Δεν ήταν και κανένα καλά κρυμμένο μυστικό ότι η εμφάνιση των DHG ήταν πολυαναμενόμενη από τους πιστούς ακροατές των Νορβηγών μετά-blackmetallers, συνεπώς δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός πως ήδη με την έναρξη του σετ των Enshadowed ο κύριος όγκος του κοινού βρισκόταν ήδη εντός των θυρών του κλαμπ της Λιοσίων.
Υπό τη συνοδεία τεσσάρων αναμμένων δαδών (που θα παρέμεναν καθόλη τη διάρκεια του σετ και των Gospel Of Grief) έκαναν φιλότιμη προσπάθεια να ζεστάνουν τους παρευρισκόμενους, αλλά η ανταπόκριση των από κάτω μάλλον ψυχρή την έλεγες. Τίμια εμφάνιση σε κάθε περίπτωση.
Οι Gospel Of Grief από την άλλη, έχουν μια πιο συναυλιακή αύρα. Και λόγω της μουσικής τους που μοιάζει πιο “εύπεπτη” για ζωντανές καταστάσεις αλλά και λόγω της πιο ενεργητικής παρουσίας τους, ιδίως του frontman που προσπαθούσε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο να ξεσηκώσει το κοινό, αν και σε σημεία ενδεχομένως να φλέρταρε με το γραφικό. Στις μπροστινές σειρές υπήρχε ένας μικρός πυρήνας οπαδών που αντιμετώπισε ενθουσιωδώς την εμφάνιση τους. Έχουν τα φόντα να τον “αυγατίσουν”.
Το πρόσθετο drumkit ξεστήνεται, οι δάδες φεύγουν, περουβιανοί φλαουτιέρηδες ξεχύνονται από τα ηχεία, τα ψέμματα τελειώνουν. Οι έξι satan berzerker mongos καταλαμβάνουν τη σκηνή, η Σφαγή ξεκινά. Ο ήχος τους live είναι πιο ωμός σε σχέση με την πιο ψυχρή “βιομηχανική” προσέγγιση των ύστερων άλμπουμς τους, κάποια effects/samples απουσιάζουν, αυτό μάλλον όμως φαίνεται να λειτούργησε υπέρ τους, καθώς στις μπροστινές σειρές επικρατούσε ένας πανζουρλισμός από τους πιο ορκισμένους των ορκισμένων οπαδούς, που δεν κόπασε μέχρι που η όχι_και_τόσο σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Το setlist ήταν πιο πολυσυλλεκτικό σε σχέση με την προ τετραετίας εμφάνιση τους, η βάση και πάλι όμως δόθηκε στα κομμάτια του “Supervillain Outcast”.
Ένα στόμα, μια φωνή στο “The Snuff Dreams Are Made Of “, πανικός στα “21st Century Devil” και “Apocalypticism”, δέος στα “Sonar Bliss”, το κύκνειο “Traces Of Reality” και το “To Swarm Deserted Away” (των Ved Buens Ende) που το προλόγισε σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Kvohst, όπως και σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους. Μετά από 75 λεπτά το εκκρεμές σταμάτησε; οι έξι μασκαράδες αγκάλιασαν τη σιωπή. Encore δεν υπήρξε.
Θεωρητικά, δυο κομμάτια ακόμα τα μπορούσαν. Πρακτικά, αυτό που είχαν να μας δώσουν το πρόσφεραν και με το παραπάνω. Από μένα κανένα παράπονο.
Για το Rockoverdose.gr,
Δημήτρης Σούρσος
Comments
