Λένε ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Εγώ όμως λέω ότι φαίνεται και από το βράδυ. Έτσι και βράδυ κατευθύνθηκα στο προσωπικό στούντιο των Emerald Sun στη Θεσσαλονίκη, ώστε να πάρω μία γεύση από τον νέο τους δίσκο “Metal Dome” και να σας την μεταδώσω. Παρακάτω θα σας παρουσιάσω κάποια τραγούδια και όχι όλα, καθώς μόνο τα συγκεκριμένα άκουσα και πιστέψτε με η όρεξη μου έχει ανοίξει.
“Close My Eyes”: Η μία μπαλάντα του δίσκου, όπου τα απαλά μέρη ακολουθούν κοφτά σημεία πλήκτρων και κιθάρας που πέρα από ένα όμορφο ρεφρέν θα οδηγήσουν σε ένα από τα πιο μελωδικά solo κιθάρας. Δεν ξέρω αν έχετε ξανακούσει τον Στέλιο τόσο απαλό και θα το διαπιστώσετε.
“Legacy of Night”: Δυναμικό κομμάτι και το riff αρκετά κολλητικό ώστε να μείνει στο μυαλό με τη μία. Όχι πολύ γρήγορο τραγούδι, αλλά ένα έξυπνο tempo που δεν κουράζει.
“Call of Nature”: Η δεύτερη μελωδικότερη στιγμή του δίσκου. Ντουέτο του Στέλιου μαζί με την υπέροχη φωνή της Liv Kristine που δίνει χρώμα στο τραγούδι. Η μουσική που τους συνοδεύει σε πάει σε άλλες εποχές και αποδεικνύει ότι δεν χρειάζονται παντού solo.
“Racing with Destiny”: Το συγκεκριμένο είναι ίσως το ταχύτερο κομμάτι. Μια κιθαριστική μελωδία που σε παρασύρει, τύμπανα δίχως σταματημό και πολύ δυναμικά φωνητικά. Η προσωπική νότα της μπάντας δεν αφήνει περιθώρια να σκέφτεσαι άλλους μουσικούς. Χώρια την εναλλαγή κιθάρων στο solo. Έχει να πέσει πολύ repeat...
“You Won’t Break Me Down”: Οι μεγάλες εταιρίες τέτοιου είδους κομμάτια τα βάζουν για single και αν το εννοήσετε ως ασήμαντο θα κάνετε λάθος. Πολύ έξυπνο riff για να σε παρασύρει και ένας απλός ρυθμός ακόμα και στο ρεφρέν για να φτάσεις στο συμπέρασμα ότι τα απλά αξίζουν πολύ.
“Black Pearl”: Αν αφεθείς στα πρώτα δευτερόλεπτα θα βιαστείς να πεις ότι η μπάντα μεταπήδησε στο prog. Αν το λάβεις όμως ως μέρος του συνόλου θα καταλάβεις ότι πρόκειται για την πιο σκοτεινή εισαγωγή που έχουν γράψει οι Emerald Sun.
“Metal Dome”: Το ομότιτλο κομμάτι έχει και τον πιο στακάτο ρυθμό. Πιανάκι και κιθάρες αλά Savatage και να μην σου βγαίνει ο ρυθμός (πάνω – κάτω και ξανά…) από το μυαλό. Αλλά πάντα ως μουσική επικαλυπτόμενη από την σφραγίδα του ήχου της μπάντας.
“Rebel”: Ακούγοντας αυτό το πανέξυπνο riff θα χαμογελάστε ευχάριστα, δεν θα σας πω από που είναι εμπνευσμένο, αλλά θα σας πω ότι το rock attitude του κομματιού δεν χαλάει την ατμόσφαιρα, αντιθέτως ξεκουράζει και σε παρασύρει με τα γρήγορα του σημεία.
Ο λαός σοφά λέει ότι μία ίσον καμία, αλλά δεν μπορώ να κρύψω την πρώτη πολύ θετική εντύπωση που μου έχει δημιουργηθεί. Έχω καταλάβει πάντως από αυτές τις συνθέσεις ότι οι Emerald Sun έχουν κάνει αυτό το επόμενο βήμα που απαιτείται από μια μπάντα. Ξέρουν που πατούν και τι τους γίνεται και όσοι τους ακολουθείτε μπορώ να σας πω ότι θα ικανοποιηθείτε. Κάντε λίγο υπομονή ακόμα μέχρι την κυκλοφορία του δίσκου, διότι ως γνωστόν «το καλό πράγμα αργεί».
Για το RockOverdose.gr: Γιάννης Κουτσουσίμος
Comments
