20 χρόνια Firewind και σε αυτή την επέτειο δε θα μπορούσαμε να λείψουμε σε καμμιά περίπτωση! Βλέπεις, μαζί τους μεγαλώσαμε οι περισσότεροι metalers εξ' ημών και αυτός είναι ένας απ' τους αρκετούς λόγους που τους θεωρούμε φίλους και συνοδοιπόρους στις στιγμές που η μουσική τους μας κράτησε συντροφιά.
Στο στέκι της Λιοσίων είχαν από πολύ νωρίς στήσει ουρά πολλές/οί φίλες/οι και οπαδοί του συγκροτήματος, "πάνοπλοι" με κάθε λογής merch του group για υπογραφές, φωτογραφίες και κουβέντα καθώς οι Firewind είχαν κάνει ανοιχτό κάλεσμα για meet & greet πριν το party τους. Σπουδαία ευκαιρία μιας και σπάνια μπορείς να πεις μια κουβέντα παραπάνω μαζί με τους μουσικούς πριν το live χαλαρά, πόσο μάλλον όταν τέτοια "πακέτα" στο εξωτερικό τα πληρώνεις λίγο παραπάνω! Εύγε για αυτή την πρωτοβουλία, που έδωσε επιπλέον χαρά σε πολλούς!
Ανάμεσα στο ενθουσιασμένο κοινό μπορούσες να διακρίνεις αρκετούς πιτσιρικάδες, οι οποίοι πολύ πιθανόν όταν οι Firewind ξεκινούσαν ήταν αγέννητοι, αλλά και πιο παλιές καραβάνες του χώρου που κυριολεκτικά έχουν ζήσει την εξέλιξη του group από τη γέννησή του μέχρι σήμερα. Όλοι μαζί μια οικογένεια, η οικογένεια των Firewind και των συνοδοιπόρων τoυ Κώστα Καραμητρουδη, που κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο που είχε από μικρός, περνώντας κυριολεκτικά διά πυρός και σιδήρου ή "Between Heaven And Hell" και κατακτώντας παγκόσμια αναγνώριση ως πρεσβευτές του ελληνικού metal στο εξωτερικό!
Η συναυλία ξεκίνησε στις 22:00 ακριβώς, με τα μέλη του group να ανεβαίνουν ένα προς ένα στη σκηνή, έτοιμοι να τα δώσουν όλα! Ήταν η πρώτη φορά θα βλέπαμε τους Firewind ως τετράδα, χωρίς πλήκτρα και δεύτερη κιθάρα, αλλά με το νέο τραγουδιστή τους, κι αυτό από μόνο του ήταν ένα σημαντικό κίνητρο για να τους ξαναδούμε διαφορετικούς και ανανεωμένους!
Οι πιο σταθερές αξίες του συγκροτήματος πλέον, βγήκαν πρώτοι στη σκηνή! Η ήρεμη δύναμη στο μπάσο, Πέτρος Χριστοδουλίδης απ' τη μια, που κρατά το ρυθμό στο πλευρό του Gus G. όλα αυτά τα χρόνια, κι απ' την άλλη ο Johan Nunez - το οργισμένο νιάτο, που με το πέρασμα των χρόνων έχει κάνει σπουδαία εξέλιξη ως drummer - όπως συνειδητοποιήσαμε καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς.
Η εμφάνιση του νέου frontman Herbie Langhans, συνοδεύτηκε με θερμό χειροκρότημα από το κοινό που τον καλωσόρισε στην πρώτη του εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους μαζί με τους Firewind. Η επιβλητική του κορμοστασιά γέμισε τη σκηνή και η γενικότερη αύρα του, έβγαλε απ΄την πρώτη στιγμή κάτι οικείο και συνάμα άγνωστο, μιας και όλοι περιμέναμε να ακούσουμε πως θα τα πάει και σε live συνθήκες καθώς απ΄τον πρόσφατο δίσκο των Firewind μας είχε κερδίσει.
Ο Gus G. μπήκε στη σκηνή ορεξάτος και χωρίς πολλά πολλά έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσουν με το "Welcome To The Empire" να μας βάζει για τα καλά στο κλίμα σε ό,τι θα ακολουθούσε. Στα καπάκια, "I Am The Anger" και πολύ δυνατή πάσα στο άκρως συναυλιακό "Head Up High"! Καταλαβαίνετε πως ήδη από τα πρώτα τρία κομμάτια έγινε Ο ΧΑΜΟΣ, από κάτω!
Μετά τις απαραίτητες ανάσες για τις τυπικές συστάσεις αφού και officially γνωριστήκαμε, ακούσαμε ένα από τα καλύτερα τραγούδια του πιο πρόσφατου δίσκου τους, το "Devour" και κάπου εκεί διαπιστώσαμε πως σαν τις live εκτελέσεις δεν μπορεί να συγκριθεί κανένα album, καμμιά παραγωγή ... ειδικά αν έχεις τη φωνάρα του Herbie, ο οποίος δεν ήθελε και πολύ κόπο να το απογειώσει!
