Παρασκευή, 6 Μαρτίου, λίγο πριν τις 18:00 και βρίσκομαι έξω από τα Underground Music Studios στο Περιστέρι. Ο λόγος; Απόψε θα ακούσουμε για πρώτη φορά τη νέα κυκλοφορία των Fallen Arise ονόματι “Enigma”. Έχω κουράσει με το να αναφέρω πόση χαρά και τιμή νιώθω όταν παρευρίσκομαι σε προακροάσεις δίσκων, αλλά το συναίσθημα κάθε φορά παραμένει το ίδιο αφού είναι μοναδικές οι στιγμές που ακούς για πρώτη φορά το δημιούργημα μιας μπάντας, αντιδράς μπροστά τους αυθόρμητα και η μπάντα εισπράττει από σένα γνήσια ερεθίσματα. Ανεβαίνοντας στον χώρο του studio σύσσωμη η μπάντα μας υποδέχθηκε θερμά, ενώ είχαν ήδη συγκεντρωθεί και άλλοι εκλεκτοί εκπρόσωποι περιοδικών του χώρου.
Οι symphonic metallers Fallen Arise δεν χρειάζονται πλέον πολλές συστάσεις αφού έχουν ήδη διανύσει μια σημαντική πορεία από το 2009 που δημιουργήθηκαν μέχρι και σήμερα. Το 2011 μας συστήθηκαν με το πρώτο τους E.P. ονόματι “Eternal”. Δύο χρόνια μετά, το 2013, επανέρχονται με το “Ethereal” το οποίο αποτέλεσε την πρώτη full length δουλειά τους. Δεν αργεί να έρθει και ο δεύτερος studio δίσκος τους “Adeline”, το 2015. To καλοκαίρι του 2016 ξεκινούν να συνθέτουν κομμάτια για τον νέο τους δίσκο, ένα χρόνο μετά ξεκινούν και τις ηχογραφήσεις οι οποίες κράτησαν σχεδόν ένα χρόνο και έτσι τους βρίσκουμε στο σήμερα, έχοντας στις αποσκευές τους το “Enigma” το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 10 Απριλίου από τη ROAR! Rock of Angels Records.
Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει κάποιες αλλαγές και στο line up της μπάντας αφού πλέον συναντάμε δύο νέα μέλη, τους Spyros Vasilakis και Jason Ioakeim σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα. Στον δίσκο συμμετείχαν οι Paul Culley και Giacomo Paradiso σε μπάσο και κιθάρα, ενώ στα φωνητικά παραμένουν οι Fiona Creaby (η οποία για σοβαρούς επαγγελματικούς λόγους δεν κατάφερε να έρθει από την Αγγλία για την προακρόαση) και Vlasis K, στα drums ο Marios K. και στα keyboards η ψυχή της μπάντας, ο Gus Dibelas. Η μίξη του δίσκου έγινε από τον John Mcris στα Hell’s Kitchen Recording Studio στην Αθήνα ενώ το mastering έγινε από τον Tony Lindgren στα Fascination Street Studios (Örebro, Sweden). Τη φωτογράφηση ανέλαβε ο διάσημος Patrick Ullaeus, το δε εξαιρετικό artwork ανήκει στον Paul Culley.
Η συνέχεια ανήκει στη μουσική και το “Enigma” άρχισε να μας ξεδιπλώνεται κομμάτι κομμάτι μπροστά μας. Ο δίσκος αποτελείται από 10 συνθέσεις οι οποίες σου δίνουν την αίσθηση ηχητικά και στιχουργικά πως είναι μικρές αυτοτελείς ιστορίες οι οποίες προσπαθούν να απαντήσουν στα «αινίγματα» και στις αναζητήσεις της ζωής. Μετά από την instrumental εισαγωγή “In Adentu Deorum”, μας συστήνεται το ομώνυμο “Enigma” που μας συνεπήρε με την μελωδικότητα του και την υπέροχη εναλλαγή καθαρών και brutal φωνητικών από Fiona και Vlasi. Αξίζει να σημειωθεί πως η μπάντα μας επιφύλασσε αρκετές εκπλήξεις κατά τη διάρκεια της προακρόασης: αρχικά μας έδωσαν τους στίχους των κομματιών του δίσκου κάτι που προσωπικά με εντυπωσίασε αφού έδινε άλλη διάσταση στην προακρόαση η ανάγνωσή τους.
