Οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού Diary Of Dreams, επιστρέφουν μετά από 7 χρόνια στην Ελλάδα με τρεις συναυλίες σε Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Αθήνα, και ο Adrian Hates βρήκε λίγο χρόνο για να συνομιλήσει με τον Απόστολο Πανταζόγλου, για το νέο τους δίσκο, την Accession Records και φυσικά για τους πολύ δυνατούς δεσμούς με την Ελλάδα και τους Έλληνες οπαδούς.
RockOverdose: Καλησπέρα Adrian και καλώς ήρθες RockOverdose.
Adrian Hates: Καλησπέρα.
RockOverdose: Αρχικά θα ήθελα να σε συγχαρώ για τον τελευταίο σου δίσκο, “Under A Timeless Spell”. Είναι σίγουρα ένας δίσκος με διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με ότι έχουμε συνηθίσει. Ίσως είναι ακόμα πολύ νωρίς αλλά θεωρώ ότι είναι ένα αριστούργημα. Πες μας μερικά πράγματα για το δίσκο.
Adrian Hates: Μάλλον θα μπορούσα να μιλάω ώρες για αυτό το δίσκο γιατί ήταν ένα πολύ μακρύ ταξίδι. Ολοκληρώθηκε με εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχαμε σχεδιάσει αρχικά και περιμέναμε να ακολουθήσουμε. Ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια ως ένα project όπου το gothic συναντά την κλασσική μουσική. Τότε ήταν που γνώρισα για πρώτη φορά τους μουσικούς από τη Φιλαρμονική της Λειψίας. Περάσαμε πάρα πολύ καλά, δώσαμε μία πολύ καλή συναυλία, τα είπαμε λίγο και τέλος. Για εμένα ήταν κάτι το άφταστο να μπορώ να δουλέψω με μία ορχήστρα πέρα από αυτό που κάναμε. Μετά για κάποιο λόγο, η ίδια συναυλία ξαναέγινε αλλά αυτή τη φορά με τον Joachim Witts. Έπαιξε και αυτός. Τα πήγαμε πάρα πολύ καλά μαζί. Τόσο καλά που με κάλεσε να με ρωτήσει αν θα θέλαμε να ανοίγουμε τις συναυλίες του με την ορχήστρα, η οποία ήταν πιο μικρή τότε και με διαφορετική προσέγγιση. Γίναμε φίλοι και συνεχίσαμε να μιλάμε όλα αυτά τα χρόνια. Είχαμε πει ότι πρέπει να συνεργαστούμε ξανά.
Κάποια στιγμή, μετά το τέλος του COVID, ο Holger Engelhardt (πρώτο βιολί της Φιλαρμονικής της Λειψίας) ξεκινήσαμε να μιλάμε και του είπα ότι πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά το θέμα να συνεργαστούμε και πάλι. Ήταν απόλυτα σύμφωνος. Από τότε αρχίσαμε να μιλάμε τακτικά και ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε κάποια πράγματα. Και ξαφνικά όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ξεκίνησα να δουλεύω και πάλι με τον Conrad Oleak ο οποίος έκανε τις ενορχηστρώσεις. Και καταλήξαμε με το δίσκο. Στην αρχή δεν θέλαμε να κάνουμε τη μίξη εμείς αλλά τελικά ο Felix (Wunderer), ο συνεργάτης μου στην μπάντα, έκανε μαζί μου τη μίξη. Στη συνέχεια συνάντησα τον Holger για να μιλήσουμε για το μέλλον και ξαφνικά εμφανίστηκε η ευκαιρία να παίξουμε με τους VNV Nation.
