Οι James, μια βρετανική rock μπάντα που ξεπήδησε από το Μάντσεστερ τη δεκαετία του '80, έχουν καταφέρει να αφήσουν ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία της μουσικής. Με τη χαρακτηριστική τους μελωδική alternative indie rock έχουν κερδίσει από την πρώτη στιγμή την αγάπη του κοινού σε όλο τον κόσμο και εξακολουθούν να αποτελούν μια από τις πιο αγαπημένες μπάντες της γενιάς τους.
Κάθε συναυλία των James είναι κάτι παραπάνω από ένα απλά μουσικό γεγονός. Το συγκρότημα, με επικεφαλής τον χαρισματικό Tim Booth, καταφέρνει να δημιουργεί μια μοναδική ατμόσφαιρα σε κάθε εμφάνιση τους, μετατρέποντας κάθε συναυλία σε μια αξέχαστη εμπειρία. O Tim είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που έχει καταφέρει να κερδίσει την καρδιά πολλών. Με την ενέργειά του στη σκηνή, τη χαρακτηριστική του φωνή και τους αυτοσχεδιασμούς του, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας των James.
Στα απόνερα του καλοκαιριού, το απόγευμα της πρώτης Πέμπτης του Σεπτέμβρη, πριν την πολυαναμενόμενη συναυλία των James στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, οι Βρετανοί έδωσαν μια μικρή γεύση, από το τι επρόκειτο να ακολουθήσει, με μια extra εμφάνιση στην πλατεία Συντάγματος. Ο Δήμος Αθηναίων παραχώρησε την πλατεία για να πραγματοποιηθεί μία pop up mini live έκπληξη, ξαφνιάζοντας ευχάριστα περαστικούς Αθηναίους και τουρίστες από όλο τον κόσμο. Η σύντομη αυτή εμφάνιση ήταν σαν ένα ζεστό προοίμιο για το μεγάλο γεγονός που επρόκειτο να ακολουθήσει.
Tο βράδυ λοιπόν, το Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού γέμισε από χιλιάδες θαυμαστές που ανυπομονούσαν να ζήσουν μια μοναδική μουσική εμπειρία. Οι James, ανέβηκαν στη σκηνή και κατέκτησαν το κοινό από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Η συναυλία ήταν ένα συναίσθημα που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Παρόλο που ο ήχος δεν ήταν ικανοποιητικός, η ενέργεια των Βρετανών ήταν στο κόκκινο και η αλληλεπίδραση με το κοινό άψογη. Η συναυλία ξεκίνησε με μια δυναμική εκτέλεση του "Johnny Yen", ενός κλασικού κομματιού από τα πρώτα τους χρόνια, αιχμαλωτίζοντας αμέσως το κοινό. Μετά το ενθουσιώδες άνοιγμα, το "Waltzing Along" έφερε μια πιο μελωδική και εσωστρεφή ατμόσφαιρα. Ακολούθησε το "Life's a Fucking Miracle" όπου ο Tim σηκώθηκε πάνω στα κιγκλιδώματα, τραγουδώντας και χορεύοντας βασταζόμενος από το χέρι ενός θαυμαστή του.
Το κοινό ήταν εκστασιασμένο και αφέθηκε στις μελωδίες του "Stay", ενός κλασικού κομματιού από τα πρώτα τους χρόνια. Στη συνέχεια ο Tim κατέβηκε κάτω και υπό τις μελωδίες "Born Of Frustration" περιπλανήθηκε ανάμεσα στο κοινό, δημιουργώντας μια μοναδική και μαγική ατμόσφαιρα. Αφού ανέβηκε πάλι στη σκηνή ακολούθησαν παλιές, νέες και επερχόμενες επιτυχίες όπως τα "Mobile God", "Beautiful Beaches", "Jam J", "Way Over Your Head", "Rogue", "Sometimes", "Say Something", "Out To Get You", κάνοντας το κοινό να βρίσκεται σε μια ευφορική κατάσταση. Τη σκυτάλη πήρε το "Sound", ένα ιδιαίτερα πειραματικό κομμάτι, όπου ο Tim έκανε crowd-surfing ενώ ο Andy Diagram έπαιζε τρομπέτα στις εξέδρες. Το κυρίως μέρος έκλεισε με μία συγκινητική μπαλάντα, το "Come Home". Το encore ξεκίνησε με το "Shadow of a Giant" και ακολούθησαν τα hit "Senorita " και "Getting Away With It (All Messed Up)", με το κοινό εμφανώς ικανοποιημένο. Και οι James το εκτίμησαν αυτό καλώντας πάνω στη σκηνή περίπου 20 άτομα, ώστε να κλείσουν τη βραδιά χορεύοντας όλοι μαζί με το "Liar".
Η εμφάνιση των James στον Λυκαβηττό ήταν φανταστική, όπως κάθε φορά που επισκέπτονται τη χώρα μας. Η ενέργεια, το πάθος και το ταλέντο που εξέπεμψε το βρετανικό συγκρότημα μάγεψε το κοινό προσφέροντας μια αξέχαστη δροσερή εμπειρία. Όλοι μαζί χόρεψαμε, τραγουδήσαμε και αφεθήκαμε στους ρυθμούς των James, δημιουργώντας μια ενιαία μάζα, που έμοιαζε να χτυπά στην ίδια καρδιά.
Ανταπόκριση: Νικόλας Καλόγηρου
Φωτογραφίες: Ιωάννης Λιβανός (John Metalman Photography)
