Spread the word around, guess who's back in town!
Επιτέλους! Το Gimme Shelter Film Festival, που λόγω της περσινής καραντίνας αναγκάστηκε να αναβληθεί κάμποσες φορές, ξεκίνησε χθες Παρασκευή 11 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη του Δ.Αθηναίων.
Μπορεί μέχρι τελευταία στιγμή οι άστατες καιρικές συνθήκες μας κράτησαν σε αγωνία, καθώς η καλοκαιρινή μπόρα προσπάθησε να μας χαλάσει τα σχέδια ... δεν λογάριαζε όμως πως η δίψα μας για έξοδο μετά τον πολύμηνο εγκλεισμό μας ήταν ισχυρότερη καθώς ουσιαστικά επρόκειτο για την πρώτη βραδινή έξοδό μας για εναλλακτική διασκέδαση που αυτή τη φορά συνδυάζει live μουσική και κινηματογράφο, στον καταλληλότερο χώρο!
Η πρώτη μέρα του τριήμερου φεστιβάλ είχε την τιμητική του ο Phil Lynott - αποκορύφωμα με την προβολή της ταινίας "Phil Lynott: Songs For While I'm Away", σε πρώτη πανελλήνια προβολή.
Οι πόρτες της Τεχνόπολης άνοιξαν στις 18:30, και έτσι είχαμε τον απαραίτητο χρόνο να επισκεφθούμε την έκθεση φωτογραφίας με τίτλο ¨Fade Away Photo Exhibition”, που φιλοξενεί αντιπροσωπευτικά έργα των φωτογράφων Χρήστου Κισσατζεκιάν, Jo Brent και Lindsay Melbourne, στα οποία απεικονίζονται όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν το GSFF: μουσική, κινηματογράφος και φυσικά τον κόσμο του.
The Boys Are Back In Town
Συνέχεια στο πρόγραμμα, λίγα λεπτά μετά τις 20:00 στην σκηνή που είχε στηθεί ανέβηκαν οι Remember Lizzy, η αξιόλογη ελληνική tribute μπάντα στους θρύλους Thin Lizzy, οι οποίοι ανέλαβαν να "ζεστάνουν" την ατμόσφαιρα πριν την προβολή της ταινίας.
Η προσέλευση του κόσμου μέχρι εκείνη την ώρα ήταν αραιή, ωστόσο αυτό δεν πτόησε τους ορεξάτους μουσικούς να μας φτιάξουν το κέφι! "Επιτέλους live!" αναφώνησε ο τραγουδιστής της μπάντας Μιχάλης Δανδουλάκης, εκφράζοντας τη σκέψη όλων μας!
Δεδομένου των απαραίτητων μέτρων που έπρεπε να ληφθούν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η αλήθεια είναι πως υπήρχε μια περίεργη αίσθηση στην ατμόσφαιρα ...
Καθισμένοι με αποστάσεις και με μάσκες, η αλήθεια είναι πως έναν περιορισμό στην εκδήλωση των εκφράσεων και των συναισθημάτων μας ... τον νιώσαμε.
Είναι η στιγμή που οι στίχοι ... "I can't get over the change in me, αnd I keep on remembering the old days .. " αποκτούν άλλο νόημα, κάνοντάς μας να νοσταλγήσουμε τις παλιές καλές μέρες... που ήμασταν πιο ελεύθεροι!
Οι Remember Lizzy κατάφεραν να μας "ξεσηκώσουν" και να μας ταξιδέψουν νοερά στη χρυσή περίοδο της κλασικής και hard rock μουσικής, δίνοντας ένα αξιοπρεπέστατο show διάρκειας περίπου 45' - που περιελάμβανε ένα best of setlist των αγαπημένων Ιρλανδών.
Έχουμε συνηθίσει κάθε φορά να τους βλέπουμε να εκδηλώνουν έντονα την λατρεία τους για την μπάντα που τους ενέπνευσε ... Οι κιθαρίστες Γιάννης Σίνης και Πάνος Παπαπέτρος τα έδωσαν όλα, ενώ στα drums ο Άκης Γαβαλάς και στο μπάσο ο Νίκος Παπαδόπουλος έδιναν το ρυθμό με πάθος! Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε που αποτελούν μια από τις τρεις κορυφαίες tribute bands της αθηναϊκής σκηνής, αντικειμενικά!
Μπορεί στο τέλος τα χαμόγελα μας να μη φάνηκαν πίσω από τις μάσκες αλλά το χειροκρότημά μας έδωσε ηχηρή απάντηση πως η ανάγκη μας για ζωντανή μουσική ικανοποιήθηκε έστω και υπό αυτές τις συνθήκες!
Άντε και εις άλλα με υγεία ... που λένε!