Όπως το βλέπω τώρα όλα εξελίχθηκαν πολύ λογικά. Το ένα έφερε το άλλο. Και όλα αυτά μας έφεραν εδώ, να μιλάμε για το μέλλον, για τον επόμενο μας δίσκο με ορχήστρα το οποίο κάποια στιγμή θα γίνει σίγουρα. Ήδη κλείνουμε συναυλίες για του χρόνου. Σχεδιάζουμε και σχεδιάζουμε και σχεδιάζουμε. Είναι ένα μακρύ ταξίδι. Η δημιουργική διαδικασία πίσω από όλο αυτό ήταν τρομερή. Κάτι που ποτέ δεν είχα βιώσει προφανώς γιατί είναι κάτι το πολύ διαφορετικό. Να κάθεσαι στο δωμάτιο ηχογράφησης και τη μία μέρα να ακούς τα πνευστά και την επόμενη γα βιολιά. Και όταν όλα ενώθηκαν όπως για παράδειγμα στο “She And Her Darkness” ήταν κάτι το τρομερό. Τις πρώτες 2 ή 3 φορές που το άκουσα, δυσκολευόμουν να κρατήσω τα δάκρυα μου. Με συγκίνησε πραγματικά. Ήταν μία πολύ όμορφη διαδικασία.
RockOverdose: Επειδή μπορείς να ακούσεις κάτι ολοκληρωμένο πλέον και όχι σε κομμάτια.
Hates: Έτσι ακριβώς. Και εκτός αυτού, τα συναισθήματα όταν τόσα πολλά άτομα παίζουν τη μουσική σου είναι τόσο έντονα. Και το έβλεπα στα πρόσωπα τους ότι και αυτοί έπαιζαν με συναίσθημα, ένιωθαν κάτι. Επίσης για έναν μουσικό είναι απερίγραπτο το συναίσθημα όταν μία ορχήστρα παίζει μια σύνθεση σου όπως για παράδειγμα το “Butterfly Dance” που γράφτηκε πίσω στο 1999. Είναι πολύ κολακευτικό όλο αυτό.
RockOverdose: Ναι γιατί είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το να γράφεις μουσική, να την ηχογραφείς και να βγάζεις ένα δίσκο. Τώρα κάποιος άλλος παίζει τη μουσική σου και τις συνθέσεις σου. Και από αυτά που περιγράφεις το κάνανε με πολύ συναίσθημα και νιώθουν πραγματικά τη μουσική. Οπότε ναι, είναι κολακευτικό.
Hates: Ξαφνικά δεν είσαι πλέον ο μουσικός. Είσαι ο ακροατής. Κάθεσαι και τους ακούς να παίζουν τη μουσική σου. Είναι απίστευτο. Φυσικά όλο αυτό γίνεται υπό τις οδηγίες και την ενορχήστρωση του Conrad Oleak. Ναι είναι δικιά μου σύνθεση αλλά ο Conrad έκανε τις ενορχηστρώσεις. Και φυσικά με τις επιρροές μας, τα σχόλια μας και τις αλλαγές μας. Αλλά η αυθεντία πίσω από όλο αυτό είναι ο Conrad. Είναι ένας απίστευτος τύπος. Και πραγματικά μας καταλαβαίνει. Είναι πολύ σημαντικό αυτό στην όλη διαδικασία. Πρέπει να βρεις κάποιον να καταλαβαίνει τη μουσική σου για να την κάνει μουσική για ορχήστρα. Να ξέρει ποιες μελωδίες θα κρατήσει, ποιες θα κάνει προτεραιότητα του και ποιες θα αφήσει έξω. Αλλά τα πήγε περίφημα και είμαι πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που μπορέσαμε και το κάναμε γιατί δε νομίζω ότι υπάρχουν και τόσες πολλές μπάντες που το κάνουν. Από αυτές που το κάνουν, τις περισσότερες δυσκολεύομαι να τις ακούσω. Και κάποιες είναι πολύ μεγάλες. Έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν γιατί όλο αυτό κοστίζει μια περιουσία. Και είναι ένα μεγάλο ρίσκο να ηχογραφήσεις έναν δίσκο έτσι. Γιατί στο τέλος οι πιθανότητες να χάσεις λεφτά είναι εξαιρετικά υψηλές.
