Ο κιθαρίστας / συνθέτης / παραγωγός Ιωάννης Στεργίου σας παρουσιάζει το video για το single “Του Βοσκού” από το νέο solo album με τίτλο “Το Λαούτο του Παππού” το οποίο διατίθεται από το bandcamp του καλλιτέχνη και όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από τις 17/6.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το video παρακάτω:
Πληροφορίες για το νέο album
“Το “Λαούτο του Παππού” είναι ένα project που προέκυψε σαν ιδέα το 2021 και υλοποιήθηκε το 2022 λαμβάνοντας υποτροφία από την GEMA στα πλαίσια της Neue Start Kultur.
Είναι κάτι διαφορετικό από οτιδήποτε έχω κάνει ως τώρα κυρίως λόγω της συναισθηματικής αξίας του και έπειτα λόγω της διαφορετικής μουσικής προσέγγισης που ακολούθησα στο project. Όπως το λέει και ο τίτλος του album, το project αφορά το λαούτο του παππού μου, πατέρα της μητέρας μου, μουσικό και μάστορα μιας άλλης εποχής και κουλτούρας.
Το όνομα του Αλέξιος Φάκος. Γεννήθηκε το 1925 στα Μάρμαρα Ιωαννίνων και έμαθε κλαρίνο από τον πατέρα του Βασίλειο Φάκο από την Βελτσίστα Ιωαννίνων. Στα Μάρμαρα, στο χωριό που περνούσαμε τα καλοκαίρια μας στα παιδικά μας χρόνια με τον παππού και τη γιαγιά, μάθαμε τι σημαίνει να ζεις. Μακριά από τον “πολιτισμό” και τις ανέσεις. Εκεί ζήσαμε από κοντά τον Μαστραλέξη με τα πενιχρά μέσα της εποχής να δημιουργεί ό,τι έβαζε στο μυαλό του, από ένα μικρό έργο τέχνης μέχρι ένα ολόκληρο οικοδόμημα. Δεν υπήρχε κάτι που δεν μπορούσε να φτιάξει. Σαν μουσικός της εποχής εκείνης όμως κατασκεύαζε από τα ίδια του τα εργαλεία μέχρι διάφορα μουσικά όργανα όπως τα τρομερά κλαρίνα του. Έφτιαξε όμως και κιθάρες και λαούτα. Ένα από αυτά ήρθε και στα χέρια μου πριν λίγα χρόνια…
Μετά το θάνατο του πατέρα μου, βρήκα στο σπίτι τα όργανα που του είχαν μείνει. Ένα από αυτά ήταν κι αυτό το λαούτο κατασκευασμένο από τον παππού πριν πολλές δεκαετίες. Ήταν παρατημένο γενικά και ήθελε φροντίδα για να επανέλθει. Ένας εκ των κορυφαίων οργανοποιών, o Τάκης Βεργέτης, ανέλαβε να φροντίσει το όργανο και να το φέρει στην αρχική του μορφή όπως ακριβώς το είχε κατασκευάσει ο Μαστραλέξης. Να είναι καλά ο άλλος “γιατρός” των εγχόρδων και αδελφικός μου φίλος Μάρκος Γαλαντής για την συμβουλή και καθοδήγηση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον άλλον “γιατρό”, μάστορα και φίλο Γιώργο Κεσίσογλου για την φροντίδα του οργάνου εδώ στο Βερολίνο.
Όταν μετά από 8 μήνες φροντίδας παρέλαβα το όργανο και άρχισα να παίζω τις πρώτες νότες, ο ήχος του με ταξίδεψε στα παιδικά μας χρόνια. Ιδιαίτερο όργανο παλιάς λογικής, ηπειρώτικο λαούτο με ήχο δικό του και θέλει χέρια που λέμε για να το κουμαντάρεις. Όμως ο ιδιαίτερος ήχος του σε συνδυασμό με την αίσθηση ότι είναι το “Λαούτο του Παππού”, γέννησε αυτόματα μελωδίες. Στον ελεύθερο μου χρόνο έκατσα και έγραψα αυτές τις μελωδίες επηρεασμένες σαφώς από τις μνήμες εκείνης της εποχής αλλά και μεταγενέστερα ακούσματα από τον πατέρα μου καθώς και τα χιλιόμετρα στα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας. Μελωδίες απλές πάνω στους δρόμους μας, με την αρμονία να ταλαντεύεται μεταξύ Ανατολής και Δύσης και τους ρυθμούς να εναλλάσσονται κυρίως με γεωγραφικά και πολιτιστικά κριτήρια, άλλοτε συνδεδεμένα με το ηχόχρωμα της παράδοσης που γνωρίσαμε μεγαλώνοντας σε αυτό τον τόπο και άλλοτε με μια πιο μοντέρνα εκτελεστικά προσέγγιση χωρίς όμως να χάνει το project τον χαρακτήρα του.
