Πρόκειται αναμφισβήτητα, για μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες στο metal και έναν από τους πιο καταξιωμένους frontman του είδους. Η φωνή του έχει ταιριάξει απόλυτα με την μπάντα που εκπροσωπεί εδώ και τέσσερις δεκαετίες, ενώ η κιθάρα του αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ήχου της. Ο James Hetfield, εικόνα και ψυχή των Metallica, γίνεται σήμερα 60 ετών.
Προέρχεται από μια μεσοαστική οικογένεια, με πατέρα οδηγό φορτηγού που τελικά έγινε ιδιοκτήτης εταιρείας φορτηγών και μητέρα νοικοκυρά και καλλιτέχνη, που συνήθιζε να ζωγραφίζει. Στο σπίτι τους, στα προάστια του L.A., έμεναν επίσης τα δύο μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέρφια του και η μικρότερη αδερφή του. Ως οπαδοί της Χριστιανικής επιστήμης (Christian Science), οι γονείς του αποδοκίμαζαν την ιατρική και κάθε μορφή ιατρικής θεραπείας, κάτι που στα μάτια του ίδιου δεν έβγαζε νόημα. Στα 13 του χρόνια οι γονείς του χώρισαν, κάτι που του προκάλεσε μεγάλη σύγχυση αφού δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε. Αυτό μάλιστα δημιούργησε στο χαρακτήρα του ένα ελάττωμα που έχει μέχρι σήμερα, να πιστεύει ότι οι άλλοι κάτι του κρύβουν. Τους πρώτους μήνες που ο πατέρας του έλειπε, η μητέρα του, έλεγε πως βρισκόταν σ’ επαγγελματικό ταξίδι. Τελικά του αποκάλυψε την αλήθεια και ο James, άρχισε να νιώθει μίσος γι’ αυτόν, που ούτε καν τον χαιρέτησε και άρχισε ν’ αντιμετωπίζει ζητήματα εγκατάλειψης. Οι σχέσεις αποκαταστάθηκαν αρκετά χρόνια μετά.
Η εσωτερική του αναταραχή πλέον έφτασε στο αποκορύφωμα της, όταν στα 16 του η μητέρα του πέθανε από καρκίνο, χωρίς να έχει υποβληθεί σε καμία θεραπεία. Πήγε να ζήσει με τον μεγαλύτερο αδερφό του, αποχωριζόμενος τους φίλους του, έχοντας ως μοναδική του διέξοδο τη μουσική. Μ’ αυτήν είχε αρχίσει ν’ασχολείται από την ηλικία των εννέα, όταν τον έστειλαν να κάνει μαθήματα πιάνου, που συνέχισε για τρεις χρονιές. Τα πρώτα αγαπημένα του ακούσματα περιστρέφονταν γύρω απ’ τους Kiss και τους Aerosmith, ενώ του άρεσαν πολύ και οι Ted Nugent και Alice Cooper και αυτά ήταν που τον ενέπνευσαν να καταπιαστεί με την κιθάρα όταν έφτασε στα 14. Προσπαθώντας να τα βγάλει πέρα με τα νέα δεδομένα της ζωής του, αποφάσισε να στρέψει σχεδόν ολοκληρωτικά το ενδιαφέρον του στη μουσική και άρχισε να παίζει σε διάφορα garage γκρουπ. Κάποια στιγμή, ενώ ακόμη πήγαινε σχολείο, γνώρισε τον Lars Ulrich, ο οποίος είχε βάλει μια αγγελία στην οποία έψαχνε άτομα για το σχηματισμό μπάντας και ήταν αυτός που τον μύησε στους ήχους του NWOBHM και συγκεκριμένα των Judas Priest, Iron Maiden, Motorhead, Diamond Head, Venom, Saxon, Angel Witch, κ.α. Θέτοντας ως στόχο τους, να φτιάξουν ένα γκρουπ που θα ήταν μια αντίδραση ενάντια στα glam metal σχήματα που είχαν διεισδύσει στο Los Angeles και προσθέτοντας ακόμη στη σύνθεσή τους, τους Cliff Burton και Dave Mustaine, ίδρυσαν εν τέλει τους Metallica, το 1982. Στην αρχή ο Hetlfield δεν προοριζόταν για frontman της μπάντας, η ανάθεση όμως του συγκεκριμένου ρόλου σε αυτόν, αποδείχθηκε καθοριστική.
