Είναι 21 Ιανουαρίου 2024 και βρίσκομαι σε ένα κατάμεστο O2 Arena στο Λονδίνο. Οι Bring Me the Horizon έχουν μόλις κατέβει από τη σκηνή και έπεται encore. Όμως πριν ακουστούν τα γνωστά “We want more” και “One more song” ακούγεται κάτι άλλο, πιο γνώριμο και πιο ιδιαίτερο. Είναι η ορχηστρική εισαγωγή του “Doomed” από το live τους στο Royal Albert Hall το 2016. Στις οθόνες ξεκινάει να παίζει βίντεο περίπου 2,5 λεπτών με τα highlights των τελευταίων σχεδόν 20 (!) ετών.
Η Αρχή (2004-2008)
Σχηματίστηκαν το 2004 στο Sheffield της Αγγλίας. Το συγκρότημα αρχικά αποτελούσαν οι Oliver Sykes (φωνητικά), Lee Malia (κιθάρα), Matt Kean (μπάσο), Matt Nicholls (drums) και Curtis Ward (ρυθμική κιθάρα). Το πρώτο τους EP, "This Is What the Edge of Your Seat Was Made For", κυκλοφόρησε το 2004 και έθεσε τις βάσεις για τον έντονο και βαρυφορτωμένο deathcore ήχο τους, κάτι που λίγοι τότε εκπροσωπούσαν.
Το πρώτο άλμπουμ τους, "Count Your Blessings" (2006), επιβεβαίωσε αυτή την κατεύθυνση με εξαιρετικά βαριά riffs, γρήγορα τύμπανα και τα φωνητικά που κυριαρχούσαν στον ήχο τους, και ακούγοντάς το ένιωθες τη φράντζα να θέλει να κοπεί μόνη της. Κρίσιμα χρόνια άλλωστε. Το άλμπουμ αυτό δεν έλαβε θετικές κριτικές αλλά τους έδωσε την ευκαιρία να περιοδεύσουν εκτενώς και να χτίσουν μια πιστή ακολουθία πίσω τους, παρά το γεγονός ότι έφτασαν να τρώνε και μπουκάλια στη σκηνή περιοδεύοντας μαζί με τους Killswitch Engage.
Γυρνώντας πίσω 18 χρόνια αργότερα, το Blessings θεωρείται πλέον cult classic.
Μετάβαση και Εξέλιξη (2008-2012)
Η πραγματική αλλαγή ήρθε με το δεύτερο άλμπουμ τους, "Suicide Season" (2008). Εκεί που οι βαριά πορωμένοι θα πουν ήδη ότι οι BMTH άλλαξαν. Το έκαναν γενικά πολύ τότε εξάλλου. Το άλμπουμ αυτό εισήγαγε περισσότερα metalcore στοιχεία, με καθαρότερες παραγωγές, πάλι καλά, και πιο προσβάσιμες μελωδίες, χωρίς όμως να χάσει την επιθετικότητα και την ένταση του ήχου τους. Το "Suicide Season" ειδώθηκε με καλύτερο μάτι και έδωσε νέα ώθηση στην καριέρα τους. Πλέον είναι στην αφρόκρεμα των συγκροτημάτων παρόμοιου είδους και μεσουρανούν με ονόματα όπως οι Parkway Drive, Architects κλπ. Ο Ward αποχωρίζεται την μπάντα καθώς η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη ακόμα και απέναντι στο κοινό στις συναυλίες τους. Παράλληλα χειροτέρευε και η ακοή του, και ήδη δεν άκουγε από το ένα αυτί εκ γενετής. Τη θέση του παίρνει ο Jona Weinhofen των Bleeding Through.
Το τρίτο τους άλμπουμ, "There Is a Hell Believe Me I've Seen It. There Is a Heaven Let's Keep It a Secret" (2010), συνέχισε την εξέλιξή τους, εισάγοντας ακόμη περισσότερα ποικιλόμορφα στοιχεία, όπως ηλεκτρονικά και συμφωνικά μέρη. Οι πρωτοδισκάκηδες φεύγουν πώς και πώς χωρίς δεύτερη σκέψη και πατούν το play κρυφά. Το άλμπουμ αυτό αποδεικνύει την ικανότητά τους να εξερευνούν νέα ηχητικά εδάφη και υπόγραψε πως θα ψάχνονται συνεχώς, καθώς όπως αποδείχθηκε και έπειτα, οι BMTH δεν μένουν ποτέ σε στεγανά.
“Εμπορική Επιτυχία” και Αναγνώριση (2013-2015)
Κάτι υπάρχει απέναντι στο όλο παραμύθι του “mainstream”. Πολλοί το θεωρούν κατάρα και άλλοι δεν αντέχουν την ιδέα οι αγαπημένες τους μπάντες να ακούγονται από μεγαλύτερα πλήθη. Δεν είναι πια κάτι δικό τους. Πρέπει να το μοιραστούν. Απόλυτα αποδεκτό.
Η κυκλοφορία του "Sempiternal" το 2013, δουλεμένο υπό την καθοδήγηση του παραγωγού Terry Date (Deftones, Slayer, Smashing Pumpkins κα) σηματοδότησε την πιο δραστική αλλαγή στον ήχο τους και ταυτόχρονα την οριοθέτηση των νέων πλαισίων που ακόμα και σήμερα ορίζουν το metalcore. Η προσθήκη του Jordan Fish έφερε μια νέα διάσταση στη μουσική τους, με περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία και μελωδικά φωνητικά. Ο Weinhofen πάντως φεύγει για άγνωστους λόγους.