RockOverdose: Απολύτως κατανοητό. Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου ονομάζεται “The Secret”. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος; Και αν ναι θα παραμείνει μυστικος;
Hates: Το “The Secret” είναι πιθανώς το πιο αυτοβιογραφικό κομμάτι που έχω γράψει ποτέ. Έχω γράψει πολλά κομμάτια που εμβαθύνουν στην προσωπικότητα μου και στα χαρακτηριστικά μου. Αλλά αυτό είναι πιθανώς το πιο προφανές. Μπορείς να διαβάσεις τους στίχους και να καταλάβεις τι εννοώ. Τι νιώθω για τον εαυτό μου. Γι’ αυτό το ονόμασα “The Secret”. Γιατί μάλλον είναι το μυστικό για μένα. Το μυστικό για τη ζωή μου. Τις δυσκολίες που έχω με τον εαυτό μου. Τα ελαττώματα που έχω. Τις δυσκολίες που περνάω στην καθημερινή ζωή. Με όλα αυτά έχει να κάνει αυτό το κομμάτι. Γι’ αυτό το βρίσκω εξαιρετικά προσωπικό και συγκινητικό. Σε όλες μου τις εκφάνσεις και κυρίως πάνω στη σκηνή. Είναι πολύ ωμό και βαθύ για μένα.
RockOverdose: Έχουν περάσει 30 χρόνια από τον πρώτο σας δίσκο “Cholymelan”. Φανταζόσουν πίσω στο 1994 ότι θα ήσουν 30 χρόνια μετά ακόμα εδώ ως μουσικός βγάζοντας τα προς το ζειν;
Hates: Για να είμαι ειλικρινής, το ήλπιζα. Ήταν αυτό για το οποίο προσπαθούσα. Αλλά τότε ήμουν νέος και αφελής. Δεν ήξερα πολλά πράγματα. Όπως το βλέπω τώρα όμως, αν μου έλεγες στις αρχές του ’90 ότι θα έφτανα εδώ θα σε έλεγα τρελό. Αλλά από την πρώτη μέρα ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Ήταν ο μεγάλος μου στόχος, η μεγάλη μου επιθυμία να μπορώ να ζήσω από τη μουσική. Και να αφιερώσω όλη μου τη ζωή στη μουσική. Το έκανα και ακόμα το κάνω.
Μόλις μετακομίσαμε το γραφείο μας σε ένα νέο κτίριο. Έχουμε πλέον πολύ περισσότερο χώρο. Δεν σταματάμε να μεγαλώνουμε. Νομίζω και οι συναυλίες μας, ειδικά στη Γερμανία πάνε καλύτερα από ποτέ. Είμαι πολύ ευγνώμων. Ποτέ δεν περίμενα να φτάσουμε τόσο ψηλά. Αυτό μπορώ να το πω ξεκάθαρα. Ήταν όλα όσα ήθελα να κάνω.
Η δύσκολη ερώτηση όμως είναι αν πραγματικά το περίμενα όλο αυτό. Γιατί δε νομίζω ότι μπορείς να περιμένεις να φτάσεις όσα ονειρεύεσαι. Αλλά αυτό ήταν το όνειρο της ζωής μου. Το μεγαλύτερο όνειρο μου ήταν να φτάσω εδώ που είμαι τώρα. Και πάλι θα πω ότι είμαι ευγνώμων. Κάθε μέρα εκτιμώ ότι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια. Ότι εγώ μπορώ να καθορίσω το ρυθμό της ζωής μου. Και να μπορώ να κάνω κάθε μέρα αυτό που θέλω. Φυσικά δεν κάθομαι κάθε μέρα να γράφω για παράδειγμα μουσική. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Αλλά όλα είναι μέρος του μουσικού μου σύμπαντος. Ακόμα και η χαρτούρα. Είναι μέρος της καθημερινότητας μου.
