Ακόμα ένα σαββατόβραδο έφτασε και όλοι μπορούμε για απόψε να αφήσουμε στην άκρη τις έννοιες της καθημερινότητας καταφεύγοντας σε διάφορα σημεία της πόλης ώστε να βρούμε τη διασκέδαση που θα μας φέρει ''στα ίσια'' μας.Πολλοί δε,αντί διασκέδασης επιλέγουν κάτι πιο ψυχαγωγικό ή πνευματώδες (αντί οινοπνευματώδες) για να περάσουν τις πιο ανέμελες ώρες της εβδομάδας.Απόψε όμως,διασκέδαση και ψυχαγωγία βρίσκουν κοινό σημείο στο χάρτη,το κλειστό
στάδιο ''Τάσσος Παπαδόπουλος'' στη Λευκωσία όπου θα φιλοξενίσει την ψυχή και όχι το σώμα μιας δεινοσαυρικής μπάντας,όχι μόνο της ροκ αλλά της μουσικής γενικότερα,δίδοντας μαθήματα ιστορίας,εκτελεστικής τελειότητας προσφέροντας πανδαισία ήχου και σκηνικής παρουσίας.
Ο Ian Anderson για πρώτη στην Κύπρο,ως μέγας μάγιστρος,ενδέχεται να μας παρασύρει δεκαετίες πίσω,στις καλύτερες στιγμές των Jethro Tull μαζί με την τετραμελή του μπάντα,υποσχόμενος να μας πάρει στο δικό του χωρόχρονο καλώντας απ'το θρυλικό φλάουτο του το σκοπό.
9 μμ και ο κόσμος συρρέει μέσα στο κλειστό το οποίο αρχίζει να γεμίζει.Οι διαστάσεις του χώρου είναι όσο ένα κανονικό ως μεγάλο γήπεδο basket με τη σκηνή τοποθετημένη στα 2/3 της αρένας στης οποίας το υπόλοιπο έχουν τοποθετηθεί καρέκλες ώστε να φιλοξενήσουν κατόχους πιο προνομιούχου εισητηρίου.Εντούτοις,κανείς θεατής δεν απέχει περισσότερο από 40μ απ'τη σκηνή.
Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών,οικογένειες μαζί με τα παιδιά τους, μεσήλικες αμετανόητοι ροκάδες,νέοι ,οπαδοί της metal μουσικής ,Κύπριοι και ξένοι,περιμένουν το show ν'αρχίσει.
9.20 Ανεβαίνουν στη σκηνή Ian και η μπάντα και με το στάδιο μισογεμάτο μας καλησπερίζουν με Living In The Past μερικώς ενωμένο με το Nothing is Easy. Εδώ αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε που βρισκόμαστε και προς έκπληξη μου,ο ήχος είναι πέρα ως πέρα ικανοποιητικός ως κάλλιστος.Ο Ian είναι πραγματικά αεικίνητος,λαμβάνοντας υπόψιν τα 64 χρόνια του,εκπληκτικός.Η φωνή του έχει ωριμάσει ως είναι φυσικό,δεν έχει την δυναμική του παρελθόντος παρ'όλα αυτά παραμένει αισθαντική,ονειροπαρμένη,με στιγμές άλλωτε αφηγηματικές,άλλωτε με αρκετή δόση ειρωνίας.Η παραφροσύνη παρέμεινε η ίδια!!
Στη συνέχεια έρχονται με Life's a Long Song και Up to me και η ατμόσφαιρα έχει ζεσταθεί αρκετά με το κοινό να φαίνεται ν'απολαμβάνει το show.Ο Ian στις παύσεις μεταξύ των κομματιών μας αφήνει μικρές δόσεις απ'το αστείρευτο χιούμορ του φροντίζοντας δε να κρατιέται σε φυσιολογικό επίπεδο η ατμόσφαιρα της συναυλίας,χωρίς σοβαροφάνειες ή πολλά εφέ και τυμπανοκρουσίες .
Με σεμνότητα γαλαζοαίματου λοιπόν συνεχίζει ν'ασελγεί στο φλάουτο του (που ανά τραγούδι το αφήνει και πιάνει στην μίνι-ακουστική κιθάρα ή την φυσαρμόνικα του) και μας χαρίζει In the Grip of Stronger Stuff , Ηare in the Wine Cup,Beggars Farm ,A new day Yesterday και με πολλούς αυτοσχεδιασμούς (μένοντας άφωνοι με τον κάθε μουσικό που απαρτίζει το σχήμα) φτάνουμε στο Songs from the Wood και ήδη ακούγονται κάποιες ιαχές πιο δυνατές απ'τις συνηθισμένες προερχόμενες απ'τις κερκίδες.
Η αίσθηση της πραγματικότητας κάπου εδώ πάει περίπατο.
Μουσική που σε ταξιδεύει σε κατάμεστα από ψηλά δέντρα τοπία βουτηγμένα στην πρωινή αχλή, ψιθυρίζοντας θρύλους και δοξασίες.
Ήδη ξεχάσαμε ότι βρισκόμαστε ανατολικά της Μεσογείου...
Mother Goose και ο Ian ανακοινώνει με ευγένεια ένα 20λεπτο διάλειμμα μετά την γνωστή Tull διασκευή του Bourre του J.S. Bach κλείνοντας το πρώτο μέρος με ανάλαφρα ονειρικό κλασικό τρόπο.
