Μέγας είσαι Leif και θαυμαστά τα έργα σου! Το αμφισβητεί κάποιος αυτό… και το να το έκανε μετά και από τον καινούργιο δίσκο των Σουηδών Krux κάθε αντίθετη σκέψη θα εξαφανιζόταν. Ενώ λοιπόν το πρώτο παιδί του Leif, οι Candlemass ετοιμάζονται για το κλείσιμο της καριέρας τους, το δεύτερο του βιολογικό και πνευματικό τέκνο, οι Krux συνεχίζουν ακάθεκτοι την πορεία τους και φέτος μας παραδίδουν τον τρίτο του δίσκου υπό τον τίτλο “III – He Who Sleeps Amongst The Stars”.
Φυσικά το άλμπουμ αυτό δεν θα μπορούσε να μην τραβήξει την προσοχή, αφού αυτός ο Σουηδός απαρτίζεται από άλλους πέντε μπαλαδόρους, οι οποίοι παίζουν και ιδρώνουν για τη φανέλα και όχι για τα χαρτονομίσματα και έτσι το αποτέλεσμα δικαιώνει άπαντες και μουσικούς και ακροατές. Ο δίσκος λοιπόν ανοίγει με το ομότιτλο κομμάτι “He Who Sleeps Amongst The Stars”, το οποίο είναι όχι απλά ικανοποιητικό, αλλά απλά υπέροχο, για να μην πω ύμνος και με πείτε υπερβολικό. Ένα χαρακτηριστικό riff από τα καλά που έχει κατά νου ο δάσκαλος και γράφει πάντα στο doom και ένα ρεφρέν που ο Mats Leven το πάει τόσο ψηλά σε επίπεδο που λες «έτσι ρε δώσε!». Μάλιστα στο συγκεκριμένο κομμάτι όπως και στο “Prince Azaar And The Invisible Pagoda” το ύφος του Mats είναι κοντά σε εκείνο του κοντού Θεού Dio, για ακούστε τα προσεκτικά…
Κάθε κομμάτι εδώ μέσα έχει και κάτι διαφορετικό και αναφέρομαι στα εισαγωγικά riff τα οποία πέρα του ότι είναι υπέροχα είναι εξίσου και δύσκολο να μνημονευθούν από την πρώτη ακρόαση ή ακόμα και από τη δεύτερη. Ναι μεν το ‘χεις στο μυαλό σου, αλλά αφού ολοκληρωθεί αναρωτιέσαι ποιανού κομματιού ήταν. Πάρτε για παράδειγμα τα θεϊκά “Emily Pane And The Black Maze” & “Small Deadly Curses”, έχουν δύο από τα πιο χαρακτηριστικά εισαγωγικά μέρη, μετά όμως από μία ακρόαση θα τα ξεχωρίζεις; Το doom αυτού του δίσκου δεν είναι διαφορετικό από ότι υπάρχει σε όλους τους άλλους δίσκους που έχει γράψει ο Leif, αλλά τα κομμάτια έχουν μία διαφορετική μαγεία.
Η μαγεία αυτή οφείλεται τόσο στα πανέμορφα, ατμοσφαιρικά και ηλεκτρισμένα πλήκτρα του Carl Westholm σε όλα τα κομμάτια χωρίς να οδηγούν τη μουσική κατεύθυνση του άλμπουμ έξω από τα νερά του doom, όσο και στο στιχουργικό μέρος με ιστορίες και λόγια που πηγάζουν από παραμύθια έτσι όπως τα μάθαμε μέσα από τους Rainbow και τους Sabbath επί Dio. Θέλετε και άλλα; Να προσθέσω το ρόλο του Fredrik Akesson, οποίος σολάρει και τα πάντα αστράπτουν όπως αποδίδεται εικονικά και στο θεσπέσιο εξώφυλλο του δίσκου.
Οι Krux από τον πρώτο δίσκο όπως με έχουν αναφέρει γνωστοί ξαναταρακούνησαν το ενδιαφέρον πολλών για το doom πέρα από τους Candlemass και τώρα απλά χαράζουν μία πορεία, η οποία δείχνει ξεκάθαρα ότι ούτε επαναλήψεις, ούτε και επιστροφές έχουν χώρο εδώ μέσα. Σας το συνιστώ με τα 1000 όχι μόνο να το ακούσετε, αλλά και να προβείτε και σε αγορά του. Δεν είναι ένας doom δίσκος που θέτει υποψηφιότητα για τα καλύτερα της χρονιάς, αλλά ο δίσκος που θέτει υποψηφιότητα για τα αγαπημένα της δισκοθήκης!
Για το RockOverdose.gr,
Γιάννης “Dr.Feelgood” Κουτσουσίμος
Comments
