Ο χρόνος είναι σχετικός μπροστά στο μεγαλείο της τέχνης, μπροστά στις αναμνήσεις και όλα όσα αυτή προσφέρει, τα αριστουργήματα είναι αειθαλή..έτσι λοιπόν όλοι μας έχουμε να θυμόμαστε διάφορα κ μαζί τους αναρωτιόμαστε πότε πέρασαν 25 ολόκληρα χρόνια..
Θυμάμαι πως ήταν Μάης του 1996 όταν μετά το σοκ του Superunknown που με έκανε να έχω επικές συζητήσεις με τον καλό μου φίλο Βαγγέλη για το ποιος είναι τελικά ο καλύτερος δίσκος του Seattle και ίσως των 90’s, οι μεγάλοι ψυχεδελικοί μάστορες Soundgarden έπαιζαν με ευκολία στην τριάδα..
Τότε ακριβώς σκάσει μύτη το Down on the upside, εμείς βόλτες στο αμάξι στα πάρκα τα βουνά και τις θάλασσες προσπαθούμε να χωνέψουμε τι είναι ακριβώς αυτό που ακούμε, περισσότερο Led Zeppelin, με καθαρότερη παραγωγή και πιο δύστροπες μελωδίες. Βέβαια τα singles από μόνα τους με το Pretty Noose να σε κερδίζει άμεσα, το Blow the outside world να φλερτάρει με Beatles και το Burden in my hand σα να είναι γραμμένο από τον ίδιο τον Jimmy Page σάρωναν το MTV και τα ραδιόφωνα της εποχής. Η ιστορία λέει πως ο τελευταίος πριν την πρώτη διάλυση της μπάντας δίσκος ήταν κυρίως μέλημα του μεγάλου Chris Cornell, βάζοντας αρκετά στο περιθώριο τις αναζητήσεις του Thayil και αποτυπώνοντας την δαιδαλώδη ψυχοσύνθεση της εποχής μεγαλουργεί και πάλι. Το Overfloater είναι το τραγούδι που ακούγαμε με τα φώτα κλειστά, ποίηση και σουρεαλισμός, ατελείωτα βάθη σε ένα ταξίδι στο άπειρο. Οι Soundgarden ήταν τόσο ποιοτικοί, οι πιθανότητες του Zero Chance μπροστά στις σκέψεις απόρριψης μηδενικές, μοναδικό υπνωτικό παραλήρημα στο Tighter and tighter, ναι ο Cornell πετούσε μόνο αλήθειες και εμείς ζούσαμε τους θρύλους της εποχής. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν Superunknown αλλά πως μπορείς να συγκρίνεις δύο μεγάλα βουνά, πάλι από ψηλά θα σε αντικρίζουν, μαγικό στην εσωστρέφεια του με δεκαέξι τραγούδια έκλεινε με το παράπονο του Bootcamp και μας έκαιγε τα μυαλά όπως έκαψε και τους δημιουργούς του.
Οι Soundgarden θα έκλειναν τον πρώτο τους κύκλο απότομα λίγο αργότερα, ακριβώς στο απόγειο, ιστορικά ίσως να μην θυμόμαστε τόσο έντονα το Down on the upside όσο τα Bad motorfinger, Superunknown. Στο μυαλό μου θα είναι καρφωμένο ως το soundtrack των απογευμάτων εκείνου του καλοκαιριού, ατενίζοντας τις θάλασσες του θρακικού πελάγους και περιμένοντας τις νύχτες για να δω καλύτερα το μεγάλο άστρο του Cornell..
Hold the potion up
Tear your shadow down
Remember to forget and then rename the shame
I wanna make it right
Comments
