Έχουν περάσει 49 ολόκληρα χρόνια από τότε που οι νεοσύστατοι για την εποχή Judas Priest ξεκινούσαν την αναρρίχηση τους στην κορυφή της heavy metal. Βρισκόμαστε στο 1974 όταν και πρωτοεμφανίζεται το Rocka Rolla, παρθενική δουλειά των Βρετανών και το μόνο που δεν προκαλεί αν μη τι άλλο είναι πάταγο.
Αναμφίβολα, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κακό, ίσα - ίσα, απλά δε μοιάζει σχεδόν καθόλου, με εξαίρεση ένα – δυο κομμάτια, με ό,τι κυκλοφόρησαν στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο όμως είναι πως όταν βγήκε, κανείς δε θα μπορούσε τότε να προβλέψει ότι οι Priest θα γινόντουσαν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία της heavy metal. Την εποχή εκείνη η μπάντα περνάει μια μεταβατική φάση από την blues στη metal και ο ήχος που κυριαρχεί στο ντεμπούτο της βασίζεται κατά κύριο στις blues και rock’n’roll επιρροές της, μη θυμίζοντας σε τίποτα τους Βρετανούς όπως τους αγαπήσαμε στο μέλλον.
Παρ’ όλα αυτά μικρά ψήγματα του τι θα μπορούσε να έπεται, εντοπίζονται κυρίως στο εξαιρετικό “Run of the mill”, το πολύ καλό “Never Satisfied” και ίσως στο εισαγωγικό “One for the road”. Τα riff των συνθέσεων είναι απλά κατά κύριο λόγο, ευχάριστα όμως στην ακρόαση, ενώ το μεγάλο ατού είναι η φωνή του Rob Halford, που με το «καλημέρα σας» και μολονότι τα περισσότερα κομμάτια ήταν γραμμένα ήδη, πριν την έλευσή του, κάνει εμφανές το τεράστιο ταλέντο και τις ανεξάντλητες φωνητικές του δυνατότητες. Ασθενείς ενδείξεις για το μέλλον, λαμβάνουμε και από το κιθαριστικό δίδυμο των Downing και Glen Tipton, ακόμη κι αν στα περισσότερα σολαρίσματα συμμετέχει μόνο ο ένας εξ αυτών.
Σημαντική αδυναμία του άλμπουμ είναι η κακή ποιότητα του ήχου, αποτέλεσμα τεχνικών προβλημάτων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Επιπλέον, ο παραγωγός Rodger Bain, που είχε δουλέψει για τα πρώτα τρία άλμπουμ των Black Sabbath και το πρώτο των Budgie, είχε τον πρώτο λόγο στην ηχογράφηση του άλμπουμ και πήρε αποφάσεις που δεν ήταν αρεστές στο συγκρότημα. Ο Bain διάλεξε να αφήσει έξω απ' το άλμπουμ κομμάτια που ήταν από τα πιο αγαπητά στο κοινό στις τότε live εμφανίσεις της μπάντας, όπως τα "Victim Of Changes", "Τyrant", "Genocide" και "The Ripper" που μπήκαν στην επόμενη φοβερή δουλειά τους Sad Wings Of Destiny και επιπλέον έκοψε το δεκάλεπτο κομμάτι «Caviar and Meths» σε ένα δίλεπτο ορχηστρικό.
Σίγουρα δεν μιλάμε για το πιο εντυπωσιακό ξεκίνημα, το ντεμπούτο όμως των Judas Priest δεν παύει να είναι ένα άλμπουμ διαχρονικής αξίας που μας δείχνει πως γεννήθηκε ένα μεγαθήριο του metal.
Από τη στήλη του Rock Overdose "Σαν Σήμερα"
Comments
