Eίναι πολύ ευχάριστο να βλέπεις ελληνικά συγκροτήματα να αλλάζουν επίπεδο με αργά αλλά σταθερά και σίγουρα βήματα. Οι FORTRESS UNDER SIEGE αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα. Τους έμαθα με το “Atlantis”, τους είδα για το “Atlantis”, τους βρήκα να κυκλοφορούν τώρα και το “Envy”. Progressive/power metal όπως μας αρέσει, αρκετά πιο heavy και Temple αντί για Αn. Με εμφανίσεις και στο εξωτερικό και πιο επαγγελματική προσέγγιση, το Σαββατόβραδο θα πέρναγε μούρλια. Καθώς οι ALCHEMISTS ακύρωσαν λόγω προσωπικών προβλημάτων, οι Sebia θα άνοιγαν τη βραδιά. Αφιερωμένο στους ALCHEMISTS λοιπόν.
Οι νιούφηδες Sebia από την Αθήνα, με τρία χρόνια ζωής στην πλάτη τους, παρουσίασαν το hard rock/metal τους μέσω των συνθέσεων του παρθενικού τους δίσκου, “Acceptance of Reality”. To άλμπουμ κυκλοφόρησε το καλοκαίρι, οι επιρροές τους ποικίλουν, παίζουν ζωντανά όσο περισσότερο μπορούν και προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα προσωπικό ύφος μέσω της μίξης των διαφορετικών ειδών. Μάζευαν όλο και περισσότερο κόσμο κοντά στη σκηνή και από αυτούς θα ακούσεις κι ένα από τα ομορφότερα κομμάτια που βγήκαν από ελληνικό συγκρότημα μέσα στο ’23. Αναφέρομαι στο προτελευταίο που έπαιξαν, το “Ship Lost Through the Mist” αν δεν κάνω λάθος, που με κέρδισε πολύ. Τελείωσαν στις δέκα παρά δέκα, εισέπραξαν δίκαια το χειροκρότημα και έμειναν μαζί με τον κόσμο ως το τέλος της βραδιάς. Μόνο καλά λόγια θα άκουγες γι’ αυτούς στο Temple, όποιον κι αν ρωτούσες.
Το λογότυπο των Fortress Under Siege εμφανίζεται στο πάνω μέρος της σκηνής και τα σκηνικά τους εμπλουτίζονται. Τα μέλη παίρνουν θέσεις και λίγο μετά τις 22.00 μπαίνουν με το εναρκτήριο του “Envy”, “Bring Out Your Dead”. O κόσμος δείχνει αρκετά εξοικειωμένος με το υλικό τους και συνεχίζουν με το, επίσης νέο, “Distant Voices”. Ο Τάσος Λάζαρης έχει κέφια και το συγκρότημα παρουσιάζει ένα best of setlist, με βασικούς πυλώνες τα δυο τελευταία άλμπουμ, ενώ τίμησαν και το “Phoenix Rising”, αλλά και με μία σύνθεση το “The Mortal Flesh Of Love”. Ήδη από την ακρόαση του “Envy” είχα ξεχωρίσει το “Ride The Thunder” και ζωντανά μου άρεσε εξίσου, όπως και τα “Disobey” και “Look At You”.
Με τις συνθέσεις του “Atlantis” πέρασα υπέροχα, καθώς μιλάμε για τον αγαπημένο μου δίσκο. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, οι εκτελέσεις των “Love Enforcer”, “Lords Of Death”, του ομώνυμου και του “Seventh Son” ήταν μπουκιά και συγχώριο από τα έξι μέλη των Αθηναίων, που απέδωσαν, ομαδικά και ατομικά, άψογα το υλικό τους, δίχως κανένα πρόβλημα στον ήχο ή στη σκηνή. Αυτό πιστοποιεί πως τούτη τη στιγμή μιλάμε για μια από τις πιο φορμαρισμένες μπάντες της χώρας και από τις καλύτερες στο είδος της. Θα περίμενα πολύ περισσότερο κόσμο, καθώς η μέρα ήταν ιδανική και τελείωσαν πριν τις δώδεκα, αλλά νομίζω πως μελλοντικά θα έχουμε αρκετές φορές την ευκαιρία να δούμε τους Fortress Under Siege να τα σπάνε. Εκεί θα είμαστε με χαρά.
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
