Oι Evanescence είναι μια ξεχωριστή περίπτωση συγκροτήματος. Είχαν την τύχη να κάνουν ένα κοσμογονικό μπαμ το 2003, ένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτα όλων των0 εποχών με το “Fallen”. Η επιτυχία τους ήταν παγκόσμια, τα ραδιόφωνα τούς έπαιζαν ολημερίς. Εκεί ήταν και η ατυχία τους βέβαια. Πολύ βαρύ φορτίο κουβαλούσαν, όλοι περίμεναν ανάλογη συνέχεια. Εν τέλει, το “Fallen” δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Ρωτήστε τον οποιονδήποτε μέσα από ποια κομμάτια έμαθε τους Αμερικάνους, κάποιο hit του εν λόγω δίσκου θα σας πει. Με τα χρόνια, τα κλισέ περί μουσικής για δεκαπεντάχρονα, pop κονσέρβας, εμπορικοί και ραδιοφωνικοί έδιναν κι έπαιρναν.
Ήταν και κάτι αμφιβόλου ποιότητος, και με πανάκριβο εισιτήριο, εμφανίσεις τους επί ελληνικού εδάφους και οι φωνές ολοένα και πλήθαιναν. Αισίως φτάσαμε και την 5η μέρα του Ιούνη. Η παρέα της Amy Lee επέστρεψε μετά από 5 χρόνια, με αξιόλογο δίσκο (“The Bitter Truth”) και ανανεωμένη σύνθεση, καθώς η Jen Majura δεν βρίσκεται πια εντός μπάντας.
Οι Yonaka κλήθηκαν αυτή τη φορά να ανοίξουν για τους Evanescence. Δεν είχα ακουστά το συγκεκριμένο συγκρότημα προηγουμένως, οπότε η πρώτη μας γνωριμία θα ήταν στην Πετρούπολη. Πρόκειται για Βρετανούς από το Brighton, με γυναικεία φωνητικά από την Theresa Jarvis, μόλις 7 χρόνια από την ίδρυσή τους και με δύο πλήρεις δισκογραφικές δουλειές στο ενεργητικό τους. Οι συνθέσεις τους κινούνται κάπου ανάμεσα στο indie και alternative rock (“Seize The Power”) και σε ένα κράμα σκοτεινής electro-pop με κάποια heavy riffs (“Rockstar”).
Αυτό που είδα για μισή ώρα περίπου, με άφησε παγερά αδιάφορο, δεν είναι της αρεσκείας μου ηχητικά κι αισθητικά και σε σημεία ήταν μέχρι κι ενοχλητικό. Σε κάποια κομμάτια πάντως, το κοινό έδειξε να γουστάρει (το “F.W.T.B.” ένα από αυτά), χωρίς ακόμα να μπορώ να καταλάβω το λόγο. Εν πάσει περιπτώσει, οι Yonaka έτσι θέλουν να παίζουν, αυτή είναι η πρότασή τους για το rock του σήμερα, αρέσκονται στον πολύ ψηφιακό και μοντέρνο ήχο, έχουν μπροστά στη μίξη τους τα ντραμς και όποιος θέλει ακολουθεί. Εγώ μάταια περίμενα να βρω κάτι ενδιαφέρον στη μουσική τους, αλλά δεν… Να σας πω όμως κάτι, από τη στιγμή που μια μερίδα ακροατών, που πλήρωσε ένα σεβαστό ποσό για να βρεθεί στο Θέατρο Πέτρας, πέρασε ευχάριστα, εμένα μου περισσεύει. Στις μικρότερες ηλικίες έχουν πέραση, εμείς πάμε για άλλα.
