Οι Γερμανοί FREEDOM CALL επανέρχονται με τον έβδομο στούντιο δίσκο τους.Έχουν περάσει ήδη 14 χρόνια απο τότε που σχηματίστηκαν και συνεχίζουν δυναμικά την πορεία τους.
Χωρίς ποτέ να έχουν καταφέρει να κάνουν το μεγάλο ξεπέταγμα αλλά καταφέρνοντας να κυκλοφορούν ευπρεπέστατους δίσκους,άλλοτε πολύ ενδιαφέροντες άλλοτε λιγότερο.
Το "Land of the crimson dawn" ομολογώ ότι δεν μπορώ να πω με σαφήνεια σε ποιά απο τις δύο κατηγορίες ανήκει αλλά μάλλον τείνει πρός το ενδιαφέρον.Σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα που αν δεν υφίσταντο θα του ανέβαζαν άνετα κατηγορία.
Αλλά ας δούμε τι ακριβώς μας παρουσιάζουν οι FREEDOM CALL σε αυτόν τον δίσκο.Είναι λίγο πολύ γνωστό το ύφος που κινούνται κυρίως,μελωδικό σύγχρονο heavy-power metal που όμως αρκετές φορές δανείζεται συστατικά κι απο το progressive.
Αυτό λοιπόν συμβαίνει κι εδώ,και μάλιστα η ποικιλία είναι ακόμα μεγαλύτερη.Αυτό βέβαια αποτελεί δίκοπο μαχαίρι,γιατί σε άλλους μπορεί να αρέσει να ακούνε διαφορετικά πράγματα σε ένα άλμπουμ,αλλά σε άλλους όπως κι εμένα με χαλάει απο την άποψη ότι ο δίσκος δεν έχει κάποια προσωπικότητα και χαρακτήρα.
Μπορεί κάποιος να βρεί τα πάντα εδώ πέρα,απο heavy-power μέχρι και folk και rock 'n' roll.Ο δίσκος αποτελείται απο 14 κομμάτια,που αντανακλούν στις μουσικές τους τις διάφορες διαθέσεις του συγκροτήματος.
Έτσι ο δίσκος ξεκινά σε ένα στύλ που σίγουρα είναι πιο κοντά στα γούστα μου και μάλλον ταιριάζει και πιο πολύ και στο ίδιο το γκρούπ αφού μου δίνει την εντύπωση ότι αποδίδουν καλύτερα.Τραγούδια αρκετά δυναμικά,έντονες κιθάρες,με στακάτο και γρήγορο ρυθμό,που έχουν αρκετά έντονα prog στοιχεία μαζί με όγκο όμως,με τα πλήκτρα να έχουν κύριο ρόλο σε μερικά απο αυτά.
Σε κάποια απο αυτά δεν διστάζουν να αφομοιώσουν και κάποιες epic επιρροές,ρίχνοντας κάπως την ταχύτητα και προσθέτοντας μια πιο επιβλητική χροιά,χρησιμοποιώντας αρκετά διπλά ρυθμικά φωνητικά.Σε αυτά διακρίνεις πολύ άνετα τις δυνατότητες τους,αφού και συνθετικά και τεχνικά βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Απο κεί και πέρα υπάρχουν και τα κομμάτια που διαφοροποιούνται αισθητά,με ένα εντελώς πιο rock 'n' roll attitude,πολύ απλούστερα συνθετικά,πιο ελαφριά και με πιο party διάθεση.Εκεί δεν βρίσκεις πολλά πράγματα να σου κινήσουν το ενδιαφέρον,τα τραγούδια περνάνε σχεδόν αδιάφορα και ανα μένεις πότε θα επιστρέψουν στο προηγούμενο ύφος.
Αυτό ευτυχώς γίνεται και μάλιστα εμπλούτισμένο και με κάποιες folk πινελιές,που αρχικά ξενίζουν αλλά τελικά καταφέρνουν να ενσωματωθούν ομαλά στα κομμάτια.
Φτάνοντας στο τέλος της ακρόασης ομολογώ ότι ένιωσα λίγο διχασμένος και αναποφάσιστος σχετικά με το πόσο καλός δίσκος είναι το "Land of the crimson dawn" .Σίγουρα διαθέτει μερικά κομμάτια πολύ δυνατά απο όλες τις πλευρές τους,διαθέτει πολυμορφία,άψογη τεχνική απο το γκρούπ,έχει σημεία που σε ξεσηκώνουν αλλά έχει κι αυτά τα τραγούδια που λίγο μοιάζουν αταίριαστα με τα υπόλοιπα κι εμένα τουλάχιστον μου χάλασαν εν μέρει τη γενική καλή εικόνα του δίσκου.
Για πολλοστή φορά θα αναφέρω βέβαια ότι όλα αυτά εναπόκεινται στο προσωπικό γούστο του καθενός απο εμάς,αναμφισβήτητα ο δίσκος αξίζει να ακουστεί και ο ακροατής έχει την επιλογή να κρατήσει ότι του αρέσει απο αυτόν.
Βαθμολογία 70/100
Για το Rockoverdose.gr
Πάνος Warlord Μπούγαλης
