Διαφορετική από όσες έχετε συνηθίσει η δισκοκριτική αυτή, καθώς δεν πρόκειται για κάποιο μεταλλικό δίσκο ή ξένο καλλιτέχνη, αλλά για έναν μεγάλο συμπατριώτη μας ο οποίος έχει αποδείξει την αξία του πολλάκις και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, ακόμα και σε επιδερμικούς με τον χώρο της μουσικής. Ο λόγος φυσικά για τον αειθαλή Κώστα Μπίγαλη, ο οποίος ακούγεται τόσο φρέσκος και νεότατος που το να πω ότι βάζει τα γυαλιά σε πολύ κόσμο θα ήταν το ελάχιστο. Μετά την τεράστια επιτυχία του ως Big Alice με το εμβληματικό κομμάτι “I Miss You” , επιστρέφει ξανά με Αγγλοφωνο δίσκο και εκ νέου ως Big Alice, με ένα δίσκο 20 (!!!!!) κομματιών και σχεδόν 80’ διάρκειας (!!!!!!) όπου αν μη τι άλλο, μας δείχνει ότι είχε μία τεράστια όρεξη για δουλειά αλλά και να δείξει άλλη μία φορά από τι είναι φτιαγμένος και γιατί ο κόσμος του είχε ανέκαθεν ιδιαίτερη αδυναμία. Μεταξύ άλλων, όλοι και όλες ξέρετε ότι είναι ο κύριος υπεύθυνος για την αναβίωση του ‘90s πνεύματος, παρασέρνοντας και άλλους καλλιτέχνες της χρυσής εποχής και γίνεται ακόμα κακός χαμός όπου κι αν εμφανιστεί ζωντανά.
Άλλο όμως ο εορταστικός χαρακτήρας των ζωντανών εμφανίσεων του και άλλο εντελώς το αποτέλεσμα του “Second Time Around”, το οποίο όπως κατανοείτε, με τον ιλιγγιώδη αριθμό των 20 κομματιών, πρώτον μας προϊδεάζει για διάφορους ρυθμούς και επιρροές και δεύτερον, μας δείχνει τόλμη από πλευράς Κώστα Μπίγαλη, του οποίου όλοι γνωρίζουν την τελειομανία και πως αν ένα κομμάτι δεν του άρεσε, δε θα το συμπεριλάμβανε ποτέ σε δουλειά του. Άρα για να τα βάλει και τα 20 (το γράφω και το ξαναγράφω και δεν το πιστεύω τι έχει κάνει εδώ μέσα), κάτι σημαίνει. Από το ξεκίνημα με το ομότιτλο κομμάτι, είναι άμεσα αντιληπτό ότι ο άνθρωπος δεν γερνάει με τίποτα. Η κρυστάλλινη και άκρως αναγνωρίσιμη φωνή του είναι σε τρομερή φόρμα και μοιάζει λες και πραγματικά κάνει πλάκα και τρολάρει άπαντες με τη φρεσκάδα του και με τον τρόπο που προσέγγισε αυτά τα τραγούδια. Τον ακούς και νομίζεις ότι ο χρόνος έμεινε κάπου μεταξύ 1991-1993 με τα μεγάλα μπαμ που έκαναν οι δίσκοι “Του Αιγαίου Τα Blues” και “Μικρή Μου Μέλισσα”. Ειλικρινά, δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως, απο τότε, το οποίο είναι αντικείμενο για μελέτη.
Και να μη θες να εμβαθύνεις λοιπόν στο δίσκο, ο ίδιος ο Μπίγαλης σε κρατάει δέσμιο με τη φωνή του, άξιος θαυμασμού και αναφοράς σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά πάνω από τα κεφάλια ανυποψίαστων ακροατών σε φάση “μα καλά, τι έχει πάρει κι ακούγεται τόσο φρέσκος; πως το κάνει;” και διάφορα άλλα τέτοια. Ένας δίσκος διπλά συμβολικός, καθώς πρώτον έχει μέσα μερικές από τις τελευταίες στιγμές που ηχογραφήθηκαν από τον μεγάλο συγχωρεμένο και κολλητό φίλο του Κώστα Μπίγαλη, τον αξέχαστο Αντώνη Τουρκογιώργη, και δεύτερον αποτελεί και την πρώτη κυκλοφορία της Evolution Records του Ηλία Αραβίδη, η οποία ξεκινάει συμβολικά το ταξίδι της στο μαγικό κόσμο της μουσικής με τον δίσκο των Big Alice και πραγματικά το ξεκίνημα είναι ιδανικό, καθώς το διπλό βινύλιο (με τέτοιο υλικό και διάρκεια δε γινόταν αλλιώς) είναι σε φοβερή συσκευασία και αρχίζει ήδη και γίνεται ανάρπαστο από τα καταστήματα που το έχουν προμηθευτεί. Μέσα υπάρχουν ατέλειωτοι ρυθμοί, από λάτιν σημεία με ξεκάθαρες salsa αναφορές για να κουνηθούν παντός τύπου οπίσθια, σε ξεκάθαρα ροκ και ποπ περάσματα αλλά γενικότερα, τα τραγούδια κυλάνε λες και είναι όλα μόλις 2’ σε διάρκεια, ενδεικτικό της ποιότητας.