Το άλμπουμ αυτό γνώρισε τεράστια επιτυχία, φτάνοντας ψηλά στα charts και κάνοντας τους BMTH παγκοσμίως γνωστούς. Το "Sempiternal" περιλαμβάνει επιτυχίες όπως το "Can You Feel My Heart" και το "Sleepwalking". Σήμερα με δισεκατομμύρια streams και προβολές, είναι ο πιο επιτυχημένος δίσκος του είδους και γέννησε σωρεία από μπάντες που εμμέσως πλην σαφώς, κρυφά ή απροκάλυπτα απλά αντέγραψαν και βάσισαν ολόκληρη την ταυτότητά τους πάνω στο “Sempiternal”. Σταθμός στην ιστορία της μοντέρνας μεταλ σκηνής.
Το 2015, οι BMTH κυκλοφόρησαν το "That's the Spirit", ένα άλμπουμ που απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο από τις metalcore ρίζες τους, προσφέροντας έναν πιο ραδιοφωνικό και rock ήχο. Τα τραγούδια "Drown" και "Throne" έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Με άλλη ωριμότητα και ποικιλία οι BMTH ένα σκαλί πριν τα 30 δίνουν μαθήματα μαεστρίας και ο δίσκος ακολούθησε τα βήματα του προκατόχου τους και αγαπήθηκε εξίσου.
Νέα εποχή (2019-Σήμερα)
Το 2019, οι BMTH κυκλοφόρησαν το "amo", ένα άλμπουμ που αμφισβήτησε περαιτέρω τα όρια των ειδών μουσικής, περιλαμβάνοντας στοιχεία από pop, electronic, και hip-hop μουσική. Το "amo" έλαβε διθυραμβικές κριτικές για την καινοτομία και την τολμηρότητά του από τους κριτικούς αλλά πολλοί από τους fans διχάστηκαν.
Το EP "POST HUMAN: SURVIVAL HORROR" το 2020 επιβεβαίωσε τη συνεχιζόμενη προσαρμοστικότητά τους και την ικανότητά τους να εξερευνούν νέα μουσικά εδάφη. Το EP περιλαμβάνει συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως οι YUNGBLUD, Babymetal και Amy Lee των Evanescence, αφού κατάφεραν να λύσουν τις διαφωνίες τους. Το "Parasite Eve", ένα από τα τραγούδια του EP, σχολιάζει την πανδημία του COVID-19 και την αβεβαιότητα που προκάλεσε. Η Eve πλέον αναπόσπαστο κομμάτι στο lore του συγκροτήματος, που εμφανίζεται πλέον στις ζωντανές τους εμφανίσεις και αναμένεται και στον καινούριο τους δίσκο “POST HUMAN: NeX GEn”.
Ενώ όμως έχει ανακοινωθεί για κυκλοφορία στη μέση του 2023, το συγκρότημα το καθυστερεί για μερικούς μήνες. Όμως οι πολλές συμπτώσεις πληθαίνουν και πολλοί βλέπουν πως ο Jordan Fish δεν βρίσκεται και πολύ στα πράγματα. Λείπει από την περιοδεία τους στην Ασία και δεν αργεί να ανακοινωθεί η αποχώρησή του. Ο δίσκος αναβάλλεται για το 2024 όπου και επιτέλους κυκλοφόρησε λίγο πριν το καλοκαίρι και την φεστιβαλική τους επιδρομή. Το “NeX GEn” σπρώχνει κι άλλο τα μουσικά όρια, είναι γεμάτο με emo, pop-punk, metalcore και nu metal νοσταλγία. Ίσως και ο Fish να μη λείψει τόσο τελικά.
Συμπέρασμα
Βλέποντας εκείνο το βίντεο στο O2, συνειδητοποιώ ότι έχω υπάρξει “εκεί” για περίπου το 85 με 90% αυτού. Η μπάντα αυτή έχει χαρακτηρίσει τη γενιά μου, εμάς που κοντεύουμε τα 30, και συνεχίζει ακάθεκτη. Είναι ίσως το μεγαλύτερο modern metal συγκρότημα εκεί έξω και έφτασαν δικαίως να γεμίζουν αρένες με ευκολία. Θυμάμαι να σκέφτομαι πως θα αργήσουμε πολύ να τους δούμε στην Ελληνική πρωτεύουσα, αλλά και πώς γενικά τέτοιες παραγωγές δεν τις βλέπουμε εύκολα εδώ. Αλλά το Ejekt Festival με διέψευσε περίτρανα και στις 24 Ιουλίου θα δούμε αυτήν την υπαρπαραγωγή από ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής, στα “ντουζένια” τους και, ίσως, ακριβώς όταν πρέπει να τους δούμε. Ανυπομονούμε.
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
EJEKT FESTIVAL 2024
ΟΑΚΑ P5
24.07.2024
BRING ME THE HORIZON
NECK DEEP
BURY TOMORROW
SIXFORNINE
TICKETS
https://www.more.com/music/ejekt-festival-2024-bring-me-the-horizon/
Comments
