Κλείνοντας αισίως 30 χρόνια, η αρμάδα του αρχηγού Dave Wyndorf από το New Jersey επιστρέφει στην Ελλάδα για δύο βραδιές σκληρού rοck. Με το ολοκαίνουριο “Mindfucker” - τον ενδέκατο δίσκο της ιστορίας τους - που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο, μετά από απουσία πέντε ετών, οι Monster Magnet γίνονται ξανά έφηβοι και προκαλούν ατελείωτο headbanging στο φανατικό κοινό τους. Για άλλη μια φορά θα μας παρασύρουν με το ψυχεδελικό rοck των ‘60s και των ‘70s, με τις τραχείς μπασογραμμές, τα θηριώδη riffs και τις παραμορφωμένες μελωδίες τους.
Το γιατί αυτή η μπάντα είναι τόσο αγαπητή, μπορείτε να το διαπιστώσετε ακούγοντας τη δισκογραφία τους και διαβάζοντας την περιληπτική ιστορία τους. Ξεκινάμε;
H αμερικάνικη αυτή rock μπάντα σχηματίστηκε το 1989 στο Red Bank του New Jersey των Η.Π.Α από τον Dave Wyndorf (κιθάρα, φωνητικά), μαζί με τους Tim Cronin (φωνητικά), John McBain (κιθάρα), Joe Calandra (μπάσο) και Jon Kleiman (ντραμς). Το στυλ τους ποικίλει, από space rock των Hawkwind, βαρύ πρωτο-metal των Black Sabbath και rοck των ‘70s όπως οι Deep Purple, Blue Öyster Cult, Captain Beyond και Sir Lord Baltimore. Κυκλοφόρησαν δύο demo κασσέτες και δύο singles προτού ξεκινήσουν την μακρά δισκογραφική τους πορεία που, ευτυχώς μέχρι σήμερα, καλά κρατεί. Με τους παρακάτω δίσκους γίνεσαι οπαδός…
“25... Tab” Glitterhouse-Caroline Records (1991): Οι Monster Magnet αφήνουν πίσω τους την περίοδο της ψυχεδέλειας. Το συγκεκριμένο ΕΡ συμβολίζει όλη αυτή την περίοδο, αλλά και την τριβή της μπάντας με τους Hawkwind. Ακούστε ταλέντο, fuzz, γκάζια, ντέφια και μελωδίες.
“Spine of God” Caroline Records (1992): Ο πρώτος επίσημος δίσκος τους και σ' αυτόν θα ακούσετε τα άπαντα. Το συγκρότημα κάνει παρέα με punk-ιά και στέλνει στο διάστημα τους παλιοροκάδες με το τριπαριστό psychedelic rock του.
“Superjudge” A & M Records (1993): Η μετακόμιση της μπάντας σε μεγαλύτερη δισκογραφική. “Elephant Bell”, “Cyclops Revolution” και “Dinosaur Vacume” είναι ενδεικτικά της έμπνευσης των Monster Magnet. Ο Wyndorf έχει πρότυπο τον Ozzy για τις φωνητικές του χορδές και το έντονο punk στοιχείο του “Spine of God” πήγε αμάσητο από την ψυχεδέλεια των Hawkwind. “Brainstorm” είπαμε;
“Dopes To Infinity” Α & Μ Records (1995): Ιστορικός δίσκος. Το “Negasonic Teenage Warhead” είναι γεγονός και αποτελεί διαχρονικό hit. Από κοντά και τα “Look to Your Orb for the Warning”, “Ego, the Living Planet”, “Blow 'Em Off”, “King of Mars” και φυσικά το ομώνυμο. Οι Monster Magnet ακούγονται πιο heavy/ stoner από ποτέ μέχρι τότε, ο δε Wyndorf σταδιακά βρίσκει την τέλεια ισορροπία μεταξύ αγριάδας και τρυφερότητας. Έχετε ακούσει το “Dead Christmas”;
“Powertrip” Α & Μ Records (1998): Μετά την περιοδεία για το “Dopes To Infinity”, ο Wyndorf πάει σε ένα ξενοδοχείο στο Las Vegas και κλείνεται εκεί για καιρό. Εκεί αναλογίζεται μαθήματα χορού, κίνησης και groove. Εκεί ζυμώθηκε η μεγάλη στροφή των Monster Magnet σε έναν ήχο που κοιτάει πιο πολύ στο hard rock παρά στην ψυχεδέλεια και στην stoner αισθητική. Μιλάμε για τον δίσκο που έβαλε τη μπάντα στα σαλόνια ενός πιο mainstream κοινού. Κομμάτια σαν το “Space Lord”, “Powertrip”, “Crop Circle” ανήκουν στα hits και ξεσηκώνουν κόσμο στις συναυλίες με μεγάλη άνεση. Α, και το “Tractor”. Kαι το “Baby Götterdämerung”.
