Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Θα ξεκινήσω ίσως λίγο βαρύγδουπα για να γίνει πλήρως αντιληπτό σε τυχόν μη γνωρίζοντες της κατάστασης και με πλήρη συναίσθηση των γραπτών μου. Υπάρχει ο ακραίος ήχος στο σύνολο του, και υπάρχουν και οι Αμερικάνοι death metallers Vitriol ως δική τους θεώρηση των πραγμάτων σε ότι αφορά το τι είναι ακραίο στη μουσική και πως αυτό εκφράζεται. Θα αναρωτιέστε τώρα μερικοί «καλά τι κάνουν πια αυτοί οι τύποι και τους διαχωρίζεις έτσι;», έλα όμως που αυτό που έχουν κάνει μέχρι στιγμής και που ξανακάνουν στο δεύτερο άλμπουμ τους “Suffer & Become” δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να περιγραφεί. Το κουαρτέτο από το Portland του Oregon από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκαν, είχαν καταστήσει σαφές ότι όχι απλά θέλουν να σπρώξουν τα όρια του death metal στο απώτερο άκρο τους, αλλά και η μουσική τους να ηχεί ως μια μορφή τιμωρίας. Θεωρώ ότι κατανοείτε ότι από αυτά και μόνο, μιλάμε για κατάσταση «δεν αστειεύονται/δε μπλέκεις», η οποία πέρα από τα λόγια, μετουσιώθηκε και σε πράξεις και με τον πλέον σοκαριστικό τρόπο, τόσο με το ΕΡ “Pain Will Define Their Death” το 2017, όσο και με το πρώτο τους άλμπουμ “To Bathe From The Throat Of Cowardice” το 2019.
Οι Vitriol λοιπόν όχι απλά έσπρωξαν πράγματι τα όρια του death metal και όλου του ακραίου ήχου στο υπερπέραν, αλλά και έχτισαν αργά και μεθοδικά το όνομα τους μέσα από τις πλέον καταστροφικές ζωντανές εμφανίσεις τους που μπορεί να φανταστεί οποιοσδήποτε, άλλο να το διαβάζεις, άλλο να το βλέπεις, πιστέψτε με. Βάλτε και σωρεία συναυλιών αυτά τα 5 χρόνια που μεσολάβησαν, έτσι το “Suffer & Become” καθυστέρησε λίγο και έγινε ένα από τα πιο αναμενόμενα άλμπουμ εκεί έξω για όσους ήθελαν να δουν που θα το πάνε. Κάθε προσπάθεια απαιτεί θυσίες προφανώς και η όλη διαδικασία δεν ήταν αναίμακτη για τους Vitriol, οι οποίοι άλλαξαν κατά το ήμισυ, με τον ντράμερ-οδοστρωτήρα Matt Kilner να έρχεται στο συγκρότημα μέσα στο 2023, ενώ στο δίσκο ηχογράφησε ο κιθαρίστας Stephen Ellis, ο οποίος ωστόσο έχει ήδη αποτελέσει παρελθόν και στη θέση του έχει έρθει ο Daniel Martinez. Το κύριο δίδυμο των Kyle Rasmussen (κιθάρα/φωνή) και Adam Roethlisberger (μπάσο/φωνή) φυσικά οδηγεί το συγκρότημα στη δόξα που αξίζει να λάβει και είναι απίστευτο πως με πολλή μεγάλη υπομονή, οι Vitriol έδιναν συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια playthrough video των κομματιών τους στο κοινό, ρίχνοντας τα σαγόνια όλων στο πάτωμα με την τεχνική τους κατάρτιση.
Μέσα από ένα πλήρως απειλητικό, προκλητικό ενδεχομένως και σίγουρα εντυπωσιακό οχετό ιδεών και οστικού κύματος υπερπληροφορίας στη μουσική τους, οι Vitriol αυτή τη φορά μέσα από την όλη καταστροφή που προκαλούν, αφήνουν και μια μικρή ελπίδα ανοικοδόμησης από τα συντρίμμια. Για όσους δεν τους γνωρίζετε, μπορείτε να φανταστείτε ένα απίστευτο κράμα Hate Eternal, Nile, Origin, Anaal Nathrakh, Morbid Angel αλλά κυρίως της Erik Rutan κι όχι της Trey Azagthoth λογικής με ψείγματα Ulcerate, Misery Index, Angelcorpse στη μουσική τους, με τον μοναδικό τρόπο ότι όλα αυτά τέμνονται με πλείστους τρόπους και στο τέλος με τα μαγικά που κάνουν, ακούγονται όλα τόσο προσωπικά Vitriol που τους βγάζεις το καπέλο. Το ηχητικό τείχος των προηγούμενων κυκλοφοριών τους είναι εδώ ισχυρά κυριαρχικό, ωστόσο από το ξεκίνημα με το “Shame And Its Afterbirth” (πραγματικά δείτε το βίντεο να δείτε πως παίζουν, δε θα σας μείνει εγκεφαλικό κύτταρο από το σοκ), είναι καταφανές ότι το έχουν πάει αλλού κι όχι απλά κοιτάνε μπροστά με πολλά περισσότερα στοιχεία στη μουσική τους, αλλά και διατηρούν την αδυσώπητη ακρότητα τους χωρίς την παραμικρή έκπτωση, όντας όμως πλέον πολλά περισσότερα από μια εκτροχιασμένη υπερταχεία που έρχεται ανεξέλεγκτη κατά πάνω σου και για να κάνει τα πάντα γύρω σου ανάμνηση.