RockOverdose: Η Γερμανία ανέκαθεν είναι δυνατή darkwave σκηνή αλλά τα περισσότερα συγκροτήματα επιλέγουν την γερμανική γλώσσα. Εσύ από τον πρώτο σας δίσκο διάλεξες την αγγλική. Ήταν επιλογή σου ή απλά έτσι βγήκε;
Hates: Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι γι’ αυτό. Αρχικά πάντα λάτρευα τη μουσική με αγγλικό στίχο. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Στα 13 μου σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής του σχολείου, πήγα για πρώτη φορά στο Λονδίνο. Και στα 15 πήγα για ενάμιση χρόνο στη Νέα Υόρκη. Έτσι απέκτησα από νωρίς κάποιες διεθνείς ρίζες.
Όταν γύρισα από την Αμερική, αυτός ήταν για μένα ένας σημαντικός λόγος. Δεν είχα να σκεφτώ κάτι και ποια γλώσσα θα χρησιμοποιήσω. Τα αγγλικά βγήκαν πολύ φυσικά.
Ένας άλλος λόγος ήταν ότι τότε υπήρχαν πολλές μπάντες που έγραφαν στα γερμανικά όπως οι Das Ich, οι Ghoetes Erben και οι Lacrimosa. Δεν λέω ότι δε μου άρεσαν. Δεν είναι θέμα αρεσκείας. Αλλά δεν ήθελα αυτόματα να με κατατάξουν σε ένα συγκεκριμένο είδος. Ήθελα να είμαι κάπου αλλού. Ήθελα να είμαι πιο αόριστος. Λίγο πιο δύσκολος. Εάν είχα επιλέξει τα γερμανικά τότε, θα ήταν απολύτως ξεκάθαρο για το που θα με κατέτασσαν το κοινό, ο τύπος, τα δισκάδικα. Οπότε για μένα τα αγγλικά ήταν η πρώτη μου επιλογή. Τα γερμανικά πάντα μου άρεσε να τα χρησιμοποιώ σε πολύ συγκεκριμένα τραγούδια, ή για πολύ περίεργα τραγούδια ή για τις πολύ τυπικές μπαλάντες μας. Γιατί η γερμανική γλώσσα για μένα σε αυτά δουλεύει πολύ καλά. Αλλά για το 90% των τραγουδιών πιστεύω ότι τα αγγλικά δουλεύουν καλύτερα. Αλλά έχω χρησιμοποιήσει και γαλλικά αλλά και κάποια λατινικά. Έτσι το κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Τα αγγλικά όμως ήταν η πιο λογική επιλογή. Δε χρειαζόταν καν να το σκεφτώ.
RockOverdose: Έχουν περάσει 7 χρόνια από την τελευταία σας επίσκεψη στην Ελλάδα όπου έχετε ένα πολύ δυνατό και αφοσιωμένο πυρήνα οπαδών. Τι να περιμένουμε από τις επερχόμενες συναυλίες σας εδώ;
Hates: Το πιο σημαντικό είναι ότι θα παίξουμε κομμάτια που να καλύπτουν όλα μας τα χρόνια και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα πολύ ιδιαίτερο σετ από μπαλάντες, rock, pop κομμάτια που να καλύπτουν κάθε πτυχή των Diary Of Dreams.
Πραγματικά στεναχωριέμαι πολύ που δεν μπορούσαμε να έρθουμε νωρίτερα. Είχαμε έρθει βέβαια το 2019 με τους Coma Alliance όπου παίξαμε μερικά κομμάτια των Diary Of Dreams αλλά δεν ήταν συναυλία Diary Of Dreams. O COVID έπαιξε σημαντικό ρόλο που αργήσαμε τόσο γιατί όποτε πετούσα γυρνούσα πίσω άρρωστος και φυσικά δεν το ήθελα αυτό.
