε καμπύλη πίσω από τον Piotr Kozieradzki έδιναν άλλο χρώμα στη σκηνή και καλωσορίζουν την μπάντα με τις πρώτες νότες του “#Addicted”, το οποίο το λες και έκπληξη για ξεκίνημα συναυλίας των Riverside. Όπως και στους Mother of Millions ο ήχος είναι εκπληκτικός, απίστευτα καθαρός, βαθύς και με όλα τα όργανα στη σωστή ισορροπία κι ένταση. “02 Panic Room” αμέσως μετά και νιώθεις πως το prog rock/metal της μπάντας από την Βαρσοβία είναι φτιαγμένο για τέτοιες νύχτες. Νύχτες που το μόνο που θες είναι να σε παρασύρει η φωνή του Mariusz Duda, ο γλυκός ήχος και οι μελωδίες που γεννά η κιθάρα του Maciek Meller και τα keyboards του Michał Łapaj.
Στη συνέχεια, είχαμε την παρουσίαση (όχι όλου) του “ID.Entity”, του καινούργιου δίσκου του συγκροτήματος, που όπως δήλωσε και ο Duda, φανερώνει μια άλλη, κάπως διαφορετική ή εναλλακτική αν προτιμάτε, πλευρά του ήχου των Riverside. Πιο rock συγκριτικά με ό,τι έχουν κάνει στο παρελθόν, το ίδιο ανοιχτόμυαλο και προοδευτικό όμως, το νέο τους άλμπουμ τιμήθηκε μέσω των “Landmine Blast”, “Big Tech Brother”, του 13λεπτου έπους “The Place Where I Belong”, του “Post-Truth” και του “Friend Or Foe?” που έκλεισε το κυρίως μέρος της εμφάνισης των Πολωνών. Ενδιάμεσα, ο ευδιάθετος Mariusz μάς αφιέρωσε το “We Got Used to Us”, ενώ επισκέφθηκαν και το “Anno Domini High Definition”, παρουσιάζοντας τα “Egoist Hedonist” και “Left Out”, με τον ηγέτη και μπασίστα των Riverside να ευχαριστεί θερμά το ελληνικό κοινό που, παρά τη δύσκολη Δευτέρα, τίμησε και στήριξε με την παρουσία του το συγκρότημα. Στο encore ακούσαμε το καινούργιο “Self-Aware” και μια εκτεταμένη εκτέλεση του λατρεμένου “Conceiving You”, με τον Meller να αποδίδει με σεβασμό κι όπως ακριβώς πρέπει τα μέρη του αδικοχαμένου Piotr Grudziński. Έτσι έκλεισε μετά από ένα τέρμα γεμάτο δίωρο η επιστροφή της μπάντας σε ελληνικά εδάφη μετά από τρεισήμισι χρόνια.
Αν οι Riverside ισχυριστούν πως είναι άτυχοι, θα συμφωνήσω. Το 2020 όλοι θυμόμαστε με τι συνθήκες ήρθαν κι έπαιξαν. Ήταν, αν δεν κάνω λάθος, μέσα στις τρεις τελευταίες συναυλίες πριν το lockdown. Tώρα ήταν η Δευτέρα, που όπως και να έχει, πάντα θα αποτρέπει μερικούς από το να έρθουν ως το Fuzz και είναι κρίμα γιατί έχασαν μια αψεγάδιαστη βραδιά με μουσικές που βιώνονται και όχι απλά ακούγονται.
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Αλέκος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