Όταν λοιπόν σε δίσκο 20 κομματιών το μεγαλύτερο σε διάρκεια είναι 4:47 (το “Lucy The Bee”), μπορεί ο καθένας να καταλάβει ότι το υλικό κυλάει σαν νερό και πέραν κάθε πιθανής άποψης, δε μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι το αποτέλεσμα είναι αυτό που λείπει από πολλούς δίσκους της καθημερινότητας, και δη από Έλληνες καλλιτέχνες. Η μαγική λέξη λοιπόν για το “Second Time Around” είναι… ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟ! Το βάζεις και ξεχνιέσαι, περνάει η ώρα ιδανικά, είτε είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος ακούγοντας το, είτε κάνεις κάτι άλλο παράλληλα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, περνάς καλά ρε παιδί μου, νιώθεις ανέμελος, γυρνάς σε εποχές που ήσουν παιδί ή έστω μικρότερος, περνάει η ζωή σου μπροστά από τα μάτια σου και σχηματίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη σου με την εξέλιξη από τότε μέχρι σήμερα, με κοινό παρονομαστή και υπεύθυνο γι’αυτό το ταξίδι τον ίδιο τον Μπίγαλη, ο οποίος ένιωθες ότι ήταν δίπλα σου τότε και νιώθεις ότι είναι δίπλα σου και τώρα. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν προσδιορίζεσαι μουσικά και η πρώτη σου σκέψη είναι “είμαι μεταλλάς/χαρντκοράς/πάνκης/εναλλακτικός/χιπστεράς” καθώς πρώτα πρέπει να είσαι ο ίδιος σου ο εαυτός, αυτό λοιπόν είναι που καταφέρνει το “Second Time Around” άσχετα από το ποιά μουσική είναι το φόρτε σου.
Με το δίσκο αυτό νιώθεις ο εαυτός σου, απενοχοποιημένος από σκέψεις, αφήνοντας τα προβλήματα της καθημερινότητας κατά μέρος, γεμίζεις θετικότητα και είσαι έτοιμος να κάνεις κάτι που θα σε ευχαριστήσει, ενώ μπορείς να το ακούσεις πριν, μετά ή ενδιάμεσα από άλλες ενέργειες σου μέσα στη μέρα απλά για να περάσεις όμορφα. Από τα 20 κομμάτια είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν πάρα πολλές απόψεις για τα καλύτερα ή πιο αγαπημένα των ακροατών, σίγουρα το “Honeys Make The World Go ‘round” τραβάει το αυτί στην πρώτη ακρόαση, ενώ ένα από τα προσωπικά μου αγαπημένα είναι το “Forbidden Love”. Ο δίσκος κλείνει συμβολικότατα με το “I Miss You Still” για να κάνει πλήρη κύκλο με το “I Miss You” απο το πρώτο album και ο ίδιος ο Μπίγαλης, πέραν ότι πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος με το τελικό αποτέλεσμα και το πόση αγάπη έβαλε μέσα σε αυτό το άλμπουμ, δείχνει με τον πλέον αποστομωτικό τρόπο ότι μερικοί προσπαθούν και μερικοί γεννιούνται για να κάνουν αυτό που έκαναν από ένα σημείο και μετά. Ο Μπίγαλης είναι γεννημένος συνθέτης και τραγουδοποιός και δεν χρειάζεται να διαβάσεις αυτή τη δισκοκριτική ή να ακούσεις αυτό το όμορφο άλμπουμ για να το συνειδητοποιήσεις, παρ’όλα αυτά, του λόγου το αληθές ισχύει.
Τιμή και χαρά όλων μας να βρίσκεται ακόμα ανάμεσα μας κάνοντας κάτι που πραγματικά αγαπάει και δοκιμάζει κάτι που άλλοι δε θα τολμούσαν καν, αλλά για τον ίδιο ήταν απλά μεράκι και το έκανε επειδή στην τελική μπορούσε κι έπρεπε για να βάλει πολλά και πολλούς στη θέση τους.
Η καριέρα, επιρροή, προσφορά και συνολικό αποτύπωμα του Κώστα Μπίγαλη μέσα στις δεκαετίες δεν βαθμολογούνται, απλά βιώνονται και δημιουργούν χαμόγελα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ίδιο και σε όλο το επιτελείο που συνετέλεσε στη δημιουργία αυτής της δουλειάς.
Ο δίσκος είναι διαθέσιμος από το vinylstore.gr
Για το Rockoverdose.gr
Άγγελος Κατσούρας
