Σύμπραξη τριών δυνάμεων του ακραίου ήχου είχαμε την τύχη να απολαύσουμε στη Θεσσαλονίκη, σε μια βραδιά άψογη από όλες τις απόψεις και που ανέβασε τον πήχη στα συναυλιακά δρώμενα της συμπρωτεύουσας...
Πάμε να δούμε το συνέβη το βράδυ της 14ης Σεπτέμβρη στο πάντα φιλόξενο Principal.
Το support που άνοιξε την βραδιά του Σαββάτου ακούει στο όνομα Confess και δεν ήταν απλά άλλο ένα support για να περάσει η ώρα ώστε να δεις τoυς headliners, αλλά ένα ολόκληρο statement και μουσικολογικά και από θέμα στίχου!
Είναι αυτό που λέμε ορισμένες φορές ότι η φήμη σου προηγείται του ονόματος σου, αλλά και ο απαράμιλλος νόμος ότι η Metal είναι ελευθερία (κι αν και η ελευθερία άκουγε μουσική θα ήταν Metal..) μιας και η ιρανικής προέλευσης μπάντα ,που δημιουργήθηκε από τον Arash Ilkhani , αντιμετώπισε σοβαρές κατηγορίες για την μουσική και τον στίχο της γιατί θεωρήθηκε αντι-θρησκευτική αλλά και κόντρα στο ιρανικό πολίτευμα με αποτέλεσμα τα μέλη του συγκροτήματος να αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες και ποινές. Η λύση βρέθηκε αρκετά μακρυά από την χώρα προέλευσης της μπάντας ,αφού η Νορβηγία ήταν αυτή που της έδωσε άσυλο, όπου με την προσθήκη και κάποιων γηγενών μελών όχι μόνο επιβίωσε αλλά εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο.
Δεν άργησαν να βάλουν φωτιά στο stage και να κερδίσουν αρκετούς καινούριους φίλους από το κοινό. Το στυλ τους ένα καθαρό groove death-new netal όπου έφερνε λίγο σε slipknot με Lamb Of God και σε κάποια σημεία έβρισκες και κάποιες oriental επιρροές (Μegalodon) . Τα δύο πρώτα κομμάτια του setlist τους δεν μας αποκαλύφθηκαν, γιατί προέρχονται από ακυκλοφόρητο ακόμη δίσκο. Τα υπόλοιπα που έπαιξαν είναι τα εξής :
Evin, I'm Your God Now, Phoenix Rises, Megalodon, Eat What U kill.
Σίγουρα από τα support που σου αφήνουν πολύ ωραίες εντυπώσεις αλλά και μεγάλο ενδιαφέρον να εμβαθύνεις στην μουσική τους .
Ακολούθησαν οι Malevolent Creation που προέρχονται από την κατάλληλη χώρα όταν θέλουμε να μιλήσουμε για kick-ass-old-school-death metal ,και δεν είναι άλλη από την 'Murica (σόρρυ Σουηδία ,έρχεσαι δεύτερη)...Μπήκαν δυναμικά με το Alliance of War που έχει αρρωστημένα drums και γρήγορες κιθάρες, και δεν άργησε και το κοινό να ανταποκριθεί με mosh και headbanging. Σειρά είχε άλλη μια κομματάρα που είναι το Dominated Resugency σε πιο αργό τέμπο και με μελωδικοτατα και ωραία riff. Τρίτο κομμάτι το Coronation Of Our Domain και το γλέντι άναψε για τα καλά με τον κόσμο να κοπανιέται στους ρυθμούς της μπάντας . Για τη συνέχεια το Multiple Stub Wounds με τον νέο τραγουδιστή της μπάντας (Deron Miller) να ανταπεξέρχεται καλά στα απαιτητικά vocals του εν λόγω κομματιού.
Τα υπόλοιπα κομμάτια ήταν κι αυτά ένα κι ένα με το Homicidal Rant, Infernal Desire, Living In Fear (που ενδείκνυται για καλό mosh, όπως και έγινε! ), Κill Ζone, Carnivorous Misgivings, Manic Demise, Blood Brothers και κλείσανε με το Eve Of The Apocalypse (για να φωνάξουμε κι εμείς ένα "Worlds Collideeee") αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων στο κοινό. Ο ήχος παραδόξως ήτανε αρκετά καλός σε όλο το event σε ένα venue που μας έχει κάνει αρκετές δυσάρεστες εκπληξούλες στο παρελθόν, ωστόσο η έλευση του κόσμου μέτρια ...
