Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από τη τελευταία φορά που οι Power metallers Kamelot επισκέφτηκαν την Ελλάδα.
Από τότε μέχρι και σήμερα κάτι ψιλοπράγματα συνέβησαν στον πλανήτη Γη. Μια ‘ψιλοπανδημία’ η οποία πήγε την παγκόσμια οικονομία πίσω καμιά εικοσαριά χρόνια αλλά και έκανε τους απανταχού πολίτες του μάταιου τούτου κόσμου να ‘κουμπώνουν ‘ τα Xanax με τις χούφτες.
Τέλος πάντων όλα αυτά πέρασαν (τουλάχιστον με τη σοβαρότητα με την οποία ξεκίνησαν) και οι μπάντες δειλά δειλά στην αρχή αλλά με τέρμα το γκάζι στη συνέχεια άρχισαν να εμφανίζονται ζωντανά στα μικρά και μεγάλα events ανά τον κόσμο.
Από έγκυρες πληροφορίες (πιο έγκυρες δεν γίνεται) οι Kamelot ήταν να μας επισκεφτούν τον περασμένο Νοέμβριο αλλά το ανέβαλαν αυτοί και ο διοργανωτής περιμένοντας να έρθει το 2023 ώστε η μπάντα να έρθει με τον καινούργιο δίσκο της “The Awakening” στο οπλοστάσιό της.
Μ’ αυτά και μ’αυτά στις 7 Μαΐου οι Kamelot εμφανίστηκαν στην Αθήνα, στο Fuzz club στον Ταύρο.
Οι πόρτες άνοιξαν στις οκτώ το βράδυ και μετά από μια μικρή αναμονή, στη σκηνή ανέβηκαν ως support band οι δικοί μας Αθηναίοι melodic power metallers (όπως αυτοπροσδιορίζονται) The Silent Rage .
Με παρακαταθήκη τον έναν και μοναδικό μέχρι στιγμής δίσκο τους “The Deadliest Scourge” του 2016, αλλά και με έτοιμο τον καινούργιο τους δίσκο “Nuances of Life” ο οποίος θα κυκλοφορήσει οσονούπω αποφάσισαν να κερδίσουν το κοινό του ήδη γεμάτου Fuzz club μπαίνοντας με τέρμα το γκάζι παρουσιάζοντάς μας ως πρώτο τραγούδι ένα από τα καινούργια τους το ‘The Serpent Lord’.
Ο τραγουδιστής τους Μιχάλης Ρινακάκης άνετος, ‘ έπαιζε ‘ με το κοινό το οποίο ανταποκρίνονταν στα καλέσματά του.
Ένα intro και επτά τραγούδια στο σύνολο, δύο από τα οποία καινούργια ζέσταναν το κοινό που αδημονούσε να δει το main συγκρότημα για το οποίο πήγε ουσιαστικά στο Fuzz club.
Με τη βοήθεια του session κιθαρίστα Δημήτρη Πέππα των Warhammer η μπάντα του main man Νίκου Συγκλίδη κέρδισε το ζεστό χειροκρότημα και τις επευφημίες του κοινού.
Αξιοπρεπέστατη εμφάνιση.
Στο Fuzz club ήδη γίνονταν το αδιαχώρητο, και μετά από μία ευτυχώς μικρή αναμονή στη σκηνή ανέβηκαν οι οικοδεσπότες της βραδιάς οι υπέροχοι Kamelot.
Δεύτερη εμφάνιση της μπάντας στην Ελλάδα με τραγουδιστή τον υπερπολύτιμο Tommy Karevik ο οποίος είχε μάθει πια τα κατατόπια και ήξερε με ποιο αλλά και πόσο φανατισμένο κοινό είχε να κάνει.
Ολόκληρη η μπάντα βέβαια η οποία έχει ‘οργώσει’ όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξής της τις σκηνές και τα φεστιβάλ στάθηκε απέναντι μας με super επαγγελματισμό παραδίδοντάς μας ένα υπέροχο show.
Μάλλον δεν το έγραψα σωστά… η μπάντα δεν στάθηκε απέναντί μας, στάθηκε δίπλα μας, έγινε ένα με εμάς καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας.