Λίγο μετά τις 21:00, μπροστά από την οθόνη προβολής πήραν θέση οι: Xάκος Περβανίδης, αρχισυντάκτης του Metal Hammer και παρουσιαστής του TV WAR, Xάρης Συμβουλίδης, μουσικοκριτικός και ραδιοφ. παραγωγός και ο Σάκης Φράγκος, αρχισυντάκτης του RockHard και ραδιοφ. παραγωγός, σε συντονισμό του Δημήτρη Παπανδρέου, εκ των διοργανωτών, οι οποίοι ανέλαβαν να προλογίσουν την ταινία που ακολούθησε.
Καθένας τους έκανε το δικό του προσωπικό σχόλιο από την δική του την σχέση με τους Lizzy και τον Phil και η σύντομη κουβέντα μεταξύ τους, αύξησε την περιέργεια μας εποικοδομητικά για το τι πρόκειται να δούμε στην οθόνη στα επόμενα λεπτά.
Ήρθε λοιπόν η ώρα που ο συννεφιασμένος αττικός νυχτερινός ουρανός ήταν έτοιμος να διηγηθεί την ιστορία ενός ακόμη αστεριού του, μέσα από το φιλμ, που δημιούργησε με πολλή αγάπη η σκηνοθέτης και προσωπική φίλη του Phil, Emer Raynolds.
Μέσα σε 2 ώρες, μπορέσαμε να γνωρίσουμε την πιο ευαίσθητη πλευρά του star, στην πιο ανθρώπινη έκφανσή της αυτή τη φορά, όχι μόνο μέσα από τους στίχους και τη μουσική του αλλά κυρίως μέσα από τους ρόλους του ως στοργικού πατέρα & συζύγου, εγκάρδιου φίλου, ατίθασου έφηβου ... κατανοώντας τη σύντομη ζωή του και απολαμβάνοντας την υπέροχη κληρονομιά που μας άφησε.
Στην ταινία, πέρα από το σπάνιο αρχειακό υλικό που έρχεται για πρώτη φορά στο φως, υπάρχουν συνεντεύξεις από την οικογένειά του Phil, τους συνοδοιπόρους του στους Lizzy, από τον James Hetfield (Metallica), τον Adam Clayton (U2), τον Huey Lewis (Huey Lewis & The News), τη Suzi Quattro, και πολλούς άλλους.
Πιστεύω πως σίγουρα, αρκετοί από εμάς μπορέσαμε να ταυτιστούμε με εκείνο το ευαίσθητο ονειροπόλο αγόρι που μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Δουβλίνου σε δύσκολες εποχές και κατάφερε να γίνει ένα παγκόσμιο rock σύμβολο!
Η ταινία δεν είναι ένα ακόμη ντοκιμαντέρ ή μια προσπάθεια αγιοποίησης του Phil, αλλά αντίθετα είναι μια πολλή καλή ευκαιρία γνωριμίας με τον ίδιο, μέσα από το έργο του που ουσιαστικά ήταν η αποτύπωση της ζωής του. Ο Phil μιλούσε μέσα από τους στίχους του για όσα αισθανόταν, ήταν ένας αντιήρωας, ένας ρομαντικός ποιητής που ως το τέλος έμεινε αυθεντικός.
Όπως ακούσαμε να λέει και ο ίδιος, πάντα προτιμούσε τους ήρωές του λίγο πιο ανθρώπινους, και πιστεύω αυτό προσπάθησε και πέτυχε και έτσι μπορούμε κι εμείς να ακούμε μέχρι σήμερα τη φωνή του και να τρυπώνουμε στις αναμνήσεις όσον έγραψε.
Προσωπικά, η ταινία με "προβλημάτισε" εποικοδομητικά κάνοντάς με για μία ακόμη φορά να αναρωτηθώ για την ουσία της ζωής, την σπουδαιότητα της αγάπης αλλά και της υστεροφημίας, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως ΝΑΙ, καθένας από εμάς μπορεί να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο, με το δικό του τρόπο με όπλο την αγάπη. Αυτό ακριβώς πιστεύω ήθελε να πετύχει και η σκηνοθέτης, συνοψίζοντας το νόημα της ταινίας στους στίχους του Phil Lynnot:
For this is a song for while I'm away/ To say all the things I'd love to say...
Για το RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
* Αξίζει να αναφέρουμε τον άψογο ήχο αλλά και το φωτισμό της σκηνής, η οποία είχε στηθεί σε κατάλληλο σημείο ώστε να υπάρχει πλήρης ορατότητα και καθαρή ακουστική από όλες τις πλευρές. Γενικά ήταν μια άριστη διοργάνωση και από πλευράς εξυπηρέτησης, τηρώντας τα πρωτόκολλα ασφαλείας με διακριτικότητα όσο αφορά τις παρατηρήσεις προς το κοινό.
* Μη χάσετε τις επόμενες μέρες του festival αλλά και την χειμερινή έκδοσή του στο σπίτι του, το Gagarin 205.*
Comments
