Scott Stapp ένας ακόμα αμερικάνος rock star που είχε πολλά προβλήματα όπως και ο συνονόματος Weiland, κάθομαι και σκέφτομαι πως ο τύπος αυτός που πριν κάποια χρόνια καιρό σύρθηκε σε reality μαζί με τη γυναίκα του, το 1999 έγραψε μαζί με τον Tremonti έναν απίστευτο δίσκο. Φυσικά και είχα ακούσει το ντεμπούτο τους χωρίς να έχω ενθουσιαστεί, βρίσκοντας όμως κάποια αγαπημένα τραγούδια και εντοπίζοντας το ταλέντο των ήδη πλατινένιων διαδόχων των Pearl Jam. Και ναι όσο υπερβολικός και αν ακούγομαι ήταν η στροφή των Pearl Jam αυτή σε πιο punk μονοπάτια που έφερε στο mainstream peak τον Stapp με την παρέα του.
Η εισαγωγή του πρώτου single Ηigher σε προδιέθετε για ένα πολύ δυνατό follow up, όπως και το μεσσιανικό video με τις πολύ ωραίες κορασίδες, τους έμπαζε για τα καλά στο club των μεγάλων. Όχι άδικα το Human Clay ήταν υπέροχο από το εναρκτήριο Are you Ready με τον ολομέτωπη επίθεση, το σαρωτικό What if που λανσαρίστηκε επαρκώς στο soundtrack του Scream, τα ποιητικά Beautifull και Say I, οι Creed έβρισκαν τη συνταγή που θα τους έκανε κάτι περισσότερο από κλώνους του Eddie Vedder. Mεγάλη στιγμή το Morrison-ικό Faceless Man, όπως και η μπαλάντα εκατομμυρίων With arms wide open που τραγουδήθηκε και χλευάστηκε όσο καμιά άλλη εκείνα τα χρόνια.
Η επιτυχία φυσικά αλλοτρίωσε τον ασταθή χαρακτήρα του Stapp, φούσκωσε το εγώ του και μαζί με τις πολλές καταχρήσεις, την μεγάλη έκθεση στα media και τις ατυχείς δηλώσεις τον έβαλαν στο στόμα της τρέλας στην πορεία των χρόνων. Κανείς φίλος του αμερικάνικου ήχου δεν μπορεί να αμφισβητήσει όσο αντιπαθής και να του είναι ο frontman των Creed πως το Human Clay είναι από τους δίσκους που στιγματίζουν. Ο ανθρώπινος πηλός, τους έπλασε τους άνδρωσε, τους έκανε μεγάλους, οι ίδιοι όμως κατέληξαν και πάλι στη λήθη της λάσπης μετά τις πρώτες δυνατές μπόρες. Προσφάτως ακούστηκε πως είναι έτοιμοι για ένα νέο reunion αυτή τη φορά με άλλους όρους και αρκετά πιο ώριμοι από την προηγούμενη φορά..
Comments