Ενορχηστρωτικά το κάθε κομμάτι θα μπορούσε να έχει γίνει με πολλούς τρόπους. Δεν θέλησα να κάνω όμως κάτι επιτηδευμένο. Κάθε ένα έχει το δικό του χαρακτήρα. H όλη διαδικασία ήταν αυθόρμητη και όπου με οδηγούσε η μουσική πορευόμουν, προτιμώντας να καταγράψω περισσότερο την συναισθηματική φόρτιση της κάθε στιγμής. Την αλήθεια της στιγμής. Η “τελειότητα” δεν υπήρξε ζητούμενο. Όπως βγήκαν, έτσι γράφτηκαν.
Θεωρώ ότι αν ο παππούς είχε ταξιδέψει όσο εγώ, θα είχε σαφώς γράψει αρκετά περισσότερες από αυτές τις μελωδίες. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε. Κρατώντας το λαούτο του στα χέρια μου όμως ήταν σαν κάποιος να μου έλεγε τι να παίξω. Αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε πως η μουσική πηγάζει από μέσα μας, τις περισσότερες φορές, θα λέγαμε ότι η έμπνευση μας επισκέπτεται από μακριά και εμείς απλά την μεταφράζουμε σε νότες. Όταν βγαίνουν οι μελωδίες αβίαστα, είναι σαν κάποιος να σου τις κάνει ανάγνωση. Είτε μεταφυσικά είτε όχι, εγώ θέλησα απλά με πολλή αγάπη να ακουστεί αυτό το όργανο του Μαστραλέξη για να τιμήσουμε την προσωπικότητα και το μεγαλείο του τουλάχιστον ως οργανοποιού.
Έζησε σε μια εποχή που δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή και όπως συνέβαινε με πολλούς άλλους αξιόλογους αλλά άγνωστους ήρωες της εποχής, η αναγνωρισιμότητα του ήταν εγκλωβισμένη στα στενά πλαίσια του χωριού του. Ήρθε η ώρα λοιπόν το “Λαούτο του Παππού” μου να ακουστεί και σε ευρύτερο κοινό.
Αφιερωμένο στον Αλέξιο Φάκo 1925-1989.
“Όπου χαρά, όπου γιορτή,
σαν τον Αετό πετούσε εκεί,
να παίξει το Κλαρίνο του,
το γλέντι να φουντώσει
και με τραγούδι και χορό,
να νυχτοξημερώσει.
(στίχος γραμμένος για τον ίδιο)”
Η tracklist του “Λαούτου του Παππού”:
Του Δρόμου
Της Φωτιάς
Του Νομά
Του Φεγγαριού
Του Αδερφού
Του Πατέρα
Της Μάνας
Των Ψυχών
Του Βοσκού
Του Μαντηλιού
Του Αιγαίου
Τσι Κρήτης
Του Ακρίτα
Οι συνθέσεις, οι ενορχηστρώσεις και η παραγωγή του album έγιναν από τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Βερολίνο και συγκεκριμένα στα Pirate και Cornerstone Studios στο οποίο έγινε η μίξη και το mastering.
https://www.facebook.com/isterchief/
https://pirate.com/en/locations/berlin-prenzlauer-berg/
Όλα τα όργανα είναι εκτελεσμένα από τον Ιωάννη Στεργίου (λαούτο, κιθάρες, μπάσο, drums, κρουστά, κλαρινέτο).
Συμμετέχουν οι:
Γιώργος Αβράμης – Γκάιντα
Chris Berg – Cello
Comments