Συνέχεια με βουτιά στο μακρινό παρελθόν με το "Destination Forever", που παρά τα 20 χρόνια απ' την πρώτη φορά που πρωτοβγήκε αποτελεί ένα διαχρονικό κομμάτι που ξεχωρίζει - ειδικά live! Δε χρειάζεται να πούμε πως τα δάχτυλα του Gus G. έχουν πάρει φωτιά, ενώ κάθε riff σαν φλόγα φέρνει τους λάτρεις της κιθάρας από κάτω ... σε έκσταση!
Λίγο πριν το κλείσιμο της πρώτης ώρας ακούσαμε επίσης και το πιο πρόσφατο "Orbitual Sunrise" αλλά και το εμπρηστικό "World On Fire" απ' το Days of Defiance (2010). Ακολούθησε ένα εκτενές drum solo απ' τον παιχταρά Johan Nunez που προσπάθησε να ... καταστρέψει τα drums με όλη του τη δύναμη, θα μπορούσε να τα είχε σπάσει στην κυριολεξία, ωστόσο αυτό που ήθελε το κατάφερε κερδίζοντας το θαυμασμό μας και αποδεικνύοντας πως έχει κάνει τεράστια πρόοδο όλα αυτά τα χρόνια!
Το δεύτερο μέρος της μέχρι στιγμής καταπληκτικής εμφάνισης των Firewind ήταν ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ!
Ο Gus G. άναψε το φιτίλι προτρέποντας το κοινό σε κυκλικό mosh pit ... με τί αλλο;;; "The Fire And The Fury"!!! Απερίγραπτα σκηνικά από κάτω για το ξεσηκωτικό instrumental κομμάτι στο οποίο στέναξαν οι χορδές και η κιθάρα πήρε φωτιά, βγάζοντας καπνούς ακόμη και χωρίς να χρειάζεται η βοήθεια των τεχνικών εφέ!
Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, δείχνοντας μια επιμέλεια από πλευράς των καλλιτεχνών που επιθυμούν να δώσουν στο κοινό τους μια αξέχαστη εμπειρία. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως το show των Firewind, ήταν το πιο φαντασμαγορικό που έχουμε δει ως τώρα καθώς συνοδευόταν από εκπληκτικά εφέ, με καπνούς, φώτα και σκηνικά που αρμόζουν σε ένα συγκρότημα που έχει πλέον την απαραίτητη εμπειρία να δώσει στο σύνολο της εμφάνισής της - το κάτι παραπάνω και να την ξεχωρίσει.
Και ενώ έχουμε πάρει φόρα για τα καλά ... να το και το "Ode To Leonidas" να μας ξεσηκώσει ακόμη περισσότερο, "Overdrive" και στα καπάκια "Mercenary Man"! Μια τετράδα από τραγούδια- ΦΩΤΙΑ που δεν αφήνουν κανένα με τα πόδια στη γη.... Απογείωση!!!
Η ώρα της μπαλάντας είχε φτάσει... οι φακοί απ' τα κινητά ανάβουν ελλείψει αναπτήρων και το "Lady Of 1000 Sorrows" κατακλύζει την ατμόσφαιρα με έναν Herbie Langhans να ξεδιπλώνει άλλη μια πτυχή του εκπληκτικού ταλέντου του, αφού έβγαλε το αρμόζον συναίσθημα και το μετέδωσε άριστα. Μοναδική στιγμή, που ανέδειξε εξίσου και ο κρυστάλλινος ήχος που απλωνόταν στο χώρο δίνοντας μια αίσθηση πως βρίσκεσαι σε ανοιχτό venue ...
Ακολούθησαν το "Break Away", λίγο πριν έρθει το "Between Heaven And Hell" από το ομότιτλο debut που έχει λατρευτεί όσο λίγα, ενώ στο μεταξύ δεν απουσίασαν και οι πιο χαλαρές στιγμές μεταξύ Gus και Herbie, με τον δεύτερο να μας χαρίζει ένα ανέκδοτο αστείο ... δείχνοντας την πιο κωμική πλευρά του, θέλοντας να νιώσει πιο κοντά στο μεσογειακό ταμπεραμέντο, το οποίο δε δίστασε να εκθειάσει ουκ ολίγες φορές με αυτά που έβλεπε να εξελίσσονται κάτω απ' τη σκηνή!
Είχε έρθει η ώρα να ακούσουμε το "Rising Fire", το πρώτο single με το οποίο μας συστήθηκαν οι αναγεννημένοι Firewind και για επιπλέον χορό και κοπάνημα ακολούθησε η διασκευάρα στο 80s hit "Maniac', που παρέσυρε όλους να λικνιστούμε ξέφρενα και με τον Langhans σε ιδιαίτερες χορευτικές φιγούρες!
Κάπου εκεί λίγο μετά τις 23:30 διαπιστώσαμε πως είχε μείνει λίγο ακόμα για το encore που περιείχε τρία τραγούδια - διαμάντια που έκλεισαν ιδανικά την άκρως εκπληκτική εμφάνιση των Firewind επί αθηναϊκού εδάφους, μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια και πολλές αλλαγές! "Allegiance", "Few Against Many" και ΦΥΣΙΚΑ "Falling To Pieces" για να φύγουμε γεμάτοι από μια γαμάτη βραδιά απ' αυτές που μας είχαν λείψει!
Ευχαριστούμε Firewind! Welcome Back on the throne!!!
Για το RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός (John Metalman Photography)
Comments