(Είχε κάνει μια νύξη ο Ιαν σχετικά με τις εκάστοτε ταμπέλες που φόρτωναν στο όνομα των Jethro Tull όπως Classic Rock.Progressive Rock,Folk Rock αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι η εξέλιξη της μουσικής αυτή των Tull και η μουσική αυτή καθ'αυτή δεν επιδέχεται περαιτέρω τίτλους)
Μετά από 20 λεπτά διαλείμματος όπου το κοινό πήγαμε προς βρώσιν,πόσιν (ή και κατάθεση αυτών)
,επιστρέφουμε στα της αιθούσης όπου μας περίμενε ένα comeback με μια περιορισμένη χρονικά version του Thick As a Brick όπου το κοινό άρχισε να συμμετέχει πιο σθεναρά,ειδικά προς το τέλος του κομματιού. Έπειτα γίνονται οι απαραίτητες συστάσεις με -σε σχέση με το υπόλοιπο σχήμα- νεαρό κιθαρίστα Florian Opahle όπου ανέλαβε να ηλεκτροδοτήσει καταλλήλως το πολύ γνωστό (για πολλούς συνυφασμένο με τον Δράκουλα) toccata e fuga του J.S.Bach , παραλλαγμένο σχετικά ώστε ο κύριος Oplahle να του βγάλει την πίστη και να κάνει την ταστιέρα να θέλει βερνίκωμα μετά από το shredding που υπέστει.Heavy Metal παραλλαγή του Bach λοιπόν και όσοι δεν γνώριζαν,αντιλήφθηκαν που βρίσκεται η πραγματική ρίζα του Metal.
Το Change of Horses ήρθε να μας πάρει απ'την τριφασική μπαρόκ που προηγήθηκε και να μας προετοιμάσει για το πιο μαγευτικό -κατ'εμέ- κομμάτι της βραδιάς. Budapest και κάπου εδώ ο υποφαινόμενος διακτινίζεται προς Βορρά πλευρά στις όχθες του Δούναβη υποκινούμενος συνειδητά απ'την μουσική υπόκρουση του σχήματος.Γέμισε χρώματα και ήχους το κλειστό Τάσσος Παπαδόπουλος και πριν καλά καλά συνέλθουμε,μπαίνει το πιο γνώριμο κομμάτι των Tull στο ευρύ κοινό: Aqualung και ήδη αρκετοί στέκονται όρθιοι αντιλαμβανόμενοι το τι ακούν.Τώρα πλέον είναι κανονική ατμόσφαιρα συναυλίας.Ο Ian συνεχίζει ακάθεκτος τα σκέρτσα του επί σκηνής διανύοντας κάθε εκατοστό της και ως παράφρον μαέστρος, καθοδηγεί τους καταπληκτικούς και ακριβείς ακόλουθους του.Ναι το ''ξωτικό'' είναι εδώ,αειθαλές και αστείρευτο.
Τελειώνει το Aqualung,ακολουθεί η κλασική ψευδοκαληνύχτα πριν το encore και πλέον κανείς δεν κάθεται.Ήδη έχουν ξεφύγει απ'τις θέσεις τους αρκετοί αψηφώντας το ''εισητηριακό'' κατεστημένο και πλησιάζουν προς τη σκηνή. Ο υπεύθυνος των πλήκτρων/ακορντεόν mr John O'Hara επιστρέφει υπό το φως του προβολέα και σε χρόνο dt,λύνεται η απορία μας <<Γίνεται Ian Anderson χωρίς Locomotive Breath?>>. Φυσικά και ΟΧΙ!! Locomotive Breath και άντε γεια.Ουδέν σχόλιον περί μεγαλειότητος Αυτού.1 ½ ώρες συναυλίας με το πλέον εκρηκτικό φινάλε.
Μας αποχαιρέτησαν μετά υποκλίσεως και ευχαριστιών και εμείς κινήσαμε προς την έξοδο με μια αίσθηση πληρότητας ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μας.Ήταν μια υπέροχη εμφάνιση από ένα τεράστιο κεφάλαιο της ροκ ιστορίας.Τι μέλλει γενέσθαι για τα ροκ δρώμενα του νησιού????Είμαστε αισιόδοξοι!
ΥΓ. Η προσέλευση του κόσμου δεν πιστεύω να ήταν η αναμενόμενη.Υπολογίζω γύρω στα 2.000-2.500 άτομα σε χώρο που σηκώνει 6.500+ .Ίσως να ήταν το εισητήριο λίγο τσιμπημένο,ειδικά για τις μπροστινές ζώνες,πράγμα που δεν ήταν αναγκαίο μιας και ο χώρος δεν καθιστούσε καμιά θέση ιδιαίτερα προνομιακή. Απεναντίας,όσο πιο πίσω καθόσουν τόσο πιο σωστά λάμβανες τον ήχο.
Ας μη ξεχνάμε ότι η Κύπρος είναι ένα νησί με πληθυσμό που αντιστοιχεί σε κωμόπολη του εξωτερικού,οπότε,οι ποσοτικές απαιτήσεις βρίσκουν μια δικαιολογία να μην πραγματοποιούνται...
Setlist
LIVING IN THE PAST – NOTHING IS EASY
LIFE IS A LONG SONG
UP TO ME
IN THE GRIP OF STRONGER STUFF
HARE IN THE WINE CUP
BEGGAR'S FARM
A NEW DAY YESTERDAY
SONGS FROM THE WOOD
MOTHER GOOSE
BOUREE
THICK AS A BRICK
J.S.BACH's TOCCATA E FUGA in D minor
A CHANGE OF HORSES
BUDAPEST
AQUALANG
--encore
LOCOMOTIVE BREATH
Band : Ian Anderson (vocals/flute/armonica/acoustic gtr)
Florian Opahle (gtr)
John O'Hara (keyboards/accordion)
David Goodier (bass gtr)
Scott (drums)
Από τη Κύπρο για το Rockoverdose.gr,
Αχιλλέας Βασδέκης
Comments
