Η πάντα παραγωγική μπάντα από την Κύπρο, οι ARRAYAN PATH με νέο δίσκο από το 2022, το “Thus Always to Tyrants”, ήταν ένας πολύ καλός λόγος να επισκεφθούμε για μια ακόμα φορά το Temple. Βλέπετε, είχα να τους δω από το 2018, ενώ είχαν παίξει ξανά και το ’19. Άρα θα ακούγαμε και κομμάτια από το “The Marble Gates To Apeiron” μαζί με νέες και παλιές συνθέσεις. Μαζί τους οι Silent Winter και οι Subfire, σε ένα πολύ καλό πακέτο για κάθε φίλο του power metal.
Και πρώτοι λοιπόν στη σκηνή του Ναού ανεβαίνουν oι Αθηναίοι Subfire, πρεσβευτές του καλού power/heavy metal, όπως μας είχαν παρουσιάσει και στο “Define The Sinner” του 2021, το παρθενικό τους δημιούργημα. Με λίγο κόσμο από κάτω, αλλά με 5 συνθέσεις από το πρώτο και το επερχόμενο δεύτερο LP τους, έβαλαν στο κλίμα και ζέσταναν με καλό ήχο όσους τους τίμησαν. “Sacred Destinies” για αρχή, με αργό κι απειλητικό ξεκίνημα και ταχύτητα στη συνέχεια. Θυμίζει κάπως και Sonata Arctica, όντας ικανό να στρέψει το ενδιαφέρον και των ανυποψίαστων επάνω τους. Mεσολάβησαν 3 νέες συνθέσεις (“Tides of Alibis”, “Samurai” και “Rage of Emotions”) και μετά από μισή ώρα έκλεισαν με το επικό “Infinity”, πιστοποιώντας ότι θέλουν να εδραιωθούν στο underground με ιδρώτα και αγώνα και πως δεν πήγαν στράφι οι καλές κριτικές για το “Define The Sinner”.
Silent Winter οι επόμενοι, με καθυστέρηση στην έναρξη του προγράμματός τους (περίπου ενός τετάρτου) διότι ψάχνονταν με κάποια τεχνικά θέματα, γεγονός που τους ανάγκασε να κόψουν ένα κομμάτι απ' το set τους, συμβαίνουν όμως αυτά στα live και φυσικά οι Silent Winter είναι αρκετά «περπατημένοι» στα συναυλιακά σανίδια, οπότε οποιοδήποτε απρόοπτο αντιμετωπίστηκε με ψυχραιμία.
To set τους βασίστηκε σε συνθέσεις από το album “Empire of Sins” (“Shout” και το ομώνυμο) και “The Circles Of Hell” (“Soul Reaper”, “Warriors Of The Sun”, “Final Storm”). Έκλεισαν την πενηντάλεπτη εμφάνισή τους με το “Gates Of Fire”, ενώ νωρίτερα είχε ακουστεί και ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι τους το "We burn the future", που άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις για το νέο υλικό τους, που αναμένεται να κυκλοφορήσει εντός της επόμενης χρονιάς και περιμένουμε με ανυπομονησία.
Οι Arrayan Path ξεκίνησαν κι αυτοί με μισή ώρα καθυστέρηση και με τον power metal δυναμίτη που ακούει στο όνομα “Metamorphosis”, για να συνεχίσουν μονομιάς με το αρκετά παλιότερο “The Fall Of Mardonius”, κινούμενοι σε πιο κλασικό heavy metal ύφος. Ακολουθεί το δίπολο των “The Usurper” και “The King’s Aegis… They Came From the Taygetos Mountains” από το περσινό “Thus Always to Tyrants”, με το συγκρότημα να έχει όρεξη και κίνηση στη σκηνή, τον Νικόλα Λεπτό άψογο στις τσιρίδες και ορισμένους αρκετά φανατικούς να ξέρουν κάθε στίχο. Ακούστηκαν μεταξύ άλλων και τα “Army of the Myrmidons – Return to Troy Pt. II (Origins)”, “Artaxerxes II Mnemon” από τον τελευταίο δίσκο και τα κλασικά πλέον “Dawn Of Aquarius”, “Gabriel Is Rising”, αλλά και το ξεχασμένο από τα χρόνια που λέγονταν Arryan Path, “Ishtar”. Aσφαλώς όμως και δεν τελειώνει κυρίως πρόγραμμα χωρίς τους αιώνιους ύμνους των “Molon Lave” και “Minas Tirith”, με τον ντράμερ τους vα φορά μάσκα νεκροκεφαλής.
Στο encore παίχτηκε το “The Legend of Evagoras” και τελευταίο το “Road to Macedonia”, σε μια πολύ καλή εμφάνιση των Κυπρίων, με μόνο αρνητικό τον πολύ δυνατό κλιματισμό, σε σημείο να παγώνεις πραγματικά μέσα στο μαγαζί, αλλά με σύμμαχο τον ήχο που ήταν σε αξιοπρεπή επίπεδα καθόλη τη διάρκεια της παραμονής τους στη σκηνή. Μια διασκευή που είχε ετοιμάσει η μπάντα δεν ακούστηκε τελικά, αλλά μας την υποσχέθηκαν για την επόμενη φορά, ελπίζουμε πολύ πιο σύντομα. Ένα καλό Σαββατόβραδο έλαβε τέλος, με τα όποια προβλήματα να μην αμαυρώνουν τη συνολικά καλή εικόνα.
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός
Comments
