Το θερμόμετρο δείχνει 35 βαθμούς.
Με τον ήλιο κόντρα και με τον άνεμο για σύμμαχο μπαίνουμε στο χώρο του Release Athens. Παγωμένη Coca-Cola & Nature Valley μπάρες για το welcome.
Λίγος κόσμος μαζεμένος και ακόμη λιγότεροι μπροστά στο stage καθώς κάθονται κάτω από τις σκιές και φυλάνε δυνάμεις για το πάρτι που θα ακολουθήσει.
Το δύσκολο έργο του να ανοίξει φεστιβάλ με τον ήλιο κόντα στις 17:50 ανέλαβε ο Anduze.
Αθηναίος εδώ και χρόνια, θα λέγαμε ότι έπαιζε “εντός έδρας” αφού άνετος μοίρασε soul & funk με τη big band του.
Έμπειρος μουσικός με σταθερή συνεργασία με τον Parov Stelar, ακούσαμε κομμάτια από το solo του δίσκο “Aura”.
Απτόητοι από τη χαμηλή προσέλευση απέδωσαν τα κομμάτια στο 100% με πολύ καλό ήχο και μας καλωσόρισαν.
Δέκα λεπτά πριν το ρολόι δείξει 19.00, οι The Budos Band έφεραν τον εκρηκτικό τους ήχο funk και afrobeat, στο πλαίσιο του Release Athens 2024. Για όσους δεν γνωρίζουν, οι The Budos Band είναι ένα αμερικάνικο instrumental συγκρότημα από το Staten Island της Νέας Υόρκης, που ιδρύθηκε το 2005. Η μουσική τους συνδυάζει στοιχεία funk, afrobeat, Ethio-jazz και soul, δημιουργώντας έναν μοναδικό μείγμα ήχων.
Η εμφάνιση των The Budos Band στην Πλατεία Νερού σημάδεψε μια από τις πιο δυναμικές και απολαυστικές βραδιές του φεστιβάλ, αφήνοντας το κοινό με ευχάριστες εντυπώσεις. Παρόλο που είχε ήλιο, αρκετός κόσμος μαζεύτηκε μπροστά στη σκηνή για να λικνιστεί στους ρυθμούς των Νεουορκέζων.
Η δεξιοτεχνία και η αυθεντικότητα τους στα μουσικά όργανα, οδήγησαν σε ένα μουσικό πανηγύρι που κράτησε για κάτι περισσότερο από μία ώρα. Το setlist τους περιλάμβανε αγαπημένα κομμάτια από την πλούσια δισκογραφία τους και κάθε κομμάτι ήταν μια έκρηξη ενέργειας, με τα πνευστά να οδηγούν τον χορό και τα μπασοτύμπανα να δημιουργούν έναν καταιγισμό ρυθμού.
Η εμφάνιση των The Budos Band ήταν μια διαφορετική μουσική εμπειρία καθώς και “ε-μπυρία” με τη ξακουστή μπύρα από την Πάτρα να έχει την τιμητική της, αφού ο κιθαρίστας Thomas Brenneck φορούσε μπλουζάκι με το λογότυπο της και γενικά όλα τα μέλη της μπάντας άνοιγαν πολλά κουτάκια μπύρας και τα απολάμβαναν επί σκηνής.
Στην υγειά σας παιδιά! Μας μεθύσατε με το ταλέντο σας και το μεράκι που δείξατε επί σκηνής. Επιβάλλεται να ξανάρθετε!
20:27 πήραν θέση τα μαύρα Πούμα (Black Pumas).
Ζεστός ήχος από την αρχή, λες και ακούς δίσκο -ή ραδιόφωνο, μιας και πολλές επιτυχίες τους παίζουν σταθερά στα fm μας.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα φωνητικά με τις δύο τραγουδίστριες να μη χάνουν νότα.