“God Says No” A & M Records (2000): O προηγούμενος δίσκος, εμπορικά, χτύπησε ταβάνι. Η συνταγή παραμένει ίδια, το “God Says No” στέκεται σε καλό επίπεδο, δεν έχει την επιτυχία ή την ποιότητα των ‘90s, αλλά έχει “Melt”, “Heads Explode”, “Kiss Of The Scorpion”, “Silver Future” και το ομώνυμο. Παράλληλα, σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για τους Monster Magnet και το ξεκίνημα μίας νέας, με αλλαγές στο line-up τους και κυκλοφορίες επίσης σπουδαίων δίσκων τη νέα χιλιετία.
“Monolithic Baby!” SPV Records (2004): Στροφή σε hard rock, αλλαγή εταιρείας, αλλαγή line-up, “Unbroken (Hotel Baby)”, “The Right Stuff”, “CNN War Theme” και οργιαστικά video-clip με γκομενάκια να χαλβαδιάζουν τον γέρο-Dave. Αντέχεις;
“4-Way Diablo” SPV (2007): Άλλωτε τσίτα, μα περισσότερο χαμηλωμένα τα γκάζια. Ο Dave Wyndorff πέρασε ναρκωτικά, αποτοξίνωση, στέρηση, σύνδρομα και βρήκε κουράγιο κι έμπνευση να κυκλοφορήσει ένα εσωτερικό και αυτοβιογραφικό άλμπουμ. Πολλές κορυφές, χαλαρός rock ήχος, ωραίος δίσκος. “4-Way Diablo”, “Little Bag Of Gloom”, “Slap In The Face”, “Solid Gold”, “2000 Light Years From Home”, “You're Alive”, “Wall Of Fire” χτυπάνε ύπουλα και απροειδοποίητα.
“Mastermind” Napalm Records (2010): Eκ νέου αλλαγή εταιρείας και κάτω οι ταχύτητες. Πες το alternative ή hard rock, πες το όπως θες. Σημασία έχει ότι τα “Hallucination Bomb”, “Dig That Hole”, “Gods And Punks” και το ομώνυμο έχουν έναν ήχο πιο βαρύ σε σχέση με τον προκάτοχό τους. Δίσκος που δεν ενθουσίασε, αλλά δεν είναι και για τον κουβά. Ανάλογα τα γούστα βασικά. Δε θα σκυλοβαρεθείς κιόλας άμα τον ακούσεις.
“Last Patrol” Spinning Goblin Productions (2013): Psychedelic Rock. Mε κεφαλαία. Μόνο έτσι περιγράφονται τα “End Of Time”, “Mindless Ones”, “Hallelujah”, “Three Kingfishers”, “I Live Behind The Clouds” και “Last Patrol”. Garage και ψυχεδελικούς ήχους θα έχεις συντροφιά στο εν λόγω άλμπουμ, το οποίο έχει συνοχή και στιχουργική απόλαυση. Η ζωντανή τους εμφάνιση δε, στην Ιερά Οδό, πριν ακριβώς 4 χρόνια, ήταν σκέτο χάσιμο.
“Mindfucker” Napalm Records (2018): O Dave Wyndorf είχε δηλώσει στο Rock Overdose: ”Mindfucker” is a straight ahead album of rock n’ roll. O Δημήτρης Σούρσος βαθμολόγησε και σχολίασε τον περασμένο Απρίλη το τελευταίο πόνημα των Monster Magnet εδώ (https://rockoverdose.gr/portfolio-view/monster-magnet-mindfucker/).
Οι Space Lords του σκληρού ήχου έρχονται ξανά στην Ελλάδα λοιπόν. Το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, οι άρχοντες του σκληρού ήχου επιστρέφουν για δύο βραδιές σκέτη κόλαση. Welcome back, Monster Magnet!
Για το RockOverdose,
Μιχάλης Τσολάκος