Υπάρχουν καλά και όχι τόσο καλά συγκροτήματα. Υπάρχουν συγκροτήματα που όσο καλά και να ήταν δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν τον όρο cult (σε καμία περίπτωση αυτό δεν είναι αρνητικό). Υπάρχουν συγκροτήματα ιστορικά και υπάρχουν συγκροτήματα θρύλοι. Υπάρχουν όμως και συγκροτήματα που υπήρξαν πρωτοπόροι. Που άνοιξαν δρόμους για εκατοντάδες άλλες μπάντες και χιλιάδες μουσικούς.
Ένα από αυτά τα συγκροτήματα ήταν και οι Death, για τους οποίους νομίζω δε χρειάζεται να πούμε τίποτα. Η μουσική τους και η επιρροή που έχουν ακόμα και τόσα χρόνια μετά τη διάλυση τους τα λέει όλα.
Έτσι όταν ένας από τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας (Rick Rozz – κιθάρα) και ένα από τα μέλη (Terry Butler – μπάσο) που συμμετείχε σε δύο από τους πιο επιδραστικούς δίσκους του metal στερεώματος έρχονται για συναυλία, πας! Αν είσαι από τους τυχερούς που τους είδαν και πέρσι πας για να ξαναζήσεις μία τρομερή εμπειρία. Αν σαν εμένα δεν είχες πάει την πρώτη φορά, πας για να δεις ότι πιο κοντινό στους Death υπάρχει εκεί έξω. Τους Left To Die! Την μπάντα συμπληρώνουν ο Matt Harvey (Exhumed – κιθάρα/φωνητικά) που πραγματικά δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να βρουν καταλληλότερο μουσικό για να αποδώσει με τόσο σεβασμό αλλά και με τόση ακρίβεια τα μέρη του Chuck Schuldiner και ο Gus Rios (Gruesome – τύμπανα).
Τελευταία ημέρα του καλοκαιριού και αφού οι Left To Die όλο τον προηγούμενο μήνα είχαν οργώσει την Ευρώπη, έφτασαν στη Θεσσαλονίκη και στο Eightball! Η προσέλευση του κόσμου θεωρώ ήταν αρκετά ικανοποιητική αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι ανάμεσα στο κοινό υπήρχαν και αρκετά άτομα νεότερης ηλικίας.
Το setlist πάνω κάτω ήταν γνωστό εξ’ αρχής καθώς ξέραμε ότι θα ακούσουμε όλο το “Leprosy” και αρκετά κομμάτια από το “Scream Bloody Gore”. Στην μιάμιση ώρα που διήρκησε περίπου το live τελικά ακούσαμε τα 6 από τα 10 κομμάτια του ντεμπούτου των Death και νομίζω δεν πρέπει να έμεινε κανένας παραπονεμένος. Από το πρώτο κομμάτι της βραδιάς “Leprosy” έως το τελευταίο “Evil Dead” – το οποίο σημειωτέον ήταν εκτός προγράμματος – δεν υπήρξε στιγμή που ο κόσμος δεν συμμετείχε με headbanging, circle pit, stage diving και φυσικά μπόλικο τραγούδι. Όπως είπα και σε ένα φίλο, μιλάμε για ανελέητο κοπανίδι!
Μπορεί η επαφή μου με το συγκεκριμένο είδος να είναι αρκετά έως πολύ επιφανειακή, στο live όμως τα συγκεκριμένα κομμάτια στα αυτιά μου τουλάχιστον ακούγονται πολύ διαφορετικά (προς το καλύτερο) με την μπάντα να δίνει ρέστα. Χωρίς πολλά πολλά. Το ένα κομμάτι μετά το άλλο, ενδιάμεσα ο Harvey να παίζει λίγο με το κοινό ώστε αμφότεροι να πάρουμε μερικές ανάσες και να συνεχίσουμε αμέσως μετά το headbanging. Απόδοση και από τους 4 μουσικούς τρομερή.
Γενικά αν και ακόμα δεν έχω κατασταλάξει για το ποια είναι η γνώμη μου για tribute μπάντες που έχουν ένα ή περισσότερα μέλη από την original μπάντα, για τους Left To Die μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι γίνεται με απόλυτο σεβασμό προς τη μουσική αλλά και τον άνθρωπο πίσω από αυτή, Chuck Schuldiner.
Για το Rockoverdose.gr
Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου
Φωτογραφίες
Τάσος Αγάπης
