H ιστορία του ροκ είναι γεμάτη από τραγωδίες, συγκυρίες και τυχερά γεγονότα, σωστοί άνθρωποι στη σωστή στιγμή, κάποιοι χάνονται στη λήθη και κάποιοι αρπάζουν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Η επιτομή όλων αυτών είναι οι Mother Love Bone και οι Pearl Jam. Οι πρώτοι αφού θρηνούν τον τραγουδιστή τους και λίγο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους βρίσκουν τον Vedder και καταλήγουν σε μια από τις μεγαλύτερες μπάντες που πέρασε από αυτόν τον πλανήτη.
Ας δούμε όμως ποιος ήταν ο fallen hero και άτυχος της ιστορίας Andy Wood, σε μια πόλη που η συννεφιά πήγαινε πάντα μαζί με την ηρωίνη, τους βγαλμένους από τραγωδία στίχους και τα ριφ των Sabbath. Ο Andy είχε άλλο ταπεραμέντο. Συγκάτοικος με τον Chris Cornell, λάτρης του glam, είχε αφίσες των Bowie, Μarc Bolan και Elton John στο δωμάτιο του.
Γεννημένος περφόρμερ, έβαφε το πρόσωπό του και χαμογελούσε διαρκώς, ήταν ένα διαστημικό παιδί των λουλουδιών. Ο ήχος των Mother Love Bone πολύ πιο hard rock και party από ότι των υπόλοιπων τέκνων του Seattle, προσεγγίζει τις πολυεθνικές που τους θεωρούν ως το next big thing.
Δυστυχώς, ακόμα και για έναν τόσο θετικό πλάσμα η ηρωίνη γίνεται το σκοτάδι που καταπίνει τη λάμψη του και τον παίρνει μαζί της. Μετά από δύο χρόνια ο Jerry Cantrell θα γράψει το απόλυτο τραγούδι των Alice in Chains, Would?, ως φόρο τιμής για τον φίλο του...
Επίσης, για αυτόν δημιουργήθηκε το project Temple of the Dog ,αυτή η μοναδική συνεργασία μεταξύ των κολοσσών Soundgarden και Pearl Jam.
Για όσους φυσικά δεν γνωρίζουν το ταλέντο των Mother Love Bone, νομίζω, πως είναι καιρός να το ανακαλύψουν και σε αυτό θα συνδράμει ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για το αγαπημένο γελαστό αγόρι του Seattle. Ο μεγάλος αυτός τραγουδιστής πέθανε μόλις 24 ετών. Φανταστείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία αν δε συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Βαρύ, αλλά ίσως ο Eddie Vedder δούλευε ακόμα σε εκείνο το βενζινάδικο και έκανε surf κάπου στην California…