Όπου άλλα, Evanescence, έπρεπε να φτάσουμε 2022 και στην πέμπτη τους επίσκεψη στη χώρα μας για να πάρω την απόφαση να ανέβω στα βουνά να παρακολουθήσω τη μπάντα της Amy Lynn Lee. Χωρίς να έχουν τρομακτικά πολύ κόσμο από κάτω, αλλά με ενθουσιασμό και χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, κάνουν την έναρξη του δικού τους set με το “Broken Pieces Shine”. Είναι καλοστημένοι, έχουν πάρα πολύ καλό ήχο και όταν τα φώτα πέφτουν πάνω στην Amy έρχεται αποθέωση. Συνέχεια ανάλογη με το “Made of Stone” και εξαρχής είναι ξεκάθαρο το εξής, οι Evanescence ουσιαστικά είναι η Amy Lee. Εκείνη τραβάει την προσοχή, αυτή οδηγεί και τα υπόλοιπα μέλη κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους εκτελεστικά, χωρίς να έχει κάποιος το εκτόπισμα ή την προσωπικότητα να ξεχωρίσει.
Το ”Take Cover”, ίσως η πιο αδύναμη στιγμή της βραδιάς, θα μπορούσε άνετα να λείπει και τη θέση του να πάρει ένα ακόμα κομμάτι από το “Fallen”, αλλά ακολουθεί το “Going Under” για τον πρώτο μεγάλο χαμό. Και λέω τον πρώτο, διότι υπήρχαν πολλές πραγματικά αξιόλογες στιγμές. “Lithium”, “Wasted on You”, “Better Without You”, “Call Me When You're Sober” και “Imaginary” αποδόθηκαν εξαιρετικά, με την Lee να αναλαμβάνει και το πιάνο όποτε το απαιτούσε η περίσταση. Το κυρίως set, που απαριθμούσε 16 κομμάτια, κλείνει με το “Bring Me to Life” φυσικά. Δυστυχώς, η απουσία δεύτερων αντρικών φωνητικών αφαίρεσε λίγο από την ομορφιά του. Εκτιμώ πως αν κάποιος είχε αναλάβει το ρόλο του Ben Moody, θα είχαμε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα ζωντανά. Το δίπολο των “My Immortal” και “Blind Belief” ρίχνει την αυλαία μετά από σκάρτη μιάμιση ώρα. Οι ηλεκτρικές κιθάρες στο πρώτο ήταν μια ωραία έκπληξη και ανέβασαν μια σύνθεση που από μόνη της είναι μαγευτική ούτως ή άλλως.
Σε γενικές γραμμές, ήταν μια πολύ καλή εμφάνιση από τους Evanescence. Προσφέρουν ένα επαγγελματικό και τίμιο θέαμα, χωρίς να είναι κάτι αξιομνημόνευτο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι και για τα αρνητικά σχόλια του παρελθόντος, αν και δεν ήμουν παρών. Θα συμφωνήσω πως η τιμή του εισιτηρίου κρίνεται κάπως τσιμπημένη γι’ αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θα αλλάξει γιατί όπως και να το κάνουμε και ό,τι άποψη κι αν έχει κανείς για το συγκρότημα, οι Evanescence είναι ένα μεγάλο όνομα παγκοσμίως. Να προσθέσουμε πως αυτή ήταν και η παρθενική τους εμφάνιση με τον κιθαρίστα Tim McCord και τη μπασίστρια Emma Anzai, ενώ ζωντανή πρεμιέρα έκανε και το “Feeding the Dark”. Εκτιμώ πως όσο έρχονται οι Αμερικάνοι στη χώρα μας, θα παρουσιάζουν κάτι καλό, αλλά με ταβάνι. Όποιος θέλει παίρνει.
Setlist:
- Broken Pieces Shine
- Made of Stone
- Take Cover
- Going Under
- The Game Is Over
- Lithium
- Wasted on You
- Feeding the Dark
- Weight of the World
- End of the Dream
- Far From Heaven
- Better Without You
- Call Me When You're Sober
- Imaginary
- Use My Voice
- Bring Me to Life
Encore:
- My Immortal
- Blind Belief
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός -https://www.facebook.com/JohnMetalmanPhotography
Comments
