Post-Covid εποχές πλέον και με τον Μάιο να κυλάει πολύ καλά για συναυλιακές επιστροφές στις live σκηνές, ήρθε η σειρά των Dark Tranquillity για τη Θεσσαλονίκη. Και πάρα πολλοί ήταν εκείνοι που τίμησαν με την παρουσία τους την εμφάνιση των Σουηδών, δηλώνοντας έτσι πόσο μας έλειψε η επαφή με τη ζωντανή μουσική και όχι μόνο.
Με τις πόρτες να ανοίγουν πολύ νωρίς, ήταν λίγο στοίχημα ποιος θα ήταν εκεί από τις 19:45 ώστε να καταφέρει να δει και τους Βούλγαρους Gwendydd και εγώ προσωπικά το έχασα δυστυχώς, όπως αρκετοί ακόμα καθώς βρήκα το Principal μισοάδειο όταν έφτασα, πράγμα που με οδήγησε σε αμφιβολίες για το πόσος κόσμος τελικά θα εμφανιστεί.
Στις 20:30 ακριβώς στη σκηνή παρατάχθηκαν οι Pyogenesis από τη Γερμανία. Στο μισάωρο σετ τους έπαιξαν μία ποικιλία από κομμάτια μέσα από τα οποία ξεδίπλωσαν τις διάφορες μουσικές επιρροές τους ανά τα χρόνια και ανέλαβαν να ζεστάνουν πολύ καλά το κοινό. Άφησαν βέβαια στην άκρη την πιο gothic πλευρά τους και εστίασαν πιο πολύ στην ξεσηκωτική punk εποχή τους, δίνοντας πού και πού πινελιές death metal που επαλήθευαν την προσθήκη τους στο line up. Μετά από το δυνατό αυτό ζέσταμα, σειρά για τους Ensiferum.
Στην επιστροφή μου στον εσωτερικό χώρο του Principal αφού είχα βγει έξω, το πράγμα άλλαξε ριζικά και πλέον στο χώρο σχεδόν δεν έπεφτε καρφίτσα. Ήταν αναμενόμενο ότι θα υπάρξει κόσμος που θα έρθει αποκλειστικά για να δει τους Φινλανδούς, παρόλαυτα η προσέλευση εκείνη τη στιγμή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Και οι ίδιοι ανταποκρίθηκαν. Δεν είμαι λάτρης της folk metal αλλά λατρεύω να βλέπω ωραία και απολαυστικά live από ανθρώπους που ξέρουν τι κάνουν. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και οι Ensiferum, οι οποίοι ήταν άρτιοι στα πάντα. Με σχετικά καλό ήχο, η μπάντα σε λίγο πάνω από 1 ώρα έπαιξε κομμάτια από ολόκληρη την 20+ χρονών πορεία της με επίκεντρο το “Thalassic” του 2020. Οι Θεσσαλονικείς ανταποκρίθηκαν με το παραπάνω και δικαίως, μιας και περίμεναν αυτήν την εμφάνιση χρόνια.
Setlist:
- Rum, Women, Victory
- Andromeda
- One More Magic Potion
- Into Battle
- For Sirens
- Run From the Crushing Tide
- Treacherous Gods
- In My Sword I Trust
- Lai Lai Hei
- From Afar
Και λίγο μετά τις 22:30 ήρθε και η σειρά των Dark Tranquillity. Ουσιαστικά προωθώντας το “Moment” του 2020, οι Σουηδοί ξεκίνησαν με το “Identical to None” και συνέχισαν στα πλαίσια του νέου τους δίσκου. Χαλαροί και χαμογελαστοί με έναν Mikael Stanne να δείχνει ότι διασκεδάζει τόσο που βλέπει τον κόσμο να περνάει όμορφα, κάτι που ενστερνίζεται όλη η μπάντα. Σειρά για το “Treason Wall” και εκεί είναι που ανάβουν τα αίματα λίγο περισσότερο καθώς η μπάντα πηγαίνει λίγο στο παρελθόν για τα επόμενα 3 κομμάτια, ταλαντευόμενοι μεταξύ των πιο μελωδικών ήχων του “Atoma” και του πιο σκληρού χαρακτήρα του “Fiction”.
Κάπου στα μισά του σετ, ο Stanne σταματάει και απευθυνόμενος στο κοινό μοιράζεται κάποια λόγια για τον Fredrik Johansson, ο οποίος τον Ιανουάριο του 2022 έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, και μίλησε για τη συνδρομή του στην εξέλιξη και τον ήχο του συγκροτήματος. Προς τιμήν του, γύρισαν πίσω στο μακρινό 1995 και έπαιξαν το “Punish My Heaven” από το μόλις δεύτερο δίσκο τους και μας χάρισαν ακόμα μία μοναδική εμπειρία, καθώς τέτοια throwbacks είναι πλέον δυσεύρετα. Το υπόλοιπο του σετ κυμάνθηκε σε ένα ακόμα cocktail μεταξύ διαφόρων δίσκων των προηγούμενων ετών με λίγες πινελιές από το “Moment” και η μπάντα άφησε χαμόγελα σε όλους τους παρευρισκόμενους. Το encore δεν άργησε να έρθει και συμπεριέλαβε μία τριάδα-φωτια από κομμάτια, “State of Trust”, “Lost to Apathy”, “Misery’s Crown”, καθώς δε θα ήταν live των Dark Tranquillity χωρίς τουλάχιστον δύο από αυτά.
Το βράδυ της Παρασκευής στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και αποδείχθηκε θριαμβευτικό. Το Principal, και πάντα σε σχέση και με την pre-Covid εποχή, λίγες φορές υπήρξε τόσο γεμάτο, πράγμα τόσο ενθαρρυντικό που ελπίζουμε να συνεχίσει και το επόμενο διάστημα. Οι Dark Tranquillity φάνηκαν πως απόλαυσαν κάθε στιγμή το ίδιο έντονα, σε σημείο που δεν έφευγαν από τη σκηνή και ειδικά ο Stanne. Μεταξύ κατάβασης στο κοινό, περπατήματος ανάμεσα στους “κοινούς θνητούς” και τα κατά συρροή high fives, ο frontman έδειχνε την ευγνωμοσύνη του όσο περισσότερο μπορούσε. Εμείς, θα απαντήσουμε με το παρών και την επόμενη φορά πάντως. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.
Setlist:
- Identical to None
- Transient
- The Treason Wall
- Monochromatic Stains
- Forward Momentum
- Terminus (Where Death Is Most Alive)
- The Dark Unbroken
- Punish My Heaven
- Atoma
- The New Build
- Inside the Particle Storm
- Phantom Days
- Final Resistance
- Encircled
- ThereIn
Encore:
- State of Trust
- Lost to Apathy
- Misery's Crown
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