Αλλά κάποια στιγμή επικοινώνησα με τον ατζέντη και φίλο μας Ηλία και του είπα ότι πρέπει να έρθουμε. Πρέπει να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Πραγματικά μου έλειψε. Μου έλειψαν οι φίλοι που έχω κάνει στην Ελλάδα. Δεν είναι μόνο οι αφοσιωμένοι οπαδοί, είναι και οι φανταστικοί φίλοι που έχουμε από τη δεκαετία του ’90. Νομίζω παίζουμε στην Ελλάδα από το 1997 ή το 1998. Δε θυμάμαι. Έχουν περάσει πολλά χρόνια αλλά έχουμε κάνει φιλίες ζωής και πάντα είναι από τις καλύτερες συναυλίες μας. Αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά.
RockOverdose: Θα ήθελα να ρωτήσω για την Accession Records. Τι νέα υπάρχουν σχετικά με την εταιρεία;
Hates: Η Accession είναι η ζωή μου και θα μείνει για πάντα έτσι. Και είναι κάτι πολύ σημαντικό γιατί έτσι πραγματικά μπορώ να κάνω αυτό που θέλω να κάνω. Κάτι που δε θα μπορούσα αν υπέγραφα σε μία άλλη εταιρεία. Θα έπρεπε πάντα να ρωτάω και να παίρνω την άδεια τους. Η Accession μου προσφέρει τη δυνατότητα να κάνω αυτό που θέλω και για τις άλλες μπάντες. Οι κυκλοφορίες μας πλέον δεν είναι πολλές για όλους τους προφανείς λόγους. Η μουσική βιομηχανία είναι μία καταστροφή και δεν θέλω να επενδύσω χρόνο και χρήματα σε projects και μουσικούς που καταλήγουν να είναι αγνώμονες και ανεπιτυχείς. Έτσι επικεντρώνομαι σε αυτά που θέλω και αγαπώ και σε ανθρώπους με τους οποίους είμαι φίλος. Προφανώς ένας από αυτούς είναι ο Torben (Wendt) από τους Diorama, τον οποίο θα στηρίζω μέχρι να πεθάνω. Θα προσπαθώ πάντα να κάνω τις δουλειές του επιτυχημένες. Και φυσικά υπάρχουν και άλλες μπάντες με τις οποίες δουλεύω όπως επίσης και τα άλλα projects μου. Θέλω να κάνω ένα νέο .com/kill δίσκο, ένα νέο Coma Alliance δίσκο μαζί με τον Torben και φυσικά του χρόνου, το νέο δίσκο των Diary Of Dreams.
RockOverdose: Αυτή θα ήταν η τελευταία μου ερώτηση. Εάν είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε για νέο δίσκο.
Hates: Σίγουρα όχι. Τα τελευταία χρόνια λόγω COVID χάλασαν εντελώς το πρόγραμμα μου και το τι ήθελα να κάνω και πότε θα κυκλοφορήσω κάτι. Οπότε τώρα έχω ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα όπως είχα πάντα. Κάθομαι δίπλα στη δισκογραφία μου, την έχω εδώ μπροστά μου στο γραφείο και θέλω να τη βλέπω να μεγαλώνει. Εάν είναι δυνατόν θέλω ανά δύο χρόνια να βγάζω νέο δίσκο. Και σίγουρα του χρόνου θέλουμε να βγάλουμε το νέο μας δίσκο. Η προπώληση για τη νέα περιοδεία έχει ήδη ξεκινήσει. Δουλεύουμε πολύ σκληρά και το απολαμβάνουμε. Είναι πολύ ωραίο που μπορούμε να είμαστε ενεργοί και πάλι και έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε όλο αυτό. Είμαι πολύ χαρούμενος.
RockOverdose: Αυτό είναι πολύ ευχάριστο πραγματικά. Adrian σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου και θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα στην Ελλάδα.
Hates: Εγώ ευχαριστώ. Ανυπομονώ να επιστρέψω στην Ελλάδα, να δω όλους τους φίλους και να περάσουμε καταπληκτικά.
Για το RockOverdose
Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου
Comments