Βάλτε τώρα και τον απίστευτο συγχρονισμό ιδεών, τα συνεχή κατατροπωτικά riffs με τα τύμπανα που είναι λες και αγωνίζονται να αποδείξουν πόσο πολύ μπορούν να σε σοκάρουν σε κάθε δευτερόλεπτο, με κερασάκι στην τούρτα την διπλή φωνητική επίθεση των Rasmussen και Roethlisberger που νιώθεις ότι βγάζουν αφρούς από το στόμα σε κάθε στίχο που πετάνε, και έχετε απλά μια μικρή ιδέα του τι εστί το φαινόμενο Vitriol. Έχουν ήδη γυρίσει τρία βίντεο για το δίσκο, το ένα καλύτερο από το άλλο, ένα δίσκο που στα 47 και κάτι λεπτά που διαρκεί, νιώθεις ότι έχει τόσο πολλά να σου δώσει από την αρχή και ειδικά προς το τελείωμα του, τα πράγματα ξεφεύγουν τόσο πολύ που δεν είσαι και πολύ βέβαιος ότι μπορείς να ανταπεξέλθεις με πλήρη σώας τας φρένας κατάσταση. Θέλω να σταθώ σε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές όπως στο αρχικό riff του “The Isolating Lie Of Learning Another” που θα σου καρφωθεί στο μυαλό πριν ακολουθήσει αυτό το σαν γενοκτονία μοτίβο που έχουν, το «δεν παίρνουμε αιχμαλώτους» μπάσιμο του “Flood Of Predation” που σε συνδυασμό με το επόμενο “Locked In Thine Frothing Wisdom” και τα εκπληκτικά κατεβάσματα όταν το κομμάτι δεν είναι φρενήρες, κάνουν ακόμα πιο συμπαγές το όλο εντυπωσιακό σύνολο.
Γενικά με το “Suffer & Become” η φάση είναι μια διχογνωμία μέσα σου τύπου «τώρα όντως το ακούω αυτό ή το φαντάζομαι;» και «αν έτσι είναι η Αποκάλυψη, πέθανα για 47’ και ξαναγύρισα». Ακόμα κι αν είχες την οποιαδήποτε αμφιβολία όμως, έρχεται να στην λύσει το τελευταίο κομμάτι “He Will Fight Savagely” το οποίο σου αποδεικνύει ότι η εμπειρία ήταν όχι μόνο αληθινή, αλλά και απόλυτα βιωματική. Εκτελεστικά ότι και να πω είναι πραγματικά ελάχιστο, οι άνθρωποι παίζουν πράγματα που θέλουν να είσαι χταπόδι και δε βγαίνουν με 2 χέρια έκαστος, αν κάτσετε μετά το αρχικό σοκ και εστιάσετε στα θέματα κιθάρας και τυμπάνων, έχετε δουλειά για πολύ καιρό να μελετήσετε. Το καλύτερο όλων είναι ότι οι ίδιοι είχαν την υπομονή να αφήσουν να περάσει ο καιρός για να χτυπήσουν έτσι συντριπτικά όσους δεν το περίμεναν, και δείχνουν ότι ήρθε πλέον ο καιρός να μεγαλώσει το όνομα τους και να θέσουν νέες βάσεις σε όλο το death metal κι ότι νομίζουν όλοι ότι είναι ακραίο. Οι Vitriol όχι απλά βγάλανε δίσκο που θα είναι στο τοπ 5 της χρονιάς, αλλά θα αποτελέσουν και κίνητρο για αναθεώρηση πολλών πραγμάτων στη μουσική μας με τον πλέον πειστικό και χωρίς παρερμηνείες αποστομωτικό τρόπο.
“The fires of self are never extinguished, only displaced”…
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