Ένα κατασκότεινο ambient intro έπαιζε παρατεταμένα στα ηχεία του Principal, πριν την επέλαση των Belphegor στη σκηνή. Επιδιώχθηκε να αναπαραχθεί στον χώρο το κλίμα της αβύσσου, ενώ παράλληλα ενισχύθηκε η αδημονία μας για να τους δούμε, καθώς περιμέναμε να βγουν από στιγμή σε στιγμή.
Την εμφάνιση των Αυστριακών θα την χαρακτήριζα άκρως επαγγελματική και απολαυστική. Ομολογώ πως κατά καιρούς νόμιζα ότι βρισκόμουν σε κάποιο φεστιβάλ, είχα ξεχάσει ότι η συναυλία πραγματοποιούνταν σε έναν μικρό συναυλιακό χώρο. Η μπάντα τέντωσε τις δυνατότητες του χώρου, κάτι που δεν βλέπουμε να τολμούν οι μπάντες συχνά. Ο στολισμός της σκηνής ήταν αρκετά εντυπωσιακός, με δύο ψηλά θυμιατά να λαμβάνουν κεντρική θέση πλαισιώνοντας τον frontman της μπάντας Helmuth. Στο πίσω μέρος της σκηνής, αριστερά και δεξιά ήταν τοποθετημένοι δύο μεγάλοι ανάποδοι σταυροί, απολύτως ταιριαστοί με την αισθητική και την ιδεολογία της μπάντας. Ο ήχος στο σετ τους ήταν πολύ καθαρός σε όλα τα κομμάτια, οπότε τους απολαύσαμε όπως τους άρμοζε.
Ιδιαίτερη μνεία οφείλω να αφιερώσω στην εξαιρετική δουλειά που έγινε με τον φωτισμό, ο οποίος ναι μεν δυσκόλεψε πολύ τη δουλειά των φωτογράφων, αλλά παράλληλα ήταν πολύ απολαυστικό να βλέπεις τους προβολείς να συμπεριφέρονται συγχρονισμένα, ανάλογα με τον ρυθμό των κομματιών.
Το Black Metal των Belphegor έχει ατμοσφαιρικό και αρκετά μελωδικό χαρακτήρα, ενώ το κάδρο ολοκληρώνεται με τις άκρως occult, σατανικές και αντιχριστιανικές τους καταβολές. Μπορώ με βεβαιότητα να να πω πως δεν υπήρχε καμία αδυναμία στο setlist της μπάντας, όλα τα κομμάτια ήταν ένα και ένα.
Αβυσσαλέα, εντελώς ακραία και σκληρότραχηλα, προκάλεσαν αναστάτωση στο κοινό η οποία εκφράστηκε με moshpits και έντονα headbangings ανά στιγμές. Οι Belphegor έπαιξαν καταπληκτικά, σε σημείο να μη μπορείς να πάρεις εύκολα τα μάτια σου από πάνω τους. Οι πιο θεατρικές στιγμές δεν έλειψαν: ο Helmuth ανάλογα με τον φωτισμό μεταμόρφωνε το πρόσωπό του σε μια διαφορετική, δαιμονική έκφραση ενώ δε δίστασαν να ανεβάσουν στη σκηνή δάδες για να παραδοθούν στις φλόγες τα περιεχόμενα των θυμιατών στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Αδιαμφισβήτητα, το κλίμα ήταν άκρως κατανυκτικό, νιώσαμε σαν να βιώσαμε κάποιου είδους τελετή.
Η ανάγκη για τόσο ποιοτικά συναυλιακά δρώμενα παραμένει πάντα υψηλή. Όσο και να διαφωνεί κανείς με τις καταβολές των Belphegor, δεν υπάρχουν λόγοι για να γκρινιάξει κανείς. Η ποιότητα του θεάματος που προσφέρουν τα λέει όλα και η πολιτιστική αξία τους δεν μπορεί εύκολα να αμφισβητηθεί.
Για το RockOverdose,
Στέλιος Κρανας
