Έκτη φορά που οι ηγετικοί όσον αφορά τον ευρύτερο χώρο του post rock, Καναδοί Godspeed You! Black Emperor, θα έκαναν την εμφάνιση τους στη χώρα μας. Μόλις 2 και κάτι χρόνια μετά από την θριαμβευτική τους εμφάνιση στο Ηρώδειο, ήρθαν ξανά στη χώρα μας σχετικά σύντομα, όπως είχαν κάνει στις 2 πρώτες θρυλικές εμφανίσεις τους το 2002 και το 2003 και το αποτέλεσμα του νομοτελειακού -για άλλη μία φορά- sold out, πρέπει να έδινε απόδοση 1.05 για να επιτευχθεί. Είναι από τις μπάντες που οι Έλληνες μουσικόφιλοι τις έχουν “πιάσει” από πολύ νωρίς -παραδόξως- και που νιώθεις πως σε ότι χώρο και να παίξουν, θα τον γεμίζουν με χαρακτηριστική ευκολία όποτε θα δίνεται η ανάλογη ευκαιρία. Αυτή τη φορά το Floyd ήταν πήχτρα, και στους In Flames ήταν sold out αλλά είχα και λίγο χώρο να κινηθώ, εδώ έβγαλα όλη τη συναυλία σε μία γωνία οριακά μπορώντας να κουνήσω χέρια και πόδια.
Τη συναυλία ξεκίνησε ο πειραματικός κιθαρίστας Mat Ball ο οποίος για λίγο πάνω από ένα μισάωρο, ανέλαβε να ζεστάνει το κοινό με το βαρύ και σε σημεία drone ήχο του, χωρίς λόγια κι ο ίδιος όπως και οι GY!BE, είχε τον άχαρο ρόλο του να μπορέσει να πείσει ένα κοινό που δεν τον ήξερε -τουλάχιστον οι περισσότεροι τον κοίταζαν με απορία ή ρωτούσαν ποιός είναι όπως πρόσεξα- να του δώσει την απαραίτητη προσοχή. Ο ήχος του ήταν καλός και μπόρεσε να δείξει τις δυνατότητες του, ωστόσο όπως όλοι ξέρουμε, τέτοιες one man καταστάσεις είναι πάντα λίγο “άχαρες” για το κοινό μίας συναυλίας και πρέπει κάτι να είναι πολύ σούπερ ντούπερ για να πιάσει τον παλμό των θεατών. Δε μπορώ να πω ότι στο βαθμό του δυνατού το κατόρθωσε και ευτυχώς έλαβε κάποια χειροκροτήματα όταν αποχώρησε από τη σκηνή, το κοινό ήδη αδημονούσε για το κυρίως πιάτο σε κάθε περίπτωση.
Οι GY!BE κάνουν την εμφάνισης τους ακριβώς στις 10 το βράδυ βάσει προγράμματος και ξεκινάνε όπως κάνουν τα τελευταία πολλά χρόνια, με το “Hope Drone” και για τις επόμενες σχεδόν 2 ώρες, θα οδηγήσουν το κοινό σε μία εκστατική κατάσταση, όπου η ώρα περνάει σαν να μην αποτελεί χρονικό καθεστώς αλλά ονειρική μετάδοση συναισθημάτων. 8 άτομα επί σκηνής καθισμένα πάντα σε απόλυτη σχηματική συμμετρία, με έναν απίστευτο ήχο όπως πάντα και με τα video wall να παίζουν διάφορες σκηνές που μαγνητίζουν έξτρα τα βλέμματα εκτός από τα αυτιά. Με ασφάλεια τριών πλέον παρουσιών μου σε διαφορετικά χρονικά σημεία, στο Μύλο το 2003, στο Gazi Music Hall το 2018 και πλέον στο Floyd εν έτει 2024, υπάρχει το δεδομένο πως όποτε κι αν τους δεις, με όποια πιθανή συναισθηματική κατάσταση μέσα σου, κατορθώνουν να σε πάνε στο δικό τους κόσμο και να σε μαγέψουν όπως τη στιγμή της πρώτης γνωριμίας μαζί τους.
Η συναυλία κορυφώνεται όσο περνάει η ώρα, τα μεγάλα τους κομμάτια μοιάζουν πταίσμα μπροστά σ’αυτό το μεγαλειώδες συναίσθημα που προσφέρουν στους σχεδόν 2.500 παρευρισκόμενους και η αποχώρηση τους περί τις 23:50 λίγο πριν τα μεσάνυχτα χαιρετίζεται με θερμό χειροκρότημα και κραυγές οι οποίες έχουν κάνει την παρουσία τους τμηματικά σε κάθε νέα αρχή ή τέλος κομματιού πιο πριν, ωστόσο με την έκσταση στα πρόσωπα πολλών που τους είδαν πρώτη φορά και που πληθαίνουν οι νέες παρουσίες σε κάθε νέα τους εμφάνιση, βλέπεις στα πρόσωπα τους την πληρότητα και τη χαρά. Μπάντα που πολλοί λέγανε κάποτε ότι δεν είναι για όλες τις ώρες, αλλά αυτές τις λίγες -ή πολλές- ώρες που θα έχεις τριβή μαζί τους, θα κάνουν τα πάντα γύρω σου πιο όμορφα και σίγουρα το βάρος των προβλημάτων της καθημερινότητας πολύ ελαφρύτερο. Μακάρι να συνεχιστούν οι συχνές χρονικά εμφανίσεις τους και να τους δείτε και όσοι τους χάσατε φέτος.
Είναι βέβαιο πως όπου κι όποτε και να μας επισκεφθούν ξανά, έχουν ακόμα πολλά να δώσουν, γιόρτασαν τα 30 χρόνια παρουσίας τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κι ελπίζουμε αρχικά να είναι εδώ και στα 40 χρόνια τους το 2034 με ανάλογου επιπέδου εμφανίσεις και εμπειρίες. Νομίζω δε θα αργήσει η στιγμή της νέας συνάντησης τους με ένα κοινό που τους κάνει κι αισθάνονται σαν στο σπίτι τους κάθε φορά.
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
Comments