Αφότου μετεγκαταστάθηκαν στο San Francisco, το 1983, μπόρεσαν να κάνουν αρκετό θόρυβο στην underground metal σκηνή και κατά συνέπεια να εξασφαλίσουν δισκογραφικό συμβόλαιο, παρά το γεγονός ότι κάποιες εταιρίες τους είχαν απορρίψει για τον επιθετικό τους ήχο. Το ντεμπούτο τους, είχε κυκλοφορήσει μέχρι το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, προκαλώντας μεγάλη αίσθηση και φέρνοντας την επιτυχία στις τάξεις των Metallica, που πλέον συνέχιζαν χωρίς Mustaine, αλλά με Kirk Hammett , αντ’ αυτού. Από τότε ακολούθησαν οκτώ ακόμη στούντιο δουλειές, με το όνομα της μπάντας να εκτοξεύεται γρήγορα σε δυσθεώρητα επίπεδα, αποτελώντας ένα απ΄τα σπουδαιότερα metal συγκροτήματα όλων των εποχών. Ο τραγουδιστής, στα 30 χρόνια παρουσίας του, έχει ξεχωρίσει είτε ως συνθέτης, είτε ως στιχουργός, είτε για ορισμένα σολαρίσματα του, σε κομμάτια όπως το “Nothing Else Matters”, “My friend of misery” κ.α.
Το 1991, αποφάσισε να κάνει για πρώτη φορά μαθήματα φωνητικής, αφού σε κάποια συναυλία, αντιμετώπισε επιπλοκές με τη φωνή του, όταν ερμήνευσε μια διασκευή του κομματιού “So What?” των Anti-Nowhere League. Απ’ την άλλη, χαρακτηρίζεται και για τα διάφορα ατυχήματα που του έχουν συμβεί επί σκηνής, με πιο αξιοσημείωτο το περισταστικό στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μόντρεαλ κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους με τους Guns N' Roses, τον Αύγουστο του 1992. Ήταν τότε που κατά τη διάρκεια του τραγουδιού “Fade to black”, ένα πυροτέχνημα που εξερράγη, έκαψε την αριστερή πλευρά του, προκαλώντας εγκαύματα δεύτερου και τρίτου βαθμού στο χέρι, τον ώμο, τα φρύδια, το πρόσωπο και τα μαλλιά του. Χάρη στην κιθάρα του μάλιστα, μπόρεσε να προστατευθεί από την πλήρη ισχύ της έκρηξης.
Εκτός από τα καθήκοντα του με τους Metallica, ο καλλιτέχνης, έχει βρει χρόνο για να συμμετάσχει ως guest σε δουλειές φίλων του μουσικών όπως ο Jim Martin, ο Mike Portnoy, οι Primus και οι Corrosion of Conformity. Στην προσωπική του ζωή, έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν προβλήματα εθισμού από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, που το 2001, τον οδήγησαν σε κλινική αποτοξίνωσης για επτά μήνες. Από τότε έχει παραμείνει καθαρός και νηφάλιος. Στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται με διάφορες υπαίθριες δραστηριότητες, όπως το κυνήγι, το skateboard, το snowboard, το jet skiing κ.α., τα οποία πάντως του έχουν στοιχίσει αρκετά ατυχήματα. Μάλιστα έχει σπάσει το χέρι του ουκ ολίγες φορές κάνοντας συγκεκριμένα skateboard, κάτι που τον έχει εμποδίσει να παίξει κιθάρα επί σκηνής, με συνέπεια η εταιρεία που τον μανατζάρει να έχει προσθέσει ρήτρα στο συμβόλαιο του, απαγορεύοντάς του, να κάνει το συγκεκριμένο σπορ όταν οι Metallica βρίσκονται σε περιοδεία.
Από τη στήλη του RockOverdose "Σαν σήμερα"
Comments
