Είναι κάποια πράγματα που είναι φτιαγμένα για να σου τραβήξουν την προσοχή.
3D ταινίες, σούσι, silent disco, escape rooms, πειρατική μέταλ κ.α.
Αν είναι και στο χαρακτήρα σου να δοκιμάζεις το κάθε τι διαφορετικό, οι πιθανότητες λένε ότι θα τα ζήσεις έστω μία φορά.
Το στοίχημα που έχουν να κερδίσουν όμως, είναι το κατά πόσο θα σε κάνουν να γυρίσεις πίσω αντί να πεις "το δοκίμασα, δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο".
Τι ξεχωρίζει τις μοναδικές εμπειρίες από ένα...πυροτέχνημα;
Θα καταφέρει μία μπάντα που διασκευάζει διάσημα κομμάτια σε Γρηγοριανούς ύμνους να κρατήσει το ενδιαφέρον μας για ένα ολόκληρο σετ; Πόσο μάλλον για να τους ξαναδούμε στο μέλλον;
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου κατευθυνόμενος στο κατάμεστο Ηρώδειο.
Το γεγονός πως είναι 22 χρονών μπάντα θα έπρεπε από μόνο του να μου δώσει την απάντηση αλλά με τη χθεσινή τους εμφάνιση οι "μοναχοί" Gregorian προσηλύτησαν κάθε δύσπιστο.
8 αντρικές φωνές ντυμένες με τις χαρακτηριστικές μαύρες ρόμπες -με στρασάκια-, μία γυναικεία φωνή και δύο πολυ-οργανίστες σε ρόλο κρουστών, πλήκτρων και κιθάρας
Και ο ήχος: κρύσταλλο. Δε θυμάμαι άλλη φορά να έχω ακούσει τόσο καλό αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο χώρο. Οι φωνές ήταν λες και ακούς δίσκο και τα όργανα έδεναν απόλυτα μαζί τους με τις σωστές δυναμικές και εφέ. Μόνο μου παράπονο πως αρκετοί ήχοι, κυρίως σε κρουστά, ήταν προηχογραφημένοι ανά κομμάτια.
Από το κλασσικό Carmina Burana, στο αγαπημένο της μπάντας Both Sides Now και στην κατάνυξη που μας προκάλεσε το Hallelujah.
Η σκηνική παρουσία της μπάντας ήταν ταιριαστά λιτή και περιορίστηκε σε παιχνίδια με τον χαμηλό φωτισμό, καπνό και μικρές χορογραφίες από τις "ρόμπες" με συγχρονισμένους βηματισμούς.
Eric Clapton, Bryan Adams και Kate Bush είχαν την τύχη να παιχτούν διασκευές των κομματιών τους με το κοινό να μην σταματάει να χειροκροτεί και να μένουμε με το στόμα ανοιχτό με το πόσο ψηλά φτάνει η φωνή ενός από τα νεότερα μέλη της μπάντας.
-Φτάνουμε σιγά σιγά προς το τέλος του set, μας λέει ένας μοναχός.
*Ήχοι απογοήτευσης από το κοινό*.
-Ξέρω ξέρω, είναι τραγωδία, αλλά βρισκόμαστε στο κατάλληλο μέρος για αυτό!
The Sound of Silence, ένα κομμάτι που όλοι θέλαμε να ακούσουμε και 22:24 φεύγουν από την σκηνή για να επιστρέψουν με το χειροκρότημα του κόσμου ακριβώς μπροστά από τις κερδίκες και να μας τραγουδήσουν δύο συνθέσεις, μόνο με φωνές.
Δεν αρκέστηκαν όμως εκεί. Επέστρεψαν στην σκηνή για το Moment of Peace με όλη την μπάντα και για περισσότερα κομμάτια, πριν φύγουν ξανά και γυρίσουν με δεύτερο encore!
Πριν το έκτο (!) κομμάτι ένας "μοναχός" μας σύστησε όλα τα μέλη και μας έβαλε στο Fix You των Coldpay.
Οι κερκίδες γέμισαν με flash κινητών που λιγνίζονταν ρυθμικά σε μία από τις πιο όμορφες στιγμές της συναυλιακής χρονιάς και 22:50 μας χαιρέτισαν για τελευταία φορά, με το κοινό να μην σταματά να χειροκροτά.
Η ετυμηγορία:
Μαγική βραδιά από τους Γερμανούς μοναχούς με επιστροφή σε έναν από τους πιο ταιριαστούς χώρους μετά από 10 χρόνια. Όλα τα μέλη έβαλαν το λιθαράκι τους για να βγει ένα αψεγάδιαστο μουσικό αποτέλεσμα που όμως θα θέλαμε να ζήσουμε και χωρίς τη βοήθεια προηχογραφημένων.
Για το Rock Οverdose,
Νίκος Χήναρης
Φωτογραφίες: NPD Photo Agency - Thomas Daskalakis
Comments