Σε αυτό βοήθησε και η super θετική ενέργεια με την οποία ήρθε ο κόσμος στο club, συμμετέχοντας, τραγουδώντας, φωνάζοντας, ουρλιάζοντας πολλές φορές τους στίχους σε όλα ανεξαιρέτως τα τραγούδια του set list καθ’ όλη τη διάρκεια του event.
Τέτοια ένταση, τέτοιο πάθος είχα πολλά χρόνια να δω από οπαδούς (και όχι μόνο) συγκροτήματος.
Οι Kamelot με ήδη δεκατρείς δίσκους στη φαρέτρα τους έπρεπε να βρουν έναν σχετικά ασφαλές set list έτσι ώστε οι περισσότεροι (εάν όχι όλοι) όσοι τους τίμησαν και ήρθαν στη συναυλία να περάσουν όσο καλύτερα μπορούσαν.
Έτσι λοιπόν τα έξι από τα δεκαέξι συνολικά τραγούδια που έπαιξαν ήταν της περιόδου με τραγουδιστή Roy Khan, τέσσερα τραγούδια ήταν από τον πολύ καλό πρόσφατο δίσκο τους “The Awakening”, και τα υπόλοιπα ήταν από τους τρείς προηγούμενους δίσκους τους της Tommy Karevik περιόδου της οποία διανύουμε.
Τα ‘ μεγάλα ‘ τραγούδια, οι επιτυχίες της μπάντας διαδέχονταν το ένα το άλλο, το συγκρότημα σε μεγάλη φόρμα παρέδωσε μαθήματα επαγγελματισμού αποδίδοντας άψογα όλα ανεξαιρέτως τα τραγούδια.
Τα μέλη της κατάλαβαν πως όλοι εμείς που βρεθήκαμε στο club ήμασταν ήδη παραδομένοι στις ορέξεις τους και αυτοί από τη μεριά τους απλόχερα μας χάρισαν μοναδικές στιγμές, μετατρέποντας τη συναυλία σε ένα μεγάλο party.
Σας έγραψα σε κάποιες αράδες πιο επάνω για τον υπερπολύτιμο Tommy Karevik.
Δεν χρησιμοποίησα τυχαία τη λέξη υπερπολύτιμος αφού αυτός με την έλευσή του στη μπάντα το 2012 κράτησε τους Kamelot ζωντανούς μετά τη ξαφνική και απρόσμενη αποχώρηση- φυγή του Roy Khan, και προσπάθησε με τον τρόπο του να δηλώσει ‘ παρών ‘ με τη προσωπικότητα του και την υπέροχη φωνή του.
Η μπάντα ηχητικά τώρα πια ίσως και να μην ηχεί όπως τη περίοδο του Roy Khan αλλά σίγουρα έχει κερδίσει παγκοσμίως περισσότερους οπαδούς, έχει κρατήσει τους περισσότερους από τους παλιούς και έχει φέρει και πολλούς νέους.
Αυτό μπορούσες να το δεις και στο κοινό στο Fuzz club τη Κυριακή το βράδυ. Μεσήλικες, νέοι, πιτσιρικάδες αλλά και πολλά κορίτσια, όλοι μαζί μια αγκαλιά να τραγουδούν εκστασιασμένοι τα τραγούδια των Kamelot.
Εάν αυτό δεν είναι επιτυχία για μια μπάντα sorry αλλά τότε τι είναι;
Βέβαια υπάρχουν και οι φωνές που λένε πως σταμάτησαν να ακούν τους Kamelot μετά τη φυγή του Roy Khan. Σεβαστό αλλά ok. Εδώ υπάρχουν ακόμη ακροατές που σταμάτησαν να ακούν Kamelot μετά τους δυο πρώτους δίσκους της μπάντας με τραγουδιστή εκείνα τα χρόνια τον Mark Vanderbilt.
Τι να πεις. Οk. Όλες οι απόψεις σεβαστές.
Είχα γράψει σε ένα άρθρο μου στο Rock Overdose το 2012 όταν είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος “Silverthorn”, ο πρώτος με τραγουδιστή τον Tommy Karevik ότι αυτός ο Σουηδός θα τους δώσει άλλα δέκα χρόνια τουλάχιστον ζωής και ύπαρξης.
