Φτάνοντας αρκετά νωρίτερα στην περιοχή της Αττικής, άραξα σε μια κοντινή καφετέρια για διάβασμα και πρώτη μπύρα. Καθώς χανόμουν στον κόσμο του «Το πρόβλημα των 3 σωματων» του Liu Cixin, σε γαλαξίες με 3 ήλιους και ταξίδια με ταχύτητα του φωτός, με έπιασε μια ανησυχία στη σκέψη ότι το Netflix ανέλαβε να το διασκευάσει για τη μικρή οθόνη.
«Ελπίζω τουλάχιστον να του δώσουν επικό soundtrack», σκέφτηκα.
Και εκεί μου ήρθε. Θα δω God Is An Astronaut στο Gagarin, λες να είναι σημάδι; Και πόσο μπορώ να ελπίζω ότι θα με ταξιδέψει το σημερινό live σε άλλο κόσμο;
Με αρκετούς καλλιτέχνες να παίζουν την ίδια μέρα και με ένα τσουχτερό εισιτήριο για live χωρίς support, θεώρησα ότι θα υπάρχει μέτρια προσέλευση. 21:00 που έφτασα απέξω από το χώρο όμως, ο κόσμος είχε ήδη κάνει ουρά μέχρι τη γωνία.
Οι Ιρλανδοί είναι γνωστό ότι είναι master του είδους και δεν αφήνουν ποτέ τη χώρα μας από τις περιοδείες τους, οπότε έχουν χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης. Δε θα μπορούσε ο κόσμος να μη γιορτάσει μαζί τους τα 20 χρόνια πορείας.
Η σκηνή είχε στηθεί με drums, κονσόλα δίπλα στα ντραμς για samples, μπάσο, 4 κιθάρες και 2 πεταλιέρες-διαστημόπλοια.
22:10 έλεγε το timetable που είχαν δημοσιεύσει στη σελίδα της εκδήλωσης αλλά 22:00 ακριβώς ξεκίνησαν οι 3 τους να παίρνουν θέσεις.
Μπήκαν ξεκινώντας το set τους με τα πιο δυναμικά κομμάτια για να μας ζεστάνουν.
Τα drums ήταν τέρμα σφιχτά, η κιθάρα από άλλο κόσμο και το μπάσο βρώμικο και τεράστιο, αλλά χωρίς definition. Κάτι που διορθώθηκε μετά το 4ο κομμάτι περίπου.
Μεγάλος ενθουσιασμός από τον κόσμο όταν μπήκε το Echoes όπου έβλεπες με το πέρας του κομματιού όλους να δαγκώνουν τα ποτήρια τους για να έχουν ελεύθερα χέρια να χειροκροτήσουν.
Η μπάντα δεν είπε λέξη μέχρι τις 22:36 όπου μας ευχαρίστησαν, λέγοντας πως χαίρονται που παίζουν εδώ μετά από τόσα χρόνια.
All is violent, all is Bright και όλα τα κινητά έξω για να απαθανατίσουν το πιο γνώριμο riff της μπάντας.
Η απουσία στίχων και ομιλίας από την μπάντα ανάμεσα στα κομμάτια ήταν καθόλα ταιριαστή καθώς δε θέλαμε τίποτα να σπάσει τη μαγεία που δημιουργούσαν. Έπαιρναν μόνο λίγο χρόνο για να κουρδίσουν και να αλλάξουν κιθάρα.
Με μαεστρία εναλλάσσονταν από καθαρό απαλό ήχο σε heavy που σε συνδυασμό με το light show σε έκανε να παθαίνεις την πιο γλυκιά επιληψία.
Πίσω τους έπαιζε ένα video wall αλλά σχεδόν ξεχνούσες ότι υπήρχε μη μπορώντας να πάρεις τα μάτια σου από τους παίκτες σκεπτόμενος «πως γίνεται 3 άτομα να βγάζουν αυτό το αποτέλεσμα;».
Η απουσία δεύτερης κιθάρας γινόταν όμως αισθητή σε συγκεκριμένα κομμάτια παρόλα τα προηχογραφημένα samples και εφέ στις Jaguar.
Highlight της βραδιάς η τρομερή extended version του From dust to the beyond όπου παίκτες και κοινό είχαν ζεσταθεί στο τέρμα και το μπάσο πήρε για λίγο lead ξεσηκώνοντας τον κόσμο.
23:19 φεύγουν από το stage για να γυρίσουν 2 λεπτά μετά. Μας ευχαριστούν ξανά και μας ενημερώνουν πως θα παίξουν 2 κομμάτια για encore ενώ σκόπευαν μόνο ένα.
«Το καλό που σας θέλω, η ώρα είναι μόλις 23:20», σκέφτηκα.
Point pleasant από το πρώτο άλμπουμ.
«Σας ευχαριστούμε και πάλι. Θα τα πούμε ξανά σε 2 χρόνια, λογικά με νέο άλμπουμ».
23:32 η μπάντα αποχώρησε από την σκηνή. Λανθασμένα λοιπόν κάποια μέσα ανέφεραν «δίωρο επετειακό show».
Η ετυμηγορία:
Άψογη απόδοση και επιλογή κομματιών από τους Ιρλανδούς κάνοντας το post rock να ακουστεί τόσο ωραία ζωντανά όσο λίγοι. Το light show πρόσθεσε τα δέοντα στην εμφάνισή τους που δε θέλαμε να τελειώσει. Άτυχης η επιλογή να μην υπάρχει opening act καθώς μετά από μιάμιση ώρα μουσικής δε φύγαμε εντελώς «χορτάτοι».
Set list:
Lateral noise
Adrift
Seance room
Fade
Snowfall
Echoes
The Last March
All is violent, All is bright
Fragile
Suicide by star
Frozen twilight
Burial
Worlds in collision
From dust to beyond
Encore:
Point pleasant
Radau
Για το RockOvedose,
Νίκος Χήναρης
Φωτογραφίες: Μιχάλης Παναγιώτου
Comments
