“Όνειρο ζωής”. Δύο λέξεις, χιλιάδες σκέψεις και ιδέες για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Προφανώς και είχα όνειρο ζωής να ακούσω live Pink Floyd, αλλά πρόκειται για ένα από εκείνα τα όνειρα που δεν υπάρχει τρόπος να πραγματοποιήσεις. Και μια ωραία μέρα, ο κύριος Nick Mason, ιδρυτικό μέλος της μπάντας και μουσικός που έχει εμπνεύσει γενιές μουσικών και μουσικόφιλων, ανακοινώνει ότι επιστρέφει στην Ελλάδα με τους Saucerful Of Secrets για δύο συναυλίες, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Κάπως έτσι βρεθήκαμε στην Τεχνόπολη από νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου, μαζί με πολύ ακόμα κόσμο όλων των ηλικιών, αφού οι παλιοί fans της μπάντας ήρθαν για να αναπολήσουν, οι νέοι ήρθαν να θαυμάσουν ό,τι μπορέσουν από το μεγαλείο των Pink Floyd (kudos στους γονείς που έφεραν τα παιδιά τους να δουν το συγκεκριμένο live - από μένα παίρνουν ένα αστεράκι για parenting done right).
Αφού λοιπόν μπαίνουμε μέσα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με… καθίσματα. Φυσικά, οι συναυλίες για καθήμενους ήταν υποχρεωτικές πέρυσι το καλοκαίρι, εξαιτίας των μέτρων για την πανδημία. Φέτος ήλπιζα να μην βρω μπροστά μου κάτι τέτοιο, αλλά ίσως η διοργάνωση είχε τους λόγους της, δεν ξέρω. Τα καθίσματα λοιπόν γεμίζουν με ταχείς ρυθμούς, καθώς όλο και περισσότεροι fans συρρέουν στην Τεχνόπολη, έπειτα ο υπόλοιπος χώρος για ορθίους επίσης γεμίζει και κατά τις 20:30 ανεβαίνει στη σκηνή ο κ. Nick Mason και οι Saucerful Of Secrets.
Χαμός από κάτω, ο ενθουσιασμός για μια τέτοια εμφάνιση δεν κρύβεται. Μέσα σε ιαχές και χειροκροτήματα, το setlist ξεκινά με το iconic “One Of These Days”, για να μας προσφέρει αυτή τη γνώριμη ανατριχίλα στον ένα και μοναδικό του στίχο: “One of these days I'm going to cut you into little pieces”. Αυτό είναι ένα δυνατό ξεκίνημα συναυλίας, κυρίες και κύριοι, βγάλτε χαρτί και σημειώνετε. Και φυσικά ο χαμός συνεχίζεται στο “Arnold Layne”, ένα από τα αγαπημένα των fans από τις πρώτες μέρες της μπάντας. Πραγματικά δεν περίμενα ότι θα ακούσω ποτέ στη ζωή μου live αυτό το κομμάτι!
Χαμογελαστός και ευδιάθετος, ο κ. Mason δήλωσε τη χαρά του που επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια και αναπόλησε μαζί μας την τελευταία φορά που ήρθαν με τους Pink Floyd, το 1989. Στην ερώτηση “ποιοι από εδώ ήσασταν σε εκείνο το live;” ήρθαν νέα χειροκροτήματα, για να πάρουμε την απάντηση “μπα, σας βλέπω πολύ νέους για να ήσασταν εκεί”. Το ξέρουμε κύριε Mason, δυστυχώς το ξέρουμε.
Ακολούθησαν κι άλλα fan favorites, όπως και λιγότερο ακουσμένες δουλειές από τα πρώτα χρόνια των Pink Floyd. Αίσθηση προκάλεσαν επιλογές όπως το “Candy and a Currant Bun” και “Vegetable Man”, για το οποίο μάθαμε ότι ουσιαστικά η ηχογράφηση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και το κομμάτι δεν κυκλοφόρησε σε καμία επίσημη κυκλοφορία της μπάντας, ούτε παίχτηκε ποτέ live σε συναυλία των Floyd. Όσο για τα “Arnold Layne” και “Candy and a Currant Bun”, ο κ. Mason αναπολώντας μοιράστηκε μαζί μας ότι είχε απαγορευτεί η ακρόασή τους στο ραδιόφωνο λόγω του περιεχομένου τους και ίσως λόγω του ότι ο εναλλακτικός τίτλος του δεύτερου ήταν “Let’s roll another one”. Φαντάσου τώρα να σου λέει ο παππούς σου ιστορίες για τη ζωή του και μέσα στις αναμνήσεις του να σου λέει για τέτοια σκηνικά γελώντας. Αξία ανεκτίμητη.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί η φοβερή δουλειά που είχαν ετοιμάσει με τα φώτα και τις προβολές στην οθόνη πίσω από τη μπάντα. Ακόμα κι αν πας σε live tribute μπάντας των Floyd, ξέρεις πως τα εφέ θα είναι ξεχωριστά. Όμως η ατμόσφαιρα στους Saucerful Of Secrets ήταν κάτι που όσοι είδαν, δεν πρόκειται να ξεχάσουν σύντομα. Νομίζω ότι μια από τις πιο συγκινητικές φάσεις της βραδιάς ήρθε από την αρχή, όταν είδαμε στην οθόνη στιγμές του κ. Mason στα νιάτα του. Βέβαια, ακόμα και στην ηλικία των 78 ετών, όπου τον είχαμε ακριβώς μπροστά μας, κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν έβγαζε ενέργεια και δύναμη.
