Καιρό είχε να ξεπεταχτεί τέτοια μπάντα από το punk κίνημα. Ένα σχήμα που να διατηρεί ακέραια την ωμότητα και την ενέργεια αυτής της μουσικής, αλλά παράλληλα να διαθέτει και τον "παράγοντα Χ", που θα την κάνει ελκυστική σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Οι Amyl And The Sniffers σε ελάχιστο διάστημα μετατράπηκαν από άσημοι κοινοβιακοί χαλαίοι της Μελβούρνης, σε ευηπόληπτο συγκρότημα πρώτης γραμμής με έδρα το Los Angeles. Ευτυχώς δεν τους πήρε παραπάνω από τρία full length για να περάσουν κι από τα μέρη μας, με το γεγονός αυτό να επιβεβαιώνει ότι τα τελευταία χρόνια η Αθήνα επανέρχεται για τα καλά στον παγκόσμιο συναυλιακό χάρτη.
Δίπλα σε Λονδίνο, Βρυξέλλες, Βερολίνο Παρίσι και αρκετές ακόμα ευρωπαικές πρωτεύουσες ήταν η σειρά της Αθήνας και του Floyd να γράψουν το τελευταίο και πανηγυρικό sold out της περιοδείας, σε μια βραδιά που προμηνυόταν συναρπαστική.
Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Frenzee, κατά κάποιο τρόπο η δική μας εκδοχή των Amyl And The Sniffers. Αν και ένας τέτοιος χαρακτηρισμός μπορεί να ακούγεται άδικος για τα παιδιά, εν τούτοις υπάρχουν παραλληλισμοί, που ευσταθούν. Η καταγωγή από τη Μελβούρνη, η γυναίκα πίσω από το μικρόφωνο, η αντίθεση στην πατριαρχία, αλλά και το είδος της μουσικής αποτελούν κοινό τόπο για τα δύο συγκροτήματα. Σε κάθε περίπτωση, οι νεαροί Ψαράκηδες διαθέτουν τη δική τους προσωπικότητα, ενώ η πρόσμιξη με το stoner δίνει στο υλικό τους έξτρα ενδιαφέρον. Με κομμάτια από το φετινό τους ντεμπούτο full length, αλλά και δοκιμασμένο υλικό από το ομώνυμο ΕP, παιγμένα με πάθος και αστείρευτη όρεξη να αποδείξουν πράγματα, η μεγάλη σκηνή του Floyd, όχι απλά δεν τους κατάπιε, αλλά έδειξε να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.
Μετά τη σύντομη διακοπή και υπό τους ήχους του “Freestyler” οι Amyl And The Sniffers βγαίνουν στη σκηνή με το “Doing In Me Head” και παίρνουν το κοινό κατευθείαν με το μέρος τους. Τα πάντα είναι στα κόκκινα από την αρχή, οι Αυστραλοί ζουν κάθε στιγμή χωρίς αύριο και στο μεταδίδουν στερεοφωνικά. Η Amy Taylor είναι φυσικά η αιχμή του δόρατος των Sniffers: Ενδεδυμένη ελαφρά και με τον αέρα να διαπερνά τα μαλλιά της, διέσχιζε πέρα δώθε τη -διόλου ευκαταφρόνητη- σκηνή του Floyd, φωνάζοντας με πείσμα -και με τη γνωστή βαριά αυστραλιανή προφορά- κάθε στίχο.
Στο πλευρό της τρεις τύποι, που μπορεί να μη διαθέτουν ωδειακού τύπου κατάρτιση, αλλά δε χάνουν νότα. Οπλισμένοι με καντάρια τσαγανό, λέρωσαν τους τοίχους του Floyd με αγνή γαζωτική βαβούρα: ξυραφένιες κιθάρες από τον Declan Mehrtens, μπάσο γροθιά στο στομάχι από τον Gus Romer και ακατάπαυστο νεύρο στα τύμπανα από τον Bryce Wilson αποτέλεσαν το προχειρογραμμένο blueprint της βραδιάς. Το “Cartoon Darkness” σχεδόν ολόκληρο περνάει από τα χέρια τους και σαν οδοστρωτήρας από πάνω μας, ενώ οι αντιδράσεις είναι τόσο ένθερμες, που θαρρείς ότι τα κομμάτια του είναι ήδη κλασικά.
Η Amy το έχει ξεκαθαρίσει από νωρίς. Αυτή η βραδιά είναι για όλους μας. Καμία κακοποιητική ή παραβιαστική συμπεριφορά δε μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή. Oι εκτελέσεις των “Knifey” και “Μe And The Girls” που έρχονται μέσα στη βραδιά πέρα από απολαυστικές, ενισχύουν το παραπάνω μήνυμα. Έτσι κι αλλιώς, το κοινό των Amyl And The Sniffers ευτυχώς δε χρήζει ιδιαίτερων παραινέσεων επί του θέματος. Ξέρει να ζει τη μουσική με ένταση, χωρίς να ενοχλεί κανέναν. Kατά τη διάρκεια του “Big Dreams” ένα άτομο δεν ένιωσε καλά και η Αmy παρενέβη άμεσα, ώστε να λάβει την απαραίτητη βοήθεια. Όσο έτρεχε η σύντομη διακοπή το συγκρότημα προσπάθησε να γεμίσει το χρόνο με κρύα αστεία, που μάλλον κανείς δεν κατάλαβε κιόλας. Όπως άλλωστε είπε αυτοσαρκαζόμενη η Amy στην έναρξη: “Δεν ξέρω ελληνικά, άλλα ούτε αγγλικά ξέρω”. Σε κομμάτια όπως τα “Security”, “GFY” και “Maggot”, το pogo και το τραγούδι δίνουν και παίρνουν, ενώ στο “Some Mutts (Can’t Be Muzzled)” τα χαλινάρια σπάνε για τα καλά και ο κόσμος ξεφεύγει.
Στο encore με τα “I Got You” και “I’m Not A Loser” μπάντα και κοινό πατάνε γκάζι ταυτόχρονα για μια τελευταία φορά και η ωμή, ιδρωμένη, μα πάνω από όλα αυθεντική punk γιορτή φτάνει στην κλιμάκωση της. Mε ήχο “άσχημο”, αλλά καμπάνα, τόνους attitude, αδρεναλίνη στο max και μεταδίδοντας τα σωστά μηνύματα, οι Amyl And The Sniffers πέρασαν σαν σίφουνας από το Floyd και απέδειξαν ότι εν έτει 2024 το γνήσιο punk πνεύμα όχι απλά επιβιώνει, αλλά ευδοκιμεί.
Setlist:
Doing In Me Head
Maggot
Do It Do It
Tiny Bikini
Control
Freaks To The Front
Chewing Gum
Security
Some Mutts (Can't Be Muzzled)
Guided By Angels
Knifey
GFY
Jerkin’
Balaclava Lover Boogie
Me And The Girls
Big Dreams
It’s Mine
Motorbike Song
U Should Not Be Doing That
Facts
Hertz
Encore:
Got You
I'm Not A Loser
Comments
