Σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου οι Black Sabbath έχουν κλέψει όλες τις ιδέες τους από ένα Jazz σχήμα, ζουν οι Jazz Sabbath.
Tα timeline συναντιούνται και οι Jazz Sabbath καταφέρνουν να κάνουν sold out την πρώτη τους εμφάνιση στην πρωτεύουσά μας, κάτι που εκτιμώ πως θα κατάφερναν και οι Black Sabbath αν ερχόντουσαν σήμερα (ειδικά αν έπαιζαν στο Gazarte).
Τίποτα δεν είναι τυχαίο καθώς η μπάντα είναι πνευματικό παιδί του Adam Wakeman, παιδί του τεράστιου πληκτρά Rick Wakeman (YES, guest σε Ozzy κ.α.), μέλος της μπάντας του Ozzy και στο παρελθόν session μουσικός στους ίδιους τους Black Sabbath.
Διαβάστε τη συνέντευξή μας μαζί τους : ΕΔΩ
22:15 τα φώτα έσβησαν στο στολισμένο Gazarte και στον προβολέα είδαμε το παραπάνω “ντοκιμαντέρ”.
Επτά λεπτά αργότερα πέφτουν οι πρώτες νότες του Snowblind και ο ήχος είναι κρύσταλλο από την αρχή.
Λιτό line-up με πιάνο, κοντραμπάσο και ντραμς. Τα κομμάτια διασκευασμένα με τρόπο ώστε να είναι σχεδόν αγνώριστα πέρα από τις γνωστές μελωδίες της κιθάρας ή τα ρεφρέν.
Μετά το Evil Woman o Wakeman ντυμένος γέρος και κρατώντας μαγκούρα, μας ρώτησε «ποιος μας είδε το 1968;».
Αυτές οι αστείες παρεμβάσεις συνέχισαν μετά από σχεδόν κάθε κομμάτι χωρίς να σπάει ποτέ την περσόνα του Milton -που οι Black Sabbath έκλεψαν τις συνθέσεις του- και τον κόσμο να γελάει με την καρδιά του.
Μας είπε για παράδειγμα πως το Iron Man λεγόταν αρχικά “Derek, the ironing man”, και το είχε γράψει για ένα φίλο του που έκανε θελήματα για πλούσιους αλλά η δισκογραφική του είπε πως παραήταν μεγάλος ο τίτλος.
Δεν έλειπαν τα σόλο από όλα τα μέλη της μπάντας που ήταν άψογοι τεχνικά.
Το Children of the Grave, η πιο διάσημη μπαλάντα τους όπως ανέφερε, μας οδήγησε στο τέλος του πρώτου μέρους γιατί «είναι και μεγάλοι άνθρωποι και πρέπει να πάνε τουαλέτα».
Το δεύτερο μέρος ήταν και το πιο δυνατό καθώς περιείχε τα εξαιρετικά διασκευασμένα Fairies Wear Boots και Rat Salad, με το δεύτερο να αποσπά δυνατό χειροκρότημα όσο στο τέλος όσο και κατά τη διάρκειά του.
Το minimal αυτό στήσιμο όμως έκανε τα περισσότερα κομμάτια να φέρνουν πιο πολύ σε lounge μουσική και να γίνονται χαλί της βραδιάς αντί για πρωταγωνιστής.
Όταν οι γνωστές μελωδίες από τα riff του Iommi τελείωναν και η μπάντα ξεκίναγε το jam, έβλεπες τις συζητήσεις να φουντώνουν και τα κινητά να βγαίνουν από τις τσέπες. Ισως η προσθήκη ενός πνευστού ή μιας κιθάρας να βοηθούσε λίγο την κατάσταση.
Το κακώς τοποθετημένο για τελευταίο κομμάτι Behind the wall of Sleep μας πήγε στο προγραμματισμένο encore μιας οκτάλεπτης εκδοχής του Paranoid. Ο κόσμος τραγούδησε στα σημεία που κατάλαβε πως ήταν το ρεφρέν και η μπάντα απέσπασε θερμό χειροκρότημα από το sold out Gazarte και μας ευχαρίστησε.
Η ετυμηγορία:
Ωραία εμφάνιση από τους Jazz Sabbath με το όλο στήσιμο και τις προβολές να μας βάζουν στο σενάριο που έχουν στήσει. Οι παρεμβάσεις του Wakeman στο μικρόφωνο παρότι προσέφεραν γέλιο ήταν συνεχείς και σε συνδυασμό με ένα σχεδόν αχρείαστο διάλειμμα, έκαναν τη βραδιά να μοιάζει μεγάλη. Μπορεί ο καθένας τους σαν παίκτης να είναι άριστος αλλά θα χρειαστεί να μεγαλώσουν την παρέα τους αν θέλουν να είναι κάτι παραπάνω από μουσική δωματίου.
Ίσως με αυτή τους την εμφάνιση να κάνουν οπαδούς των Sabbath να μπουν στον κόσμο της jazz και το ανάποδο.
Setlist:
Snowblind
Evil Woman
N.I.B
Iron Man
Children of the Grave
Διάλειμμα
Black Sabbath
Fairies Wear Boots
Changes
Rat Salad
Behind the wall of sleep
Encore:
Paranoid
Για το RockOverdose,
Νίκος Χήναρης
Comments
