Πέμπτη βράδυ, ανήμερα της ονομαστικής μου εορτής, ύστερα από μια κουραστική μέρα στην δουλειά, όλοι οι δρόμοι με οδήγησαν στο Floyd.
Κάπου περίπου στις 19.30 έφτασα στο μαγαζί όπου ήδη η ουρά είχε φτάσει μέχρι το επόμενο στενό, με κόσμο να περιμένει από τις πολύ μεσιμεριανές ώρες, σε μία μικρή συζήτηση που είχα με τον κόσμο, ανυπομονώντας να ανοίξουν οι περιβόητες πόρτες. Το μαγαζί λοιπόν τίγκα για άλλη μια φορά.
Αν και οι Epica ήρθαν ξανά πρόσφατα στην χώρα μας και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2022 εν όψει του Release Festival, δεν ήταν κάτι το οποίο κράτησε πίσω τους πιστούς fan. Προσωπικά τους έχω παρακολουθήσει το 2017 και φυσικά το 2022, ωστόσο η κάθε φορά είναι σαν πρώτη φορά.
Για άλλη μια φορά εντυπωσιακή η Simone , έλαμπε πραγματικά πάνω στην σκηνή και μας μάγεψε με την αγγελική φωνή της.
Ωστόσο μία έκπληξη της τελευταίας στιγμής μας περίμενε, όταν ανακοινώθηκε η έκτακτη απουσία του κιθαρίστα Μark καθώς γέννησε η σύζυγος του, με την σκυτάλη να περνάει προσωρινά στον Asim Searah όπου σίγουρα τον ''αντικατέστησε'' επάξια τόσο κιθαριστικά όσο και φωνητικά ο οποίος γιόρτασε και τα γενέθλιά του μαζί μας.
Ο ήχος κρύσταλλο και το show καταπληκτικό, όλα τα μέλη της μπάντας ενωμένα τόσο μουσικά όσο και παρουσιαστικά.
Και τα έξι μέλη του συγκροτήματος βρέθηκαν σε εξαιρετική φόρμα με απίστευτο κέφι, με συνεχή πειράγματα και αστεία μεταξύ τους και ασταμάτητη κίνηση πάνω στην σκηνή, προσθέτοντας ο καθένας το δικό του λιθαράκι για το τελικό, άριστο αποτέλεσμα.
Τα εντυπωσιακά περιστρεφόμενα πλήκτρα του Κόεν δεν θα μπορούσαν να λείπουν από την σκηνή, αληθινός showman δεν σταμάτησε λεπτό να χτυπιέται πίσω από τα πλήκτρα του, ενώ είχε συχνές εξορμήσεις μπροστά στην σκηνή φυσικά με τα κρεμαστά του πλήκτρα που κοίτα να δεις πως τα λένε.....
Ευτυχώς τουλάχιστον αυτή την φορά δεν έκανε βουτιά στο κοινό, όπως κάνει συνήθως, μιας και το μαγαζί δεν είχε πολλά περιθώρια για τέτοια καθώς όπως είπα και παραπάνω ήταν τίγκα.
Οι Epica έπαιξαν συνολικά για μιάμιση ώρα και κατά την γνώμη μου η συνολική εμφάνιση τους ήταν άριστη.
Έπαιξαν ένα ξεχωριστό setlist για την εμφάνιση τους στην χώρα μας όπως "Victims of contingency", "The final lullaby", "Skeleton key", φυσικά το "Rivers" όπου εδώ να σημειώσω παρατήρησα μεγάλη συγκίνηση από το κόσμο. Στο δε "Cry for the Moon", δε νομίζω να υπήρξε πολύς κόσμος που δεν παρασύρθηκε από την επωδό "Forever And Ever".
Μας αποχαιρέτισαν με το "Consign to oblivion" και στο τέλος υποκλίθηκαν μπροστά μας, ευχαριστώντας μας για την ακόμα μια φορά στήριξη μας και αγάπη μας, ανταποδίδοντας με μια καρδιά στην οθόνη πίσω με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας.
Για το Rock Overdose,
Δήμητρα Κοένκα
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