Επίσης είχαμε τη χαρά να δούμε το πρώτο video clip από το “Enigma” (τη σκηνοθεσία του οποίου ανέλαβε ο μετρ του είδους Patric Ullaeus) που θα ανέβει επίσημα στις 9 Μαρτίου. Και το όνομα αυτού: “Reborn”. Όπως μας ανέφερε ο Gus αποφάσισαν να βγάλουν πρώτα το “Reborn” γιατί αυτό το κομμάτι αποτελεί το 1ο εγχείρημα της μπάντας να πάει αλλού τη μουσική της, συνδυάζοντας διάφορα στοιχεία και αγγίζοντας περισσότερο μια ποπ αισθητική. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα κομμάτι που ξεχειλίζει από τη διάθεσή τους για «αναγέννηση»; Συνέχεια με το “Forsaken” που ρίχνει τους τόνους στην αρχή και μας ταξιδεύει με τα ονειρικά φωνητικά της Fiona. Το 5ο στη σειρά κομμάτι που ακολούθησε με συνεπήρε πραγματικά. Το “Embers” έχει καταιγιστικά drums, φοβερή μελωδία στο refrain, υπέροχα τα φωνητικά του Vlasi στα κουπλέ (ενώ συνήθως τον συναντάμε στο refrain) και έντονο το ορχηστρικό στοιχείο. Αυτό το κομμάτι για μένα τα είχε όλα. Μια πιο Stratovarius αισθητική στα πλήκτρα μου έδωσε το “Without Disguise” το οποίο έχει έντονο το power στοιχείο μέσα του. Ακολουθεί το άκρως μελωδικό “Released” με το ωραίο του tempo στο refrain και το δυναμικό του σόλο κιθάρας. Είχα ήδη εντυπωσιαστεί από τα κομμάτια του δίσκου μέχρι που μπαίνει το “Forever Winter” για να μπορέσω να πω με σιγουριά πως αυτό εδώ το κομμάτι είναι μακράν το αγαπημένο μου. Τι να σχολιάσω για αυτό το κομμάτι; Την παραμυθένια του εισαγωγή, την θεατρικότητα του, τα επικά σημεία που το απογειώνουν, τα αναγεννησιακά/μεσαιωνικά του στοιχεία που σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές ή τα ορχηστρικά μέρη που το ντύνουν υπέροχα; Για μένα είναι το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου και ανυπομονώ να το δω και live.
Λίγο πριν το τέλος, την παραμυθένια ατμόσφαιρα έρχεται να ενισχύσει το “Horizon” όπου η φωνή της Fiona σαν ξωτικό μας ταξιδεύει υπό τους ήχους της ακουστικής κιθάρας και τον κυμάτων της θάλασσας. Αυτό το κομμάτι μου έδωσε κάτι από την ατμόσφαιρα του “The Bards’ Song” των Blind Guardian. Την ηρεμία της θάλασσας έρχεται όμως να αναταράξει η «καταιγίδα» που ακούει στο όνομα “The Storm Inside”. Φοβερές και εδώ οι εναλλαγές στον ρυθμό, με τα πλήκτρα και τα drums να δίνουν κάτι από την εισαγωγή του “Roll the Fire” των Conception. Εξαιρετικό κομμάτι, αρκετά δυνατό και αποτελεί σίγουρα το ιδανικότερο κλείσιμο.
Το “Enigma” κύλησε σαν νεράκι, με όλα τα κομμάτια να έχουν απόλυτη αρμονία και συνοχή μεταξύ τους, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Οι Fallen Arise συνεχίζουν να παίζουν συμφωνικό/ορχηστρικό metal αλλά στο “Enigma” φλερτάρουν πλέον και με άλλα είδη διαμορφώνοντας και εξελίσσοντας τον ήχο τους. Περιορίζονται τα ορχηστρικά μέρη και ακολουθούν μια πιο ραδιοφωνική προσέγγιση σε κάποια κομμάτια, χωρίς να λείπει καθόλου η ατμοσφαιρικότητα και η επιβλητικότητα στη μουσική τους. Η εναλλαγή των καθαρών ονειρικών φωνητικών της Fiona με των brutal φωνητικών του Vlasi απογειώνουν τα κομμάτια, τα drums και το μπάσο κρατάνε τον δυναμισμό στα ύψη, η κιθάρα μας δίνει φοβερά σολαρίσματα και τα πλήκτρα ντύνουν τον δίσκο με τη μαγική τους ατμόσφαιρα.
Αξίζουν πολλά μπράβο στη μπάντα που πήγε τον ήχο της αρκετά βήματα μπροστά και εμείς δεν μπορούμε παρά να αναμένουμε με αγωνία την επίσημη κυκλοφορία του “Enigma” ώστε να το λιώσουμε στις ακροάσεις.
Για το Rock Overdose,
Τζοβάνα Σπήλιου
Comments