Soul, funk & RnB μείγμα. Ice Cream (Pay Phone) και Colors αποδόθηκαν πολύ ωραία με το δεύτερο να κάνει τον κόσμο να χειροκροτεί ασταμάτητα.
Η μπάντα από το 2019 μόλις που εμφανίστηκε τα έχει σαρώσει όλα κι όχι άδικα.
Όλοι οι μουσικοί ήταν εξαιρετικοί αλλά δεν μπορέσαμε παρά να υποκλιθούμε στη φωνή του Eric Burton. Πότε χαμηλή, πότε δυνατή και πότε με κορώνες που μας άφησαν με ανοιχτό το στόμα και τρομερό crowd control.
Χαρήκαμε που έπαιξαν πάνω από μία ώρα παρότι support και τους αποχαιρετήσαμε στις 21:44.
Βάση προγράμματος, στις 22:10 ξεκίνησε η μουσική του duo από τη Washington με την εισαγωγή από το Sound the Alarm.
Ακούω πεντακάθαρο σιτάρ και λέω “δεν μπορεί, sample θα είναι”. Κι όμως ο Rob Myers καθιστός και ορεξάτος μας μάγευε με τις μελωδίες του Lebanese blonde και ο χορός ξεκινάει για το κοινό.
Ντραμς, κρουστά, μπάσο, πλήκτρα και 4 διαφορετικοί τραγουδιστές να εναλλάσσονται ανά ένα-δύο κομμάτια χωρίς παύσεις ανάμεσά τους.
Originality, Amerimacka & Letter to the Editor, η Πλατεία Νερού έχει πάρει φωτιά και όλοι ξεφαντώνουν.
The Heart's A Lonely Hunter πολύ δυνατή psychedelic στιγμή με τον Frank Orrall (κρουστά) να το αποδίδει με περίσσεια χάρη και να κάνει κόλπα με φωτισμούς.
Έπειτα από ένα επικό σόλο στα κρουστά, γύρω στις 23:00 το στήσιμο στο stage αλλάζει και γυρνάει σε ακουστικό με κλασσική κιθάρα, καχόν, ακουστικό μπάσο και μαράκες.
Meu Nego μας κάνει να μαλώνουμε με την παρέα για το αν τα Ισπανικά ή τα Πορτογαλικά ακούγονται καλύτερα.
Ghetto Matrix και το εμβληματικό The Richest Man In Babylon κλείνουν το ακουστικό σετ.
Τρομερά δεμένη μπάντα, πολύ groove και άμεσες εναλλαγές από το ένα κομμάτι στο άλλο με το πάρτι να μη σταματά.
Χορταστικό πρόγραμμα μέχρι τις 23:50 χωρίς encore αλλά δε μας πείραξε.
Τα σέβη μας στη μπάντα για την Παλαιστινιακή σημαία που έβγαλαν στην σκηνή, παίρνοντας θέση για τα εγκλήματα που συμβαίνουν στις μέρες μας.
Η ετυμηγορία
Η 9η Ιουλίου 2024 θα μείνει στην ιστορία του Release ως μία από τις καλύτερες και πληρέστερες μέρες του φεστιβάλ.
Δυσκολεύομαι να θυμηθώ άλλη μέρα που το line-up της αποτελούνταν από ενεργές μπάντες σε μεγάλη φόρμα και όλες σε κοντινά ηχητικά μονοπάτια ώστε οι επισκέπτες να έχουν λόγο να είναι από την αρχή.
Ο κόσμος παρά τη ζέστη αγκάλιασε την πετυχημένη αυτή σύνθεση και χόρεψε μέχρι το τέλος της ημέρας με τον καλύτερο δυνατό headliner.
Για το RockOverdose,
Νίκος Χήναρης (THIEVERY CORPORATION, Black Pumas, Anduze)
Νικόλας Καλογήρου (The Budos Band)
Φωτογραφίες: Μιχάλής Παναγιώτου
Comments