Όχι μόνο το κατάφερε αλλά η μπάντα έχει πια εκτοξευτεί στη στρατόσφαιρα και αυτό φαίνεται από τις πωλήσεις των δίσκων τους, το κοινό που τους ακολουθεί αλλά και τα μεγάλα φεστιβάλ στα οποία παίζουν.
Για να γυρίσουμε ξανά στη συναυλία, η μπάντα μας ήρθε με καινούργιο μέλος τον ντράμερ Alex Landenburg ο οποίος συμμετείχε και στον πρόσφατο δίσκο τους “The Awakening” και ο οποίος χωρίς να χρειαστεί να μπει στα παπούτσια του Casey Grillo απέδωσε τα τραγούδια πολύ καλά βάζοντας και καινούργιες δικές του πινελιές σε αυτά.
Επίσης τη μπάντα πλαισίωσε στα καθαρά αλλά και στα growl φωνητικά η θεοθεάρα Melissa Bonny των Ad Infinitum.
Και παρόλο που οι Kamelot ίσως πιο υποψιασμένοι για τις εκδηλώσεις λατρείας του κοινού έμειναν πολλές φορές με ανοιχτό το στόμα με αυτά που έβλεπαν και άκουγαν, φανταστείτε τη Melissa Bonny που σίγουρα τέτοιο πράγμα δεν θα είχε ξαναδεί στη ζωή της.
Όλα αυτά τα μαρτυρούσε η γλώσσα σώματος αυτής αλλά και των μελών της μπάντας.
Για το τέλος δυο τρία πράγματα που θα ήθελα να αναφέρω.
-Εγώ παρακολούθησα τη συναυλία μπροστά μπροστά μαζί με το ελληνικό fan club των Kamelot. Πιο μπροστά δεν γίνονταν αφού ήμουν στο κάγκελο και έβλεπα τη μπάντα στο ένα μέτρο. Στους Silent Rage αλλά ειδικά στους Kamelot είχα μεγάλο θέμα με τον ήχο του club. Εάν στους Silent Rage ο ήχος ήταν σχετικά υποφερτός, στους Kamelot έχανα τουλάχιστον τις μισές συχνότητες. Κάποιες φορές ο Karevik τραγουδούσε σχεδόν πάνω μου και παρόλα αυτά δεν τον άκουγα. Το ίδιο συνέβαινε και με τη κιθάρα του mastermind των Kamelot Thomas Youngblood αλλά και με τα δεύτερα φωνητικά της Melissa Bonny.
Να πω ότι έφταιγε η θέση που βρισκόμουν; Ίσως. Πάντως μετά το τέλος της συναυλίας μιλώντας με φίλους και γνωστούς μέσα στο club και ειδικά με φίλους μουσικούς ελληνικών συγκροτημάτων που είχαν έρθει στο event άκουσα και από αυτούς μερικά παράπονα για τον ήχο. Ειδικά από όσους κάθονταν δεξιά και αριστερά στη σκηνή αλλά και στον εξώστη.
-Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο stuff του Fuzz για την άψογη συμπεριφορά και εξυπηρέτηση που μου παρείχαν.
-Όσοι είχατε έρθει στη συναυλία των Kamelot το 2017 στο Gagarin αλλά όχι τη περασμένη Κυριακή στο Fuzz σας πληροφορώ πως στο Fuzz η αλληλεπίδραση μπάντας κοινού αλλά και γενικά το όλο event ήταν δέκα φορές καλύτερο κατά γενική ομολογία.
-Για εμένα προσωπικά ήταν μια από τις καλύτερες συναυλίες της τελευταίας εικοσαετίας στην Ελλάδα.
Εν κατακλείδι (που λέω και εγώ) όλα ήταν υπέροχα εκείνο το βράδυ.
Για το Rock Overdose
Ανταπόκριση: Παύλος Γιαννακόπουλος
Φωτογραφίες: Ιωάννης Λιβανός (John Metalman Photography)
https://www.facebook.com/JohnMetalmanPhotography
Comments