Highlight της βραδιάς ήταν και ο φόρος τιμής της μπάντας προς τον Richard Wright, που έχει φύγει από κοντά μας από το 2008, με το τραγούδι “Remember A Day”, που ακολουθήθηκε από το αγαπημένο “Set The Controls For The Heart Of The Sun”, με τον κ. Mason να μας εξηγεί: “Τόσα χρόνια κάθομαι και βλέπω τον Roger Waters να χτυπάει το gong. Είναι η σειρά μου να το ευχαριστηθώ”. Γέλια και χειροκροτήματα από κάτω. Η θετική ενέργεια αυτού του ανθρώπου είναι σίγουρα μεταδοτική.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, ακολούθησε το δεύτερο set της βραδιάς, που περιλάμβανε κι άλλα αγαπημένα των fans, όπως “Interstellar Overdrive”, “Astronomy Domine”, “Childhood’s End”. Όμως, το καλύτερο μας το είχαν φυλάξει για το τέλος, όπου ακούστηκε η πρώτη νότα του “Echoes”. Ακόμα ακούω μέσα στα αυτιά μου τις ζητωκραυγές για το “Echoes” και τον κόσμο να τραγουδά τους στίχους. Ελπίζω ο ήχος τους να μείνει στα αυτιά μου για πολύ καιρό ακόμα, να μου δίνει ελπίδα κάθε φορά που ακούω τι είναι “της μόδας” στις μέρες μας.
Η μπάντα σηκώνεται να φύγει από τη σκηνή, μας αφήνουν να χειροκροτούμε αδημονώντας για λίγο και επιστρέφουν για το encore, με “See Emily Play”, “Saucerful Of Secrets”, “Bike”, όπου πλέον είχαμε σηκωθεί όλοι όρθιοι, χορεύαμε, τραγουδούσαμε… Προς το τέλος αυτής της συναυλίας, κοίταζες γύρω σου και έβλεπες παντού χαρούμενους ανθρώπους. Και ήσουν και εσύ χαρούμενος άνθρωπος, γιατί το show που προηγήθηκε είχε κάτι για όλους. Θετική ενέργεια, νοσταλγία, τεχνική, συναίσθημα, τα πάντα.
Οι κ. Mason πλασιώνεται από τους Dom Beken, Lee Harris, Gary Kemp και Guy Pratt και μοιάζουν σαν μια δεμένη οικογένεια, σαν τους καλύτερους φίλους που μαζεύτηκαν για να τζαμάρουν και να περάσουν καλά, μόνο που στην περίπτωσή τους τυχαίνει να είναι και καθηγητές στο είδος τους. Καθώς στεκόμουν και κοίταζα αυτή τη φοβερή ομάδα χειροκροτώντας και επευφημώντας σαν να μην υπάρχει αύριο, εύχομαι να είχα έναν καλύτερο τρόπο να εκφράσω στον κ. Mason πόσο ευγνώμων είμαι για το έργο της ζωής του και την επίδραση που είχε στη δική μου ζωή, αλλά και στη ζωή πολλών ανθρώπων που βρέθηκαν στο live και σε εκατομμύρια ακόμα ανθρώπους.
Και κάπως έτσι, χωρίς να το έχεις δει να έρχεται, πραγματοποιείται ένα όνειρο ζωής. Όχι ακριβώς όπως θα ήθελες ή όπως είχες φανταστεί, αλλά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, βάσει ρεαλιστικών συνθηκών. Δεν ξέρω αν θα έχω ξανά αυτή την ευκαιρία, αλλά κατόπιν εορτής, όπως σκέφτομαι αυτή τη βραδιά, η ευγνωμοσύνη και η χαρά είναι πολύ μικρές λέξεις για να περιγράψουν τα συναισθήματά μου. Και ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη.
Set 1:
One Of These Days
Arnold Layne
Fearless
Obscured By Clouds
When You’re In
Candy And A Currant Bun
Vegetable Man
If
Atom Heart Mother
If (Reprise)
Remember A Day
Set The Controls For The Heart Of The Sun
Set 2:
Interstellar Overdrive
Astronomy Domine
The Nile Song
Burning Bridges
Childhood’s End
Lucifer Sam
Echoes
Encore:
See Emily Play
A Saucerful Of Secrets
Bike
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Φωτογραφίες: Ιωάννης Λιβανός https://www.facebook.com/JohnMetalmanPhotography
Comments